Muziek: Colloquia en la Reja uit de Goyescas van Enrique Granados, gespeeld door Alicia de Larrocha
14 Februari 2024
Spelen bij de HEMA, Goyescas en Walvisblues
Een Acht Twee, Schermloze Avonden doen nog steeds mee. De carnaval is weer voorbij en vroeger begon dan de Vasten, 40 dagen inkeer. De Ramadan, vastenmaand van de Islam, heeft er 30, maar zij hebben weer geen carnaval om vooraf nog even bij te tanken.
Op zich is een tijdje bezinning en afzien van dikmakerij geen slechte bezigheid! Alleen als het eenmaal in dogmatische protocollen wordt voorgeschreven, verdwijnt de bedoeling weleens een beetje naar de achtergrond.
Opmerkelijk
De HEMA heeft lentekriebels deze week. De HEMAgazine kopte in hun folder voor Valentijnsdag Alles voor Jou en je Baby. De ondertitel baarde wat opzien: Van speen tot seksspeeltje.
De HEMA is wat dat betreft behoorlijk “vooruitstrevend”. In de vorige folder stond een vibrerend eitje met afstandsbediening naast de zakken met chocolade eitjes zonder afstandsbediening (die moet je er zelf uithalen).
Ja, die “vooruitgang”. Ik herinner me uit de vorige eeuw, dat je voor seksspeeltjes terechtkwam in obscure zaakjes op de Wallen of de sekssupermarkten zoals Beate Uhse en Christine Le Duc. Je keek je ogen uit bij die geheimzinnige glanzende voorwerpen met allerlei feestelijke namen vergezeld van de kreet batteries not included. Daarbij keek je wel even om je heen of er toevallig bekenden in de buurt waren die jouw entree konden waarnemen en in je sociale circuit konden rondbrieven. Een perverse seksmaniak was je zo, nietwaar? Het had iets spannends, dat graven in de taboesfeer.
En nu ligt het gewoon bij de HEMA in het schap. Ha, zou je die speeltjes ook gedemonstreerd kunnen krijgen? Ik neem aan dat je ze niet kunt ruilen na een teleurstellend eerste gebruik. De HEMA is niet de enige, Kruidvat, Etos en supermarkten hebben ze ook.
Al dat spelen in je eentje. Zelfs al mag volgens de reclamefolders de partner bijdragen aan de bediening van het speeltuig. Het geeft me een gevoel van wijd verspreide eenzaamheid. Seks op liefde, of op batterijen. Is seksualisering dan de vervanging van echte letterlijk en figuurlijke gevoelsrelaties? Deprimerend!
Maarrr, terug naar het onderwerp… Sekspeeltjes? Voor een baby? Of zouden die voor de kraamvrouw zijn? Mmm… mogen kraamvrouwen niet eerst even bijkomen van de inspanningen om een kind ter wereld te brengen? Een echt kraamcadeautje, zeg, een bijtring voor de baby samen met een 30% kortingsknuffel, en een EasyToys Rabbit als knuffel voor Ma. De laatste doet het overigens pas als het accuutje via USB-kabel is opgeladen om de aparte motoren voor precieze stimulatie te voeden.
De reacties op de folder waren divers, van verontwaardiging tot verbazing over Victoriaans preuts Nederland. Men had op Twitter een nieuw scheldwoord voor degenen die bezwaar maakten: Tradwives. 😉 Ja, alle politiek correcte genderneutraliteit verdween op slag, merkwaardig, niet? Alsof er voor mannen geen seksspeeltjes bestaan. De HEMA directie werd plots bang voor hun omzet en plaatsten excuses voor dit onbedoelde “steuntje in de rug” voor jonge ouders.
Ik val slechts over de opmerkelijke tekst. Alles voor Jou en je Baby. Van speen tot seksspeeltje. Een hoogst ongelukkige en ook foute associatie. Ik zou voor de duidelijkheid schrijven Alles voor Jou en je Baby. Van seksspeeltje tot speen. Dan vermijd je in ieder geval die verwarrende asymmetrie. Helemaal die associatie weglaten is verreweg de beste oplossing, dat voorkomt pedofiele sympathieën. Want nu denk ik wel een beetje “waarvoor werkt de Hema nou eigenlijk?” Subsidie van Rutgers?
Die associatie baby-seks werd door enthousiaste wokies overigens direct weer toegeschreven aan onze eigen dirty-mind, want het stond er toch niet zo? Ja, zo ken ik er ook nog wel een paar. Bijvoorbeeld: “Als nette oppassende burger heb je niets te verbergen, nou, dan is de Europese digitale ID toch ideaal? Alles bij de hand!”
Koop absoluut geen seksspeeltje voor de baby, daar wordt het arme wurm veel te lentekriebelig van. En dat kost de “vooruitstrevende” ouders dan weer heel wat nachtrust en later de kans dat hun peuter hun Smartphone jat om stiekem pedo-pornosites te bekijken.
***
Het echtpaar Van Acht (de ooit bekende CDA-politicus) overleed deze week middels euthanasie. Dat kwam breed in de media.
Dat doet me denken aan het verhaal van Philemon en Baucis uit de Metamorfosen van Ovidius. Als beloning voor hun medemenselijke en gastvrije gedrag, stonden de goden hen toe op hetzelfde moment te sterven. Normaal is dat vrij zeldzaam bij natuurlijke doodsoorzaken. Rouw om het verlies van je partner is zodoende een verdrietig en verwarrend deel van het leven.
De uitgebreide berichtgeving prikkelde me: Moet dit symbool van “maakbare maatschappij tot in den dood” (de goden van Philemon en Baucis hebben hier geen inspraak in) nu echt zo uitgebreid in het nieuws? Zijn mensen die dapper rouwen en ook alleen iets van het leven maken dan minder? Het zit me niet lekker. Er blijkt plots heel wat belangstelling te bestaan voor duo-euthanasie. Ik ben niet gek op dit soort hypes.
***
Afgelopen week overleed Candlelight-Jan van Veen op 79-jarige leeftijd. Hij ging door met het bekende muziek/gedichtenprogramma tot eind vorig jaar.
Ja, wie herinnert zich hem niet? Ik was in mijn tienerjaren een fan van zijn programma, niet zozeer om de gedichten, maar wel om de rustige muziek die hij daarbij draaide. Gezien de constante stroom gedichten van luisteraars, voorzag hij duidelijk in een behoefte. Bij Sky Radio raakte hij de mogelijkheid om zelf muziek te kiezen kwijt. Daarom startte hij zijn eigen Internet radiostation Candlelight Radio in 2005.
Tja, het zal vaker gebeuren, alweer een stukje nostalgie uit mijn jonge jaren is verdwenen.
Muziek in de Luie Stoel
Al bladerend op de mp3-speler stuit ik op de Goyescas van Enrique Granados (1867 – 1916), prachtig op piano gespeeld door Alicia de Larocha (1923 – 2009). Tja, ik merk dat ik ouder word, nu ik zowel componist als musicus van jaartallen moet voorzien.
Enrique Granados (1867 – 1916) was een van de componisten van de Spaanse School, een revival van nationale traditionele Spaanse muziekvormen in de klassieke muziek. Vele landen hadden begin twintigste eeuw zo’n stroming van nationaal bewustzijn. Noorwegen had bijvoorbeeld Edvard Grieg. Granados’ 12 Danzas Españolas zijn daar een treffend voorbeeld van.
Granados had een grote bewondering voor de Spaanse schilder Francisco de Goya (1746 – 1828) en schreef werken zoals de Goyescas en La Maja de Goya geïnspireerd door diens schilderijen. Een uitdagende suite voor de pianist. Het is opgezet als een liefdesverhaal dat wordt uitgebeeld door de delen van de suite.
Als achtergrondmuziek dient het deel Coloquio en la reja (dialoog bij het raam), geïnspireerd door een schets van Granados zelf in de stijl van Goya. Opgepast, blijf even aan de lijn, het stuk duurt 10 minuten. Het is het luisteren waard van wege het fantastische spel van Alicia de Larocha!
Boek op Schoot
Vandaag lees ik een stuk uit Ik leef mijn eigen Leven van Igor van Kaam. Van Kaam is bij mij voornamelijk bekend om zijn analyses van speeches van politici op Neuro-Linguistisch Programmeren (NLP). Hij begon daarmee in de corona-tijd en doet het nog steeds via zijn Youtubekanaal University of Me. Ik deed destijds een cursus NLP, dus ik vond zijn praktijkvoorbeelden van selectieve beïnvloeding (lees manipulatie) met NLP mechanismes zeer interessant.
Dat was ook onthutsend. Ik kreeg het effect van “als je er eentje ziet, dan zie je er meer” in uitingen van politici en media op onderwerpen zoals corona met alles er omheen, Oekraïne, EU-ambities en klimaatwaanzin. NLP met doel om iemand te programmeren en te manipuleren richting doeleinden en agenda’s die regelmatig iedere logica tarten. Om het nog ingewikkelder te maken zie je die technieken bij alle partijen in de contramines. Je gaat er krantenkoppen heel anders van lezen…
Het boek behandelt in zes modules een aantal principes uit de NLP. De auteur beschrijft ze in een frisse stijl met moderne voorbeelden zoals de appjes die in je bovenkamer draaien en je gedrag bepalen. Ik herken diverse principes uit de eerdere cursus, maar soms is het lastig om ze in de context van dit boek te zien.
Het is interessant om te merken dat onderwerpen die in mijn eerdere cursus het eerst kwamen, doelen stellen bijvoorbeeld, hier pas op het laatst komen. In dit boek komt dat goed uit, het nut van doelen stellen wordt wat vaag als je nog niet weet wat voor invloed dit heeft.
Zoals met veel boeken van deze aard, lees ze je niet in een avondje uit. Daarnaast neemt het belangrijkste, het in de praktijk brengen, de meeste tijd. Zo ver ben ik nog niet, ik zit nog in de oriënterende fase: De eerste keer doorlezen.
Gitaar op Schoot
Een keelontsteking met vervelend hoestje zit me dwars bij het gitaarspelen. Ik vind het interessant om te merken dat intensief muziek lezen van lastige passages tot hoestbuien leidt. Daardoor beperk ik me op gegeven moment tot minder inspannend repertoire.
Knutselen met Blokjes
Ik spreid de inhoud van een verzameldoos Legoblokjes op tafel. Verzameldoos? Ja, ik heb een vijftal 3-in-1 pakketjes als puzzel bij elkaar in een doos gegooid. Je kunt het nu ook als gezelschapsspel gebruiken, kies je boekje en zoek je steentjes.
Ik wijd me aan de Drone Explorer van Lego-setje 31071. Dat zou bet handig zijn als vervoersmiddel in een drukke stad, als je de propellers tenminste kunt intrekken. Maar ja, dat moet dan lopen op accu’s, dus wat het bereik je dan nog overhoudt. Een rondje grachtengordel vermoedelijk, meer niet.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Verder en verder gaat de reis van de Pequod in Moby Dick van Herman Melville (1819 – 1891). De bemanning vangt nog een walvis, iedereen is druk met de verwerking. Op gegeven moment resteren alleen nog de koppen. Vooral een Potviskop bevat kostbare olie, maar de “winning” daarvan gaat niet zonder slag of stoot en ongelukken. De harpoenier Tashtego komt in de kop terecht op het moment dat het gevaarte losslaat van het schip. Zijn collega Queequeg weet hem nog net te redden.
De ontmoeting met de Duitse walvisvaarder Jungfrau mondt uit in een concurrentiestrijd. De Pequod wint de walvis, maar het dier blijkt te zwaar om het drijvend te houden. Men kapt het dier net op tijd met grote moeite los, voordat de Pequod kapseistonder de last van de Potvis.
De auteur houdt inmiddels een uitgebreid verhaal over walviskoppen, dus geheel vrij van opvoedkundige passages blijven we niet. Leerzaam, dat wel, maar dit vertraagt het verhaal merkbaar.