Muziek: Dedicatoria en La Mendiga uit de Cuentos de la Juventud van Granados, gespeeld door Douglas Riva
28 Februari 2024
Koppensnellen, Jeugdstukjes en Schrijfmoed
Ik tik de honderd en vier en tachtigste Schermloze Avond af. Een iets korter exemplaar deze keer, mijn meditatierondje na het eten werd opeens een dutje tot half acht. Het zijn ook vermoeiende tijden met dat hoestje dat maar door blijft zeuren.
Koppensnellen
De eerste aflevering van de vervanger van de rubriek Opmerkelijk. Ik snel door de week de koppen van de hoofdstroomkranten en pak de meest opvallende eruit. Zodoende scan ik op een vast tijdstip de koppen van Trouw, Volkskrant, NRC, Algemeen Dagblad, Telegraaf en Parool.
Er zit een grote uitdaging aan dit koppensnellen: De betaalmuur. De complete artikelen zijn alleen voor abonnees en ik ben een zuinige Hollander die in Twente woont, dus dat is dubbel zuunig. Als je geluk hebt, krijg je net de eerste alinea van het artikel. 😉 Je staat er als koppenlezer dus alleen voor. Alles wat je kunt is zelf interpreteren en speculeren wat zich onder de kop schuil houdt. Van goede gok tot complottheorie, alles is mogelijk, inclusief de interpretatie die de krant eigenlijk niet in gedachten had.
Deze week had ik me tot taak gesteld om positieve koppen te snellen, als tegenwicht voor alle zwaarmoedige opmerkelijke zaken van de laatste maanden. Ai, wat een teleurstelling! De overgrote meerderheid van de koppen dekten slecht nieuws of waren ideologisch dan wel wokistisch dwingend van aard. Voor positieve ontwikkelingen hoef je dus niet bij de hoofdstroomkranten te zijn, het zijn slecht-nieuws parkeerders.
Ik ga zodoende door met koppensnellen in het algemeen tot ik de rubriek zat ben. Maar toch nog, bij deze de “positieve” oogst van deze week. Wie weet vind ik er de komende weken nog een paar.
Trouw 23-2: Nog harder werken met de monnik-app
Betaalmuur voorkomt verder onderzoek… Een app voor een monniksbestaan? Volgens mij heb je aan een klok genoeg. De oude dagindeling van Metten tot Completen met de bijgaande rituelen bestaat al sinds de Middeleeuwen en werkt nog steeds.
Trouw 25-2: Australië en Google gaan samen het zeeleven beschermen, met AI
Betaalmuur voorkomt verder onderzoek… Zeeleven beschermen Oké. Mooi initiatief. Maarrr… Samen met grootenergieverbruiker Google? Humor is, dat blijkbaar gewoon menselijke intelligentie voor dit doel niet meer volstaat.
Trouw 27-2: Zullen we elkaar weer gaan vertrouwen?
Warempel, ik kan het artikel zien. Ingezonden brief naar aanleiding van het zoveelste rapport over de Toeslagenaffaire. Institutioneel wantrouwen beschadigt veel meer dan het oplevert. Alleen, mijn vraag wordt steeds meer of onze “instituties” ons vertrouwen nog wel waard zijn. Het gekronkel van Rutte c.s. op landelijk, Europees en wereldniveau maakt mij daarin wel zeer voorzichtig. Voor je het weet gaat je pensioen op aan wapens voor Oekraïne.
Volkskrant 24-2: Pensioenfondsen steken niet meer geld in wapens…
Betaalmuur voorkomt verder onderzoek… Terechte houding van de fondsen. Wapens zijn een zeer slechte pensioenvoorziening en als ze binnen de kortste keren verouderd zijn, gaan ze voor niks weg naar belligerente “bondgenoten” die ze in een conflict samen met hun tegenstanders verschrotten. Hoezo een investering die ons pensioen garandeert? Een bodemloze put. Dat onze Zweeds/Nederlandse Jonkvrouwe van Oorlog dat niet snapt. Je kunt beter in fossiele brandstoffen investeren, die hebben we nog steeds nodig.
NRC 23-2: Odysseus geland op de maan als eerste commerciële maanlander
Betaalmuur voorkomt verder onderzoek… Op naar het maantoerisme, wellicht? Odysseus kwam wel een beetje scheef terecht, maar lijkt het nog te doen, hij appte vrouw Penelope en zoon Telemachos direct dat hij voorlopig nog niet thuiskwam van zijn tripje naar Selene. Zou het haar lukken om al die vrijers nog langer op een afstand te houden?
Echter, wie kan straks dit maantoerisme betalen? Een kleine stap voor het bedrijf misschien, maar een te kostbare stap voor de mensheid.
NRC 26-2: Naar een museum? Dit zijn de beste exposities die je nu kunt zien.
Hee, ik kan dit lezen. Het is waarschijnlijk sluikreclame. De schilder Frans Hals, de Tachtiger Willen Witsen, verhalen over woonwagenkamp versus buitenwereld, vriendelijke keramiek, Impressionisme, Nazikunst en nog vele andere culturele uitingen. Het is een verademing dat het gebruikelijke wokisme ontbreekt. Onbeschaamd excuusloos museumbezoek voor alle kleurtjes!
Muziek in de Luie Stoel
Vanavond kies ik op de mp3-speler Granados Piano Music Vol. 4, een Naxos opname van de pianist Douglas Riva. Het leuke van het Naxos label is dat het betaalbare opnames van soms relatief onbekende componisten brengt. Ik ken Granados voornamelijk van de arrangementen voor klassieke gitaar, het is leuk het origineel eens te horen.
Enrique Granados (1867 – 1916) was een van de componisten van de Spaanse School, een revival van nationale traditionele Spaanse muziekvormen in de klassieke muziek. Vele landen hadden begin twintigste eeuw zo’n stroming van nationaal bewustzijn. Noorwegen had bijvoorbeeld Edvard Grieg.
Granados schaaft echter de ruwe kantjes van het volkse idioom af en ontpopt zich als cultuur-componist, op dezelfde wijze als Chopin de Poolse volksmuziek in zijn composities verwerkte.
Achtergrondmuziek komt uit zijn Cuentos de la Juventud, een cyclus kleine stukken a la Kinderszenen van Robert Schumann. Ik voeg de eerste twee stukjes samen, Dedicatoria (Opdracht) en La Mendiga (de bedelaarster).
Boek op Schoot
Een mailtje van Schrijven Online bracht me een paar boeken onder de aandacht. Eentje daarvan is Durf te Schrijven van Carry Slee (*1949). Zij is vooral bekend geworden door haar jeugdboeken voor diverse doelgroepen plus een aantal autobiografisch getinte boeken voor volwassenen. Wel, een e-book was snel besteld.
De reclame is enthousiast Hét boek vol tips & tricks. 😉 Dat is een korreltje zout waard. Je krijgt wel aanwijzingen voor essentiële schrijversvaardigheden en de bijbehorende valkuilen plus wat voorbeelden in een vlotte stijl. Het leest lekker weg, niet zo academisch als bijvoorbeeld The Story Grid dat ik al eerder in dit blog behandelde. Daarnaast kom ik een aantal aardige schrijfopdrachten tegen. Die zal ik maken en wellicht plaats ik er een paar op dit blog.
Hoofdzaak in dit boek is de moed, de durf om iets aan het papier toe te vertrouwen en het doorzettingsvermogen dat daarbij nodig is. Daarnaast de moed om ermee naar buiten te komen, kritiek en cancelcultuur of niet. Ik herken wel een paar zaken die ze beschrijft, met name bij het uitgeven van een boek.
Gitaar op Schoot
De recorder gaat weer aan. Ditmaal besteed ik aandacht aan de wat lastigere exemplaren uit het setje van tien stukjes van Héctor Ayala (1914 – 1990). Milonga Querencia wil aardig lukken, maar net niet helemaal. El Sureño komt voor de eerste keer op de band. Bijna goed, alleen dat moeilijke akkoord uit de laatste regel kan beter.
Knutselen met Blokjes
Ik keer de Lego vliegtuigjesdoos weer om op tafel. Ditmaal bouw ik de Creator set Propeller Power 6745, een racevliegtuig. De set is niet meer in de handel, deze vond ik op Marktplaats. Ik moest wel wat blokjes bijbestellen.
De vliegtuigjesdoos was al een beetje leeg gebouwd, dus deze set leverde geen problemen op. Met alternatieve wieltjes voor het landingsgestel, want de originelen waren niet meer na te bestellen.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Tja, zo’n dikke pil als Moby Dick van Herman Melville (1819 – 1891) lees je niet in een paar avondjes uit. Meer dan 600 pagina’s!
De Pequod vaart richting de Japanse wateren. Harpoenier Queequeg wordt ziek en laat de scheepstimmerman een doodskist voor hem maken. Na een tijdje “inliggen” knapt hij echter weer op. Daarna wordt de scheepstimmerman druk met het maken van een nieuw kunstbeen voor Kapitein Ahab, de laatste had de oude beschadigd bij een ongelukkige manoeuvre met een sloep.
Uit ontmoetingen met andere schepen blijkt dat ze de witte walvis op het spoor zijn. Stuurman Starbucks krijgt steeds meer bedenkingen tegen de waanzinnige queeste van Ahab en overweegt zelfs hem te vermoorden. Het schip raakt in een tyfoon met enorme donderbuien, waardoor het St. Elmsvuur op de masten en de ra’s staat. Door dit vuurwerk raakt het kompas ontregeld. Heel langzaam gaat het verhaal naar de apotheose!