Muziek: I got the News van het album Aja, gespeeld door Steely Dan
27 Maart 2024
Ongevaccineerdenvrees, laakbare Visite en Russische Waar
Editie 188 van Schermloze Avonden. Ik denk even terug aan mijn lagere schooltijd. Witte Donderdag was de dag van het Laatste Avondmaal, Goede Vrijdag was een dag van rouw, O Haupt voll Blut und Wunden, en op Pasen stak de vreugdetrompet voor de Opstanding.
Vroeger… Pasen is nu ontbijtverdienmodel, waarbij men “uit respect” voor andere religies het woord Pasen uit advertenties en aankondigingen schrapt. Of moet ik het vrees noemen?
Opmerkelijk
Bij de talkshow De Oranjezondag ontstond er een discussie over verplichte vaccinatie van kinderen die je bij een kinderopvang wilt stallen.
Ik hoorde een merkwaardige opmerking van een journalist annex “amateur-viroloog” met heilig vertrouwen in de wetenschap: Als een (zieke?) niet-gevaccineerde in de buurt van een gevaccineerde komt, kan de laatste de ziekte ook krijgen. Ofwel, het vaccin doet het opeens niet meer. Dat “argument” werd gebruikt om niet-gevaccineerden als egoïstisch en asociaal weg te zetten. Het beruchte “je doet het voor een ander”. We hebben bij Corona al gemerkt dat het niet echt hielp.
Even afgezien van de stigmatiserende opmerking krijg ik nu opeens gerede twijfel rond de werking van vaccins. Het werkt alleen als je onder “lotgenoten” -mede-gevaccineerden dus- blijft? Zit er opeens een houdbaarheidsdatum aan die ze ons niet hebben verteld? Hebben niet-gevaccineerden plotseling magische krachten waarmee ze de weerstand van anderen kunnen uitschakelen? Zzzzzen, zzzzoom?
Als de “wetenschap” met dit soort opmerkingen komt, kan ik me voorstellen dat er wantrouwen ontstaat. De journalist produceerde daarbij zelf een treffend voorbeeld van de desinformatie waartegen hij in het geweer ging. Wederom een kwestie van potten en ketels.
😉 Talkshows verdienen per definitie een aantal korrels zout. Dat krijg je als mensen meningen en feiten verwarren.
***
Lenny Kuhr is nog steeds actief met haar 74 jaar. Ik herinner me haar van liedjes zoals De Troubadour en Visite. Een stukje nostalgie uit mijn jonge jaren. Haar carrière daarna is indrukwekkend, maar ondersteunt zeker geen Israëlisch politiek activisme van betekenis.
Het optreden van Lenny Kuhr in Waalwijk werd toch verstoord door een viertal “pro-Palestijnse activisten”. Eigenlijk hadden ze tien kaartjes gekocht, maar een aantal clubleden liet blijkbaar verstek gaan. Hadden die het soms door hoe zwak ze stonden?
Ze verweten Kuhr terrorisme, moord en genocide. Haar dochters die ze met haar Joodse echtgenoot in de zeventiger jaren kreeg, zouden in het leger in Israël zitten en zo samen met de dienstplichtige kleinkinderen meewerken aan de vernietiging van Gaza. Uiteraard zijn dan de ouders tot in het derde geslacht fout. Dat huwelijk is overigens inmiddels meer dan veertig jaar ontbonden.
De activisten gaven een duidelijke demonstratie van laffe onmacht: In plaats van ter plaatse tegen de Staat Israël te demonstreren reageren ze zich af op Nederlanders met (verre) Joodse wortels die op geen enkele wijze in deze kwestie aanstoot geven.
Dat blijkt een abjecte gewoonte van veel “pro-Palestijnse activisten”, zoals we bijvoorbeeld bij de opening van het Holocaust museum konden zien, en bij de toeter- en vlaggenparade in Amsterdam ter gelegenheid van de Ramadan. Het ziet er naar uit dat het bekende zwart-rood-groen een behoorlijk bruin tintje uit de dertiger jaren van de vorige eeuw meekrijgt.
Als die “demonstranten” guts hadden gehad, hadden ze zich boven Gaza laten droppen (een vliegveld is daar niet meer, vandaar) om gezellig samen met hun Hamas-vriendjes te “demonstreren” tegen de Staat Israël. Of, bij angst voor parachutespringen, hadden ze naar Tel Aviv moeten vliegen om daar hun bezwaren kenbaar te maken. Met wel enig risico in een land dat in staat van oorlog verkeert.
In plaats daarvan halen ze liever volk en staat door elkaar en blijven ze lafhartig hier… Op hééél veilige afstand. Wel, dergelijke gasten zou ik niet op Visite willen hebben. Hopen dat ze gauw vertrekken. Er is vast nog wel een kalifaat dat hen wil verwelkomen.
***
Ik blader nog snel even de Consumentengids van Maart door. Interessant! Een test van viruscheckers en firewalls. Die software is nodig met dat onveilige Internet van tegenwoordig.
Kaspersky staat onderaan de tabel met een prima score, maar zonder enige waardering. Op basis van de score zou het een Beste Koop moeten zijn. Die gaat naar een oorspronkelijk Roemeens bedrijf. 😉 Opmerkelijk, kwam er niet heel wat criminaliteit uit dat land? Of was het nou Bulgarije?
Kaspersky is een verdacht Russisch product, waarschuwt het artikel, en wie weet zorgt het ervoor dat je computer voor cyberwarfare wordt ingezet. Daarom geen aanbeveling.
Ja, de Koude Oorlog is weer helemaal terug. Alle McCarthy’s in onze maatschappij kunnen een puntje zuigen aan de Consumentengids. Koop je Russische waar? Nederland in gevaar! Ik zou het eerder begrijpen dat Russen onze spullen boycotten, want van de winstbelasting op die producten doneert de Nederlandse regering direct het oorlogstuig aan Oekraïne.
Mij bevalt Kaspersky Internet Security uitstekend. Ik gebruik het al jaren. Nu maar hopen dat het programma afdoende beschermt tegen overheids- en EU-hackers. 😉 Da’s cyberwarfare de andere kant op!
Muziek in de Luie Stoel
Bladeren op de mp3-speler brengt me ditmaal bij het album Aja uit 1977 van Steely Dan.
Steely Dan werd in 1971 opgericht door Walter Becker en Donald Fagen. Na enige tijd besloten ze te stoppen met live-optredens en een studio-band te worden. Vanaf die tijd kwamen diverse sessiemuzikanten opdraven als er een album moest worden opgenomen.
In naam was Steely Dan een popgroep. Jazzrock en Jazz invloeden gaven de band echter een heel specifieke sound. Het overlijden van een van de oprichters zeven jaar terug betekende het definitieve einde van de band.
Achtergrondmuziek wordt I got the News, een knipoog naar de werkelijke machthebbers in de showbizz. Ach, da’s tegenwoordig weinig anders, toch?
Boek op Schoot
Ik heb de Atlas van de Bewegingswereld door Louise van Swaaij en Jean Klare nog niet uit.
In de kaart Bergen van Werk stuit ik op de Wet van Parkinson. Populair gezegd: Als je de tijd hebt, neem je die ook. Dientengevolge duren klusjes langer. Ah, vandaar al die planning en tijd vretende elementen zoals voortgangsvergaderingen. Tijdsdruk is goed voor de voortgang. Deadlines inspireren.
Denkt men, maar als je ze te strak trekt, brand je af.
Klopt die wet een beetje? 😉 Nu ik gepensioneerd ben, zou ik zeggen: Inderdaad. Gelukkig maar.
Gitaar op Schoot
Vandaag een bijzondere gitaar op schoot met wat minder muziek. Ik ben bezig met gitaar-onderhoud. Snaren eraf, oliën van de toets met gekookte lijnolie en poetsen van bovenblad en klankkast met een polijstmiddel. Alles laten intrekken en weer uitpoetsen en daarna nieuwe snaren erop. Ja, en dan ben je de eerste dag verder druk met stemmen.
Ik sla weer eens een blik op het etiket in de gitaar. 2010! Mijn Kwakkel Merula is nu bijna 14 jaar oud. Zij doet het nog prima. Een beetje craquelé in de lak van het bovenblad. Mmm… nog geen reden tot een complete revisie, denk ik.
Knutselen met Stokjes
Mijn vrouw bestelde bij de webshop Temu, een Chinese Ali Baba kloon, een paar houten puzzels en een houtbouwpakketje van een zeilscheepje. Het pakketje past in een grote envelop. Drie plaatjes hout en een handleiding.
Een leuk karweitje om op een Schermloze Avond in elkaar te zetten. Ik ga welgemoed aan de gang en breek de onderdelen netjes in volgorde uit de plaatjes. Normaal gesproken zouden alle onderdelen na montage klemvast moeten zitten. Dat blijk niet helemaal het geval. Ik heb lijm nodig. Tja, welke? Houtlijm? Of zou Velpon het ook doen?
Ik las een montagepauze in om dat te overdenken.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Het is een lijvige bundel, Alle Verhalen van de Vlaamse auteur Hubert Lampo (1920 – 2006). Het verhaal De geliefden van Falun heeft als thema het stuk La Fille aux Cheveux de Lin van Debussy.
De hoofdpersoon, de journalist Christiaan, herinnert zich het stuk uit zijn jeugd als hij in 1939 in Malmø in Zweden aankomt en noodgedwongen de trein naar Stockholm moet nemen. Hij ontmoet daar de blonde Anna-Leah die hij al snel Eurydice noemt, in de Griekse mythologie de geliefde van de dichter Orpheus. Een liefdesrelatie groeit als zij het stuk van Debussy herkent in een restaurant.
Met de mythe van Orpheus komt de cyclus van leven en dood in het verhaal, versterkt door een volksverhaal uit het Zweedse Falun. Twee gelieven zouden trouwen, maar daags voor de bruiloft raakt de man vermist in de kopermijnen. De weduwe blijft achter en wijst daarop ieder aanzoek af. Zij lijkt eeuwig jong te blijven, alsof ze op haar geliefde wacht. Na 42 jaar vinden ze het lichaam van de man terug. Zodra deze opgebaard ligt, veroudert zijn weduwe en volgt hem in de dood, zodat ze toch samen zijn.
Christiaan wil in Zweden blijven, maar krijgt een mobilisatiebevel van de Belgische luchtmacht. Hij vertrekt tot groot verdriet van Anna-Leah, wordt in 1940 neergeschoten en brengt de oorlog in een gevangenkamp door.
Na de oorlog blijkt dat Anna-Leah bij het Noorse verzet is gegaan en daar is omgekomen. Hij bezoekt haar graf samen met haar ouders en ontdekt in de kerk naast het kerkhof een portret van de weduwe van Falun. Daarop herkent hij Anna-Leah in de kledij waarin hij afscheid van haar nam.
Hij realiseert zich een cyclus waarin geliefden elkaar over grenzen van de tijd steeds weer zullen ontmoeten. Dat geeft hem het vertrouwen dat eens, wellicht in een volgend leven, hij haar weer zal zien.