Schermloze Avonden (191)

Muziek: Sleep van het album Sleep van Enigma

17 April 2024

Arabische wolkbreuk, Miljardendansje en Oog in Oog met het Beest

Computer, tv, tablet en telefoon gingen alweer voor de 191^e keer op woensdagavond uit. Het lijkt op dit moment een herfstige dag. De verwarming slaat gelukkig op tijd aan, het is behoorlijk fris buiten. Ik stond vandaag met winterjas aan en muts op langs de lijn om het schoolvoetbal van kleindochter Iris mee te maken. 😉 Nu hoor je niemand meer over opwarming van de Aarde.

Opmerkelijk

Donder, bliksem en wolkbreuken boven Dubai, het mondaine Mekka van de rijken aan de Perzische Golf. Enorme SUVs ploegen moeizaam door de waterstromen op straat. Het lijkt erop dat de Arabieren iets te veel aan cloud seeding hebben gedaan. Wat dat is? Chemicaliën waaronder zilverjodide op wolken strooien, waardoor er zich waterdruppels vormen. Je moet toch wat doen om al die paviljoentjes en tuintjes op Palm Island te bevloeien.

Het lijkt me trouwens niet gezond voor mens, dier en plant, dit soort chemisch geïmpregneerde regen. En je ziet, het kan ook uit de hand lopen.

***

Ons kabinet is al geruime tijd demissionair. Dat betekent dat ze geen ingrijpende lange-termijn besluiten meer mogen nemen, want ze zijn immers “naar huis gestuurd” door het parlement.

Nou, niks van dit alles als ik naar de voorjaarsnota kijk. De extra miljarden vliegen de deur uit. Vier en een half miljard extra voor Oekraïne, een miljard extra om (extra?) asielzoekers onder te brengen. Gelukkig blijft er voor het binnenland ook nog iets over, een paar miljoenen voor het toeslagenschandaal en de door aardbevingen benadeelde Groningers. Daarnaast wil men ook wat geld uitgeven om het Nederlandse gebroken geweertje te repareren, Defensie krijgt dus ook nog wat extra.

De vier miljard voor Oekraïne zijn in naam voor wederopbouw en (militaire) steun. In de praktijk zal dit geld wel op gaan aan bestellingen van vuurwerk bij de Amerikaanse defensie-industrie.

Tja, en voor dat miljard extra willen ze asielzoekers in paviljoentjes in het bos onderbrengen en de hotelrekening van verplaatste statushouders betalen. Van der Valk is blij met deze bijdrage van de belastingbetaler.

Het demissionaire kabinet is dus “goed” bezig met budgetverhogingen voor de komende jaren. Zou het werkelijk hun laatste taak zijn: Het faillissement van Nederland?

***

In De Andere Krant zag ik de kop Dienstplicht is Schending Mensenrechten. Dit naar aanleiding van het feit dat tegenwoordig oorlog expliciet als oproepreden in de dienstplichtbrief staat.

De mainstream media zien dit blad net zoals de Gezond Verstand Krant als een bolwerk van ultrarechtse indoctrinatie van complotdenkers. 😉Net zoiets als de opinie over De Waarheid vroeger, maar dan ter linker zijde.

Toch, die kop doet me direct denken aan de dienstweigeraars uit de links-pacifistische hoek toen in de vorige eeuw hier in Nederland de dienstplicht nog actief beoefend werd. Opmerkelijk is dat diezelfde linkse hoek nu actief meedoet aan de oorlogshitserij tegen Rusland, achter de “goedkope oplossing” van Ollongren lijkt te staan en herinvoering van de dienstplicht omarmt.

Het ziet er naar uit dat de linkse kip is kaalgeplukt, alle ideologische veren zijn weggewaaid op de wind van de tijd. Dat krijg je met al die windmolens in Nederland om het klimaat te redden.

Muziek in de Luie Stoel

Bij het bladeren op de mp3-speler kom ik het album Sleep van Enigma tegen. Enigma is het Griekse woord voor raadsel of mysterie. Ook is het de benaming voor de Duitse codeermachine uit de Tweede Wereldoorlog.

Deze “band” Enigma komt ook uit Duitsland, het is een muziekproject van Michael Cretu die voor zijn nummers allerlei gastmusici uitnodigt. Enigma brengt een combinatie van traditionele vormen zoals Gregoriaanse melodieën en stevige Dance beats. Een iets extremere vorm dan de muziek van Era.

Officieel bestaat dit album uit 2003 niet, het is een onofficiële release uit Rusland.

Achtergrondmuziek wordt het ietwat erotische titelnummer Sleep.

Boek op Schoot

Laatst zag ik een interview met Naomi Wolf, een feministische schrijfster uit Amerika en sinds haar Tweet over de effecten van mNRA vaccins op vrouwen (menstruatiestoornissen, onvruchtbaarheid en miskramen) ook gecancelde complotdenkster in de ogen der vaccinvoorstanders.

Ik werd zodoende nieuwsgierig naar haar boek Oog in Oog met het Beest rond de onthullingen uit de Pfizer documenten aangaande de certificering van Covid-vaccinaties bij de Amerikaanse Food and Drugs Association FDA.

Oorspronkelijk zouden deze documenten pas na 75 jaar volledig toegankelijk zijn voor het publiek, maar een rechtszaak tegen deze doofpot versnelde de publicatie aanmerkelijk, zodat ze in de loop van 2022 beschikbaar moesten komen. President Biden probeerde de hoge raad nog te bewegen om dat proces te stoppen en de doofpot te activeren, maar gelukkig bleef het vonnis intact.

Middels deze documenten moest Pfizer aantonen dat de Covid vaccins veilig en effectief waren en dus gecertificeerd konden worden. “Fact-checkers” beweren dat ze geen vuiltje aan de lucht laten zien. Desondanks meldden de documenten stevige bijwerkingen die een gevaar opleveren voor de patiënten en hun mogelijke nageslacht, zo dat er al zou komen, want onvruchtbaarheid was een van de bijwerkingen. Het bedrijf ontkende alle relatie met de vaccins en daarmee ging het prikken en boosteren gewoon door. Tja, schandalen met de Pharma tonen wel aan dat je bij dat soort uitspraken een zoutpot nodig hebt.

De titel van het boek lijkt mij een duidelijke verwijzing naar het Bijbelboek Openbaringen. Daarin treden diverse beesten van het kwaad op in een apocalyptische setting. Velen vergeleken de QR-code in de Coronatijd met het merkteken van het Beest, alleen als je dat droeg, kreeg je toegang tot de maatschappij. Dat dit merkteken in feite een slavenband betekende, ontging echter velen. Er zijn overigens nieuwe slavenbanden in de maak, zoals de Central Bank Digital Currency en de Digital ID.

Ik had zelf al vroeg een duidelijk wantrouwen tegen de nauwelijks geteste Covid-vaccins en deze Pfizer documenten lijken dat beeld te bevestigen. Daarbij wordt mijn doofpotvermoeden maximaal getriggerd, zeker in het licht van de weigering van de regering en het parlement om de opmerkelijke oversterftegolven na de Covid vaccinatieronden nader te laten onderzoeken door onafhankelijke instanties.

Het boek brengt een aanstekelijk geschreven verhaal over de Covid-maatregelen en de duistere zaken rond de Covid-vaccins en hun bijwerkingen. Zoals gezegd werd Naomi Wolf zelf gecanceld en bedreigd nadat ze op Twitter haar zorgen had geuit over de invloed op de gezondheid van vrouwen door de coronavaccins. Het was een stevige overgang van gevierde deelneemster aan de elitaire jetset tot een wereldwijd persona non grata.

Die frustratie daarover tekent een deel van haar boek en hindert de positieve interpretatie van het verhaal. Daarnaast lees ik ook terechte woede over de manier waarop mensen gedwongen werden om de maatregelen te volgen en zich te laten vaccineren. In de coronatijd werd “nieuw-normaal” gemaakt wat niet normaal is. Pas dit jaar zag ik de “spatschermpjes” bij winkels echt verdwijnen. 2024! Vervolgens praat men over vaccinatiedwang omdat men het vertrouwen is kwijt geraakt. Is dat gek, dan? Moet je nodig met dwang beginnen…

Het lijkt mij duidelijk dat “men” wel degelijk wist van de nutteloosheid van de coronamaatregelen, hun impact op de bevolking en de onbetrouwbaarheid van de vaccinaties. Wolf verwijt velen met een enthousiaste wraaklust daartegen niet in opstand te zijn gekomen. Dat is ook de woede die in het boek verpakt zit. Woede over al het onrecht dat achter die drang en dwang heeft gezeten.

Die woede moest groeien. Toen ze bij een elite-etentje het gemopper aanhoorde van tycoons die klaagden over het feit dat de gewone man/vrouw in Griekenland te dom was om hun heil (winstgevende investeringen) te aanvaarden, kwam ze nog niet in opstand. De aanleiding van de tycoon-jammerklacht was het Grieks referendum tegen de EU-bezuinigingen uit 2015 dat overigens net zoals ons Oekraïne-referendum uit 2016 door de machthebbers werd genegeerd met alle gevolgen van dien. Dat ze dat beschrijft en toegeeft vind ik een plus.

Ik deel echter haar zorg rond globale non-government organisaties zoals de WHO, de EU en de VN die de soevereiniteit van naties aantasten. Ik maak me ook zorgen over de arrogantie van de elitairs van deze organisaties die menen dat hun doeleinden het enige heil van de mensheid zijn en dat die domme mensen “op de vloer” ver gehouden moeten worden van beoordeling en beïnvloeding van hun sustainable development goals.

Het is een dikke pil, dus ik ben op het moment halverwege. Net het punt waarin ze de Chinese Communistische Partij als kwade genius aanwijst achter de Covid-crisis zelf (Het Covid virus als (bewust?) lab-leak in Wuhan) en de bestrijding daarvan (firma’s zoals BionTech/Pfizer zouden Chinees eigendom zijn en daardoor dus vazallen van een Chinees communistisch complot om de wereld rijp te maken voor overheersing).

Het zou inderdaad een scenario kunnen zijn. Doet de Chinese staat niet al zijn uiterste best om de eigen bevolking tussen hun lijntjes te houden met social credit en concentratiekampen? Hoeveel meelopers zouden er dan nog over zijn om de wereld te veroveren? Tja, als je ze maar genoeg social credit geeft?

Maar… hoe bewijs je zoiets? Hoe stel je vast wie er allemaal bij betrokken zijn? En, niet onbelangrijk, hoe straf je dit af? Wat voor een Neurenberg moet je hiervoor inrichten? Wat voor een wijsheid is er nodig?

Het is absoluut geen boek waar je blij van wordt. Zou ik de laatste pagina halen? Ik merk wel een zekere woede bij mezelf, want stel dat die nihilistische complotten echt bestaan met zwakzinnigen aan de top die menen dat zij wel zullen overleven als ze de rest van de wereld vernietigen? Wat voor lot wens je deze mensen toe? Eens zullen ze dan tot de ontdekking komen dat ze alleen op de wereld zijn met geestgenoten die elkaar allemaal als concurrenten zien. Want zo werkt de machtswaanzin toch?

Tip voor Rutger Bregman voor zijn volgende boek: Niet alle mensen deugen. Dan verdient hij wat extra geld om granaten voor Oekraïne te kopen.

Gitaar op Schoot

Oefenen geblazen voor de online gitaar-avond van morgen. Ditmaal pak ik drie iets lastiger stukjes van Hector Ayala. Ik merk dat mijn woede die ik opdeed bij het lezen van Oog in Oog met het Beest zich ontlaadt in meer scherpte en concentratie in mijn spel. Wel, dat is een betere manier van energie besteden.

Knutselen met Blokjes

De Lego-Technic doos gaat weer open. Ik had er nog een tweede exemplaar van het racevliegtuig 42117 in zitten. Ergens in het bouwproces maak ik een fout. Het blijkt heel lastig te zijn om zonder helemaal terug te gaan die vergissing te herstellen.

Grotendeels slopen en dan maar herbouwen, dus

Verhaal voor het Slapen Gaan

De Meulenhoff bundel De Verhalen van Hubert Lampo (1920 – 2006) blijft leesstof geven voor het slapen gaan. Het verhaal De Geboorte van een God uit De Dochters van Lemurië is aan de beurt.

De geschiedenisleraar Mark Bronkhorst krijgt een verzoek van de abt van een Trappistenklooster om een bezoek af te leggen bij een van de paters die op sterven ligt. Deze heeft nog iets op zijn hart dat hij kwijt moet. Bij de ontmoeting blijkt dat de pater Mark’s oude vriend Jimmy is. Ze ontmoetten elkaar aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, Jimmy was een officier die door Duitsers geconfisqueerde kunstwerken moest opsporen.

Jimmy ging na de oorlog op archeologische expeditie in Guatemala en vond daar een pre-Colombiaanse pyramide met een opmerkelijke grafkelder gewijd aan de god Quetzalcoatl. Daar vond hij een metalen cilinder die met moderne technologie gemaakt lijkt te zijn.

De cilinder bevat een document dat geschreven blijkt te zijn door een tijdgenoot, een astronaut die deelnam aan een ultrageheim project rond reizen met meer dan de lichtsnelheid.

Tijdens de reis treedt er een storing op. Tot verbijstering van de bemanning blijken hun klokken achteruit te lopen. Directe terugkeer naar de Aarde is het devies. Dat lukt, maar ze komen in het verre verleden terecht op de kust van Guatemala, waarbij de astronaut de enige overlevende is.

Op dat moment herinnert de astronaut zich de waarschuwing per brief van een Belgische trappistenpater die beweert in de toekomst te kunnen kijken. Die gaf hen de raad om af te zien van reizen boven de snelheid van het licht en het project te staken.

Als hij talloze eeuwen voor zijn eigen tijd naar de kust worstelt, wordt hij verwelkomd door een menigte inboorlingen die hem verwelkomt en hem de god Quetzalcoatl noemt, de hemelse gevederde slang. Bij zijn dood bouwen ze de grafpiramide voor hem.

Jimmy had zijn verslag gelezen en direct een waarschuwing naar de ruimtevaartautoriteit gestuurd. Zijn brief werd echter verborgen gehouden en het project ging door. Met het beschreven resultaat.

Hubert Lampo speelt hier met de tijdsdimensies en maakt ook nog een knipoog richting Von Däniken’s Waren de Goden Kosmonauten?