Muziek: Ständchen uit Schwanengesang van Franz Schubert, een parafrase van Franz Liszt, gespeeld door Leslie Howard
22 Mei 2024
Formatieklucht, Veiligheidsgijzeling en Arrestatiebevel
Aflevering 196. In de numerologie vertegenwoordigt 196 intuïtie. Het tweewater. Andere interpretaties noemen zelfstandig wetenschappelijk nadenken. Iets dat in deze tijd hard nodig is. Aan de gang, dus. Toetsenbord paraat, muis in de aanslag en de slaapkater naar de achtergrond.
Opmerkelijk
De kabinetsformatie wordt een steeds grotere klucht. Ik volg het eigenlijk nauwelijks. Hoe men een ex-PVDAer tot premier had willen benoemen, was me een raadsel. Alles draait op volle toeren om iedere kandidaat in diskrediet te brengen. Het lijkt Amerika wel. Ondertussen rommelt het demissionaire kabinet gewoon door.
Democratie is niet meer wat het was. Was het ooit wat, dan?
***
Ik at samen met mijn lief een IJsje op een bankje in (Zuid) Deurningen, Twente. Heel behoedzaam rijdt een lesauto door de straat, even langzaam gevolgd door een ambulance.
Plots kom ik op een briljant idee voor onze veiligheidsgijzeling.
Bescherm de veiligheid van uw medeweggebruikers en uzelf bij de autorijles! Voorkom kostbare trauma’s door ongewilde aanrijdingen! Onze ambulance vergezelt u en is direct beschikbaar indien nodig. Drukkers krijgen bij u geen kans. Daarnaast levert onze verkeerstherapeut een geruststellend beeld in uw achteruitkijkspiegel met motiverende gebaren. Voor 150 Euro per les rijden we met u mee!
Gevolg is wel dat de aanrijtijd voor ambulances naar 4 uur gaat. Maar ja, dat is niet erg, want volgens de Malthusiaanse principes van Gates cum suis moeten we toch wat wereldbevolking kwijt.
***
De chipmachines van ASML hebben een strategisch achterdeurtje waarmee de fabrikant hun machines op afstand kan uitschakelen. Mocht China Taiwan binnenvallen, dan hebben ze daar geen voordeel van, want dan schakelt Veldhoven de machines op zwart.
Dit zet me aan het denken. Strategische achterdeurtjes. Die zitten in je slimme meter, in je Smartphones, in je Internetrouter, in je zonnepaneelconverters en ga zo maar door. Wordt het niet eens tijd om daar een strategisch hek voor te zetten? Big Brother spint garen bij dit valse veiligheidsgevoel.
***
Het strafhof in Den Haag wil een arrestatiebevel voor Hamas kopstukken en een aantal Israëlische leiders, teneinde hen te berechten voor de situatie in Gaza van dit moment. Op zich geen gek idee, dat leiders eens de strafrechtelijke gevolgen ondervinden van hun beleid in plaats van lekker op afstand oproer te kraaien in respectievelijk Dubai en Tel Aviv. Het is wel de vraag hoe lang zo’n onderzoek en proces gaat duren. Mogelijk is Gaza dan al lang met de grond gelijk geraakt.
Ik vraag me trouwens wel af wie bij zo’n onderzoek en veroordeling moreel mandaat heeft. Het heeft weinig zin om vast te lopen in een spelletje De Pot verwijt de Ketel.
Ik zou wel tegen de landen die de Palestijnse Staat gaan erkennen willen zeggen: Wacht even af tot er vonnis is gewezen. Impliciet Hamas erkennen zoals ze nu opereren gaat namelijk van zijn leven niet werken en maakt de situatie alleen maar erger.
Muziek in de Luie Stoel
Op de mp3-speler vind ik: Die Schubert Transcriptions van Franz Liszt (1811 – 1886), gespeeld door de Leslie Howard (1914 – 1990.
Franz Liszt was een van de grote Romantische pianisten en componisten die in zijn tijd de status van de huidige popmuzikant had. Dat gold niet alleen voor zijn muziek, maar ook voor zijn levensloop waarin romances een rol speelden en hij uiteindelijk tot de geestelijkheid toetrad. Hij schreef een aantal parafrasen op bestaande werken van andere componisten, met name Schubert en Beethoven. Niemand stoorde zich aan auteursrechten, men was trots dat een zo begaafde pianist aandacht aan hun werk schonk.
Uiteraard zorgt Liszt er wel voor om zijn stempel op het origineel te drukken. Vergelijk het met de aanpak van Keith Emerson (The Nice en ELP) en Rick van der Linden (Ekseption en Trace).
Op dit album blijken parafrasen op het werk van Franz Schubert (1797 – 1828) favoriet. Achtergrondmuziek wordt Ständchen uit Schwanengesang, een van de allerlaatste composities van Schubert.
Boek op Schoot
Afgelopen week zag ik bij De Nieuwe Wereld een interessant interview van Marlies Dekkers met de (ex-)psycholoog Bram Bakker. De sfeer van het interview trof me. Reden om zijn laatste boek Oud Zeer aan te schaffen.
Ik herinner uit de vorige eeuw dat de “diagnose” slechte jeugd regelmatig terugkwam als verklaring voor criminaliteit. Dat gebeurde zo vaak, dat het een vast grapje werd. Wat niet wegneemt dat oud zeer je kan blijven achtervolgen.
Het boek is een opmerkelijk mengsel van eigen kwetsbaarheid en kritiek op het verlies van de menselijke maat in met name de psychiatrie.
Het Amerikaanse Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) handboek voor classificatie van psychische klachten speelt als protocol een belangrijke rol, maar zegt weinig tot niets over de behandeling van de oorzaak van de klachten. Wel etiketjes, maar geen heling, is Bakker’s kritiek. Een citaat van de symptomen van een aantal Post Traumatic Stress Syndrome (PTSS) varianten uit dit handboek geeft een voorbeeld waarbij ik denk: “Waar is de menselijke maat gebleven?”
Ook is hij zeer kritisch over het massale gebruik van medicijnen. Psychoseremmers en antidepressiva lossen het probleem niet op, ze dempen slechts symptomen en zijn door bijwerkingen verre van risicoloos. De beste oplossing is een betrokken en scherpzinnige therapeut die de tijd krijgt om een vertrouwensband op te bouwen. Tja, en die tijd zit nou net niet in de verzekering.
In het boek beschrijft Bakker een aantal Oud Zeer gerelateerde klachten, noemt een aantal voorbeeld-cases uit zijn loopbaan en benoemt de rol van zijn eigen trauma’s in zijn leven en beroepsbeoefening. Therapeuten zijn ook mensen!
Hij geeft een overzicht van een aantal behandeltechnieken, ook de door de mainstream wat minder geaccepteerde zoals familieopstellingen. Ik raak wel geïnteresseerd in deze materie omdat hier ook de familiegeschiedenis een rol bij speelt. De invloed van de historie is mij zelf duidelijk geworden, maar ik kan haar nog niet goed duiden, met soms woede en frustratie als gevolg. Wellicht helpt zo’n familieopstelling daarbij.
In zijn verhaal komen ook hoofstukken over de relaties voor die oud zeer kunnen opleveren: De band met de ouders, geliefde en vrienden. Hij schrijft in een toegankelijke stijl in relatief kleine hoofdstukken.
Het boek geeft veel informatie, verhalen uit de praktijk en tips. In een keer lezen haal je het er lang niet allemaal uit. Een belangrijk feit pik ik wel op: Oud zeer is vaak niet bewust veroorzaakt, maar het is er wel. De uitdaging blijkt om die verwerking niet in afwijzing en beschuldiging te laten ontaarden, maar de zaak open tegemoet te treden. Daar heb je soms hulp bij nodig.
Een lijst met een aantal interessante boeken besluit het boek. Die linkt me naar een volgend boek dat ik hierover wil lezen.
Gitaar op Schoot
Vandaag concentreer ik me op Diez Piezas Fugaces van Máximo Diego Pujol. De titel vertaalt als 10 vluchtige stukken. Vluchtig slaat zowel op de muziek zelf als de techniek. De stukken zijn technisch niet zwaar, maar wel lastig.
Dat merk ik al direct bij het eerste stuk El Cubanito. Een habanera-achtig stuk met lastige doorbindingen. Ik speel het ritmisch okee, maar ik moet er niet bij gaan tellen, dan weet ik het niet meer. El Regreso, de thuiskeer, is een legato-oefening op de eerste en tweede snaar. Lijkt eenvoudig, maar wat is het lastig om bij een flink tempo goed te timen! Aire de antiga Milonga lijkt gemakkelijk, maar let op de rol van de losse b-snaar! La Juana is een training in een nauwkeurig ritme, soms verslapt de melodie de aandacht voor de strakke bas. Ciclico is ook een ritmeoefening met diverse patronen waarbij je snel in de war raakt. La Calesita vraagt fantasie om het draaimolentje te laten draaien. Buen Augurio is een doorgebonden melodie op vierkwartsmaat waarbij je heel snel de tel kwijtraakt. Concentratie dus!
Ondertussen los ik eindelijk door gewoon te kijken waar de snaar blijft mijn ontevredenheid met de klank op. Een beetje afvijlen van de nagels van ring- en middelvinger herstelt het snaarcontact.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik pak een bundeltje Science Fiction verhalen middels De beste SF van Meulenhoff.
In De Wereld Tussenin van Jack Vance (1916 – 2013). Een Aardse verkenningskruiser ontdekt een onbekende planeet die ze Maraplexa noemen. Deze blijkt plotseling betwist door de Kay, een concurrent van de menselijke beschaving.
De bemanning zet door en start de aanpassingen om de planeet bewoonbaar te maken. Nu is die dat nog niet, want de atmosfeer bevat bijvoorbeeld nog geen zuurstof. Met het importeren van allerlei planten en diertjes kan men dat wel voor elkaar krijgen.
De Kay luisteren de bemanning echter af en dumpen steeds eigen plantjes en diertjes om de Aardse biosfeer dwars te zitten. Als ze tegen mislukking aan zitten, besluit de kapitein bij wijze van experiment de Kay biosfeer op de planeet te kopiëren. De Kay maken hier onbedoeld een contra biosfeer tegen, waar ze pas achter komen als ze zelf op hun eigen planeet door plagen worden geteisterd. 😉 Een knipoog naar gevaarlijke organismen die uit een laboratorium ontsnappen. Ofwel, overmatig knutselen aan de natuur wordt bestraft.
Zodoende geven de Kay hun claim op en kan de planeet verder in de vaart der volkeren.
Een redelijk dun verhaal, maat door de humor van Jack Vance leuk om te lezen. 😉 Hier krijg ik geen nachtmerries van!