Muziek: Bluesette van Tielemans van het album Night and Day, Visite aux Jazz, gespeeld door Roland Dyens op klassieke gitaar
10 April 2024
Weersvoorspelling, Informatiewantrouwen en Inzamelshows
Aflevering honderd en negentig. Langzaam bloeit de lente op, ook al blijft de heldere zonneschijn nog zeldzaam. De plechtige vrijlating van de koeien bij de nabijgelegen kaasboerderij Kaamps is uitgesteld wegens drassige weilanden. De dieren moeten eerst een cursus modderen voor beginners volgen.
Opmerkelijk
De belofte kwam al een week van tevoren, toen het nog regenachtig en koud was. Zaterdag zou de warmste 6 April zijn ooit gemeten! Grappig genoeg zag ik een krantenbericht uit mijn geboortejaar 1957. Op die zaterdag 6 April was de temperatuur zelfs nog hoger.
Het blijkt wederom dat ooit steeds korter wordt als men propaganda wil verspreiden. 😉 Tja, in 1957 werkten ze nog met kwikthermometers. Kwik is slecht voor het milieu, dus die zullen het foutief hebben aangewezen. Je moet wat met de feiten draaien om de klimaatpaniek in stand te houden…
Het was desalniettemin een mooie dag, ook al ging ’s middags het benauwde wolkendekje er weer op. De vijgenboom in onze achtertuin kreeg plots door dat het lente was. Je kunt de blaadjes en de mini-vijgjes bijna zien groeien!
***
Het Centraal Bureau voor de Statistiek bracht een optimistisch bericht: Nederlanders zijn wantrouwender geworden richting informatie op het Internet. Het percentage wantrouwers steeg “geweldig” van 63 naar 67 procent. Ik ben altijd benieuwd hoe ze tot dit soort getallen komen. Wie hebben ze gevraagd, wat waren de vragen en in hoeverre waren die vragen speculatief en de antwoorden daarop betrouwbaar?
Het berichtje van het CBS op Internet bezorgde me sowieso al een dosis voorzichtig wantrouwen want men noemde in het artikel alleen “alternatieve” “rechts-georiënteerde” online platformen die naar verluidt specialisten zijn in desinformatie. De “regulieren” zoals NPO en RTL-nieuws bleven buiten schot. Zeer onterecht, naar mijn idee.
Men maakte zich zorgen dat alle aandacht voor des- en misinformatie het vertrouwen in de reguliere media en instituties (die men impliciet betrouwbaar lijkt te veronderstellen) ernstig schaden. Ik denk dat het niet verkeerd is om ook die media kritisch te bekijken, zeker nu de koppen vaker meningen dan concrete gebeurtenissen reflecteren.
Vertrouwen gaat te paard en komt te voet. Zelf onderzoeken blijft nodig. Anders krijgen we veel te vaak Dolle Dinsdagen. Of warmere dagen dan ooit.
***
Op een avond gaat om negen uur ’s avonds plotseling de bel. Dat komt nooit voor, of het moet een noodgeval zijn, want een prijs in Miljoenenjacht hebben we nog nooit gewonnen. Ik trek de jaloezieën van de voordeur open. In het licht van onze buitenlamp zie ik twee in het rood geklede silhouetten. Ik ontsluit de deurknippen en haal de deur van het slot.
Voor de deur staan twee enthousiaste oudere jongeren die in duidelijk gespeelde vrolijkheid een half gezongen rijmpje opzeggen en een dansje maken. Het blijken (betaalde?) collectanten van het Koningin Wilhelmina Fonds in passend uniform te zijn. Tegenwoordig opereren ze in iets grotere groepen, ik hoorde verderop in de straat soortgelijke geluiden.
Eentje zwaait met een tablet. Tja, dan weet ik genoeg. Ik ben iemand van ad-hoc giften in contanten, aan draadloze Ideal-dealtjes en geprogrammeerde en later liefst vergeten maandelijkse bijdragen heb ik een broertje dood. Daarnaast heb ik geen behoefte aan Vaudeville acts voor een goed doel, een imitatie van een zo langzamerhand uitgekauwd schnabbeltje van onze BNers die daarmee een aardig zakgeld opstrijken.
Tja, zodra ik dat duidelijk maak, is het dansje voorbij en dooft de spontaniteit direct.
Wie haalt het in zijn hoofd om ’s avonds laat nog fundraisingsovervallen te doen? De marktwerking schiet zeker in de liefdadigheid veel te ver door. Ik vrees dat de marketing van het KWF nu wel een erg groot deel van de gulle giften opslokt.
Muziek in de Luie Stoel
Bladeren op de mp3-speler levert me een bezoekje op, het album Night and Day, Visite aux Jazz van de klassieke gitarist Roland Dyens (1955 – 2016).
Ik heb het voorrecht gehad Dyens een aantal malen live te horen spelen en hem een (schriftelijk) interview af te nemen voor het jubileumboek van Gitaarfestival Nordhorn, waar hij vlak voor zijn overlijden speelde. Hij kwam over als een introvert man die echter op overtuigende wijze zijn gitaar liet spreken, waarbij muzikale humor hem niet vreemd was. In zijn composities verbindt hij traditionele technieken met jazz en exotische muzikale vormen. En dat op technisch en muzikaal geraffineerde wijze, wat bij veel gitaristen een verzuchting over de complexiteit en technische eisen van zijn composities oplevert.
In Visite aux Jazz brengt Dyens op zijn eigen onnavolgbare wijze een aantal jazz standards zoals Over the Rainbow, All the Things you Are en Take the A-train. Als achtergrondmuziek kies ik Bluesette, de bekende tune van Jean Toots Tielemans (1922 – 2016) die opmerkelijk genoeg in hetzelfde jaar overleed als Dyens.
Boek op Schoot
De keuze van het boek is lastig vandaag. Ik blader een beetje in Singing in the Brain van Erik Scherder, maar leg het boek weg. Interessant, maar ik zoek iets anders. Daarop stuit ik op Zin van Geertje Couwenberg. Een boek over schrijven.
Ja, zin in schrijven, dat heb ik nodig op het moment. Oké, ik lever trouw mijn Schermloze Avonden, maar verder komt er niet veel uit mijn pen. De huidige troebelen inspireren me niet tot verhalen zoals tijdens de Coronacrisis.
Eerlijk is eerlijk, Couwenberg wekt enthousiasme met haar schrijfstijl. Ze begint in feite met hetzelfde als ik ooit meemaakte op een schrijfcursus: Het loslaten van je interne criticus totdat je jouw verhaal helemaal gedaan hebt. Een uitdaging! Soms heb ik inderdaad moeite om het verhaal toe te laten met mijn plotplanning en het en passant steeds herlezen en corrigeren. Een niet productief perfectionisme.
Ik lees een lekker stuk door, maar ik kom niet zo ver als een van de recensenten die het binnen een dag verslond. Ach, dat hoeft nu ook niet, want ik heb ook nog wat tijd nodige voor deze bijdrage.
Gitaar op Schoot
Deze week heb ik iets aan mijn camera-opstelling geknutseld voor de gitaaravond. Met als gevolg dat ik volledig in beeld ben. Uit pure nieuwsgierigheid maakte ik een paar video-opnamen. Voor mijn Youtubekanaal doe ik dat niet omdat ik vrees dat mijn gezichtsuitdrukkingen tijdens het spelen geen toegevoegde waarde hebben.
Mijn tronie blijkt mee te vallen, ook al is het beeld lichtelijk onrustig omdat ik mezelf toesta met de muziek mee te bewegen. Wat heel leerzaam blijkt: Ik zie de spanningsmomenten in beeld door de bewegingen van mijn mond. Dat zijn juist de momenten waarop ik kan oefenen me gericht en bewust kan gaan ontspannen.
Knutselen met Blokjes
Ik pak de Lego-Technic doos en zet me aan de reconstructie van het racevliegtuig 42117. Lego-Technic heeft een heel ander karakter dan de sets met de klassieke blokjes, alhoewel in de laatsten ook steeds meer Technic componenten voorkomen. Je moet soms iets meer fantasie hebben met de vormen, wat weer gecompenseerd wordt door de interessante technische foefjes met tandwielen en aandrijvingen.
Het racevliegtuig is een mooi klein pakketje voor deze avond. Via een setje tandwielen drijven de wielen de propeller aan. Het is leuk om te zien hoe de overbrenging over verschillende assen gaat.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik baan me verder een weg door de magisch-realistische werelden van Hubert Lampo (1920 – 2006). Het verhaal Idomeneia en de Centaur uit de bundel Dochters van Lemurië brengt me naar het oude mythologische Griekenland.
De centaur Hippandros is ongelukkig in de liefde onder zijn soortgenoten en raakt verliefd op een menselijke vrouw Idomeneia die een offer brengt in het tempeltje in de buurt. Dat gaat met zijn uiterlijk als centaur echter problemen geven. Aphrodite, de godin van de liefde, krijgt medelijden en verandert Hippandros in een knappe jongeman en stuurt hem naar Athene.
De mensenwereld is hem vreemd, wat aanleiding geeft tot een aantal humoristische situaties waarbij men hem voor gek verklaart. Hij kent bijvoorbeeld geen geld, wat al direct problemen geeft. Zo raakt hij betrokken bij de politieke strijd tussen twee Atheense prominenten die beiden tiran van de stad willen worden.
Idomeneia blijkt als bordeelhoudster een belangrijke rol te spelen in de plaatselijke politiek. Om bij haar te zijn, laat Hippandros zich als slaaf aan haar verkopen en verdedigt hij haar eer in een politieke vechtpartij.
Inmiddels wisselt de macht in Athene en de nieuwe heerser besluit wraak te nemen op Idomeneia die haar gunsten aan de verdorven zittende tiran had geschonken. Hij wil haar tot een huwelijk dwingen waarin zij al zijn gewelddadige perversiteiten moet ondergaan. Hippandros springt voor haar in de bres en Idomeneia begrijpt en waardeert zijn liefde voor haar.
Veel tijd om hiervan te genieten krijgen ze niet, want een door de nieuwe tiran opgehitste menigte steekt Idomeneia’s huis in brand. De beiden nemen afscheid van het leven terwijl ze de liefde bedrijven.
In dit verhaal voert de humor de boventoon. De auteur verbindt op alleraardigste manier deze tijd met de toestanden in het oude Athene. 😉 Er blijkt weinig veranderd in de politieke intriges.