Muziek: Bailongo uit Diez Piezas Fugaces, van het album Color Sepia, op klassieke gitaar gespeeld door Máximo Diego Pujol
19 Juni 2024
Beogen, Youtube Rip en Familieregels
Schermloze Avond tweehonderd. De week van de langste dag en het begin van de zomer. Uiteraard haalt men om dit te vieren allerlei weerprofetieën van stal, zoals nu te nat en straks te droog. Tja, ik houd me maar aan het oude Twentse weerspreekwoord:
Als de haan niet kraait bij het ochtendrood,
dan is het mistig – of de haan is dood.
Opmerkelijk
Het politieke proces lijkt steeds schimmiger te worden. Neem het woord beogen dat steeds in de koppen verschijnt.
De Dikke Van Dale beschrijft het woord als op het oog hebben of als doel stellen.
Dat kan best zo zijn, maar iedere keer als men dit woord bezigt, duiken er plotseling allerlei beerputten in de weg naar dat doel op. Dat is schering en inslag bij de kabinetsformatie. Beogen krijgt dan de betekenis van begluren teneinde het struikelblok voor de benoeming te plaatsen. Dan gaat het opeens niet door en kan men de volgende beogen. Politiek tijdrekken.
Tja, wat wil je met een beoogd premier die zijn (op)sporen heeft verdiend bij de spionnenclub AIVD. Cloak and Dagger voor “vrijheid en democratie”, maar dan op het eigen bescheiden Nederlands grondgebied, want het buitenland is voor de CIA en de Mossad.
Ik erger me aan de verregaande arrogantie en hypocrisie van het Kartel. 😉 Ja, Forum had dit opmerkelijke hardnekkige coagulatie-verschijnsel wel goed gezien. Het is toch heel vreemd dat alle schandaaltjes van bijvoorbeeld de VVD nauwelijks invloed hadden op het wel en wee van de kabinetten, terwijl op dit moment een scheet van een PVV’er al een kink in de kabel legt. Zou het door de CO2 komen?
Wat nu feitelijk gebeurt is sabotage van de verkiezingsuitslag met de VVD in de rol van Brutus om bij de eerste gelegenheid het kabinet op te blazen.
De originele Brutus (85 – 42 v. Chr.), een van de moordenaars van Julius Caesar, kwam overigens door zelfmoord om het leven nadat zijn leger verslagen was door de latere Keizer Augustus. Gaat dat ook gelden voor de VVD? Hoe het ook zij, het predicaat Volkspartij geldt al lang niet meer voor dit clubje.
VVD-ers maken zich op dit moment zelfs zorgen dat ze door kabinetsdeelname met de PVV door een morele “ondergrens” zakken. Wel, ik heb meer het gevoel dat juist die ondergrens het hoogst haalbare is voor deze partij.
Opmerkelijke bijwerking van al dit mislukte beogen is criminalisering van de Nederlandse kiezer die op PVV heeft gestemd. Die werden al via deugmensch-campagnes betiteld als asociale egoïstische klimaat- en migratieonvriendelijke tokkies en daar komt nu nog iets bij: “Als je PVV stemt, beoog je blijkbaar de democratische rechtsorde in Nederland te ondermijnen, want kijk maar eens met wat voor tuig ze op de proppen komen om het land te regeren. Het wordt tijd dat we dit gepeupel tegen zichzelf beschermen.”
Verregaande arrogantie van het establishment, zou ik zeggen. Ik moet direct denken aan het circus rond de LPF destijds. Dat ging precies zo.
Vandaar dat europapa Timmermans cum suis hopen op nieuwe verkiezingen zodra de VVD eenmaal het kabinet heeft laten vallen. Ze hopen uiteraard op een effect zoals bij de Europese verkiezingen. Of dat werkelijk gebeurt, is echter de vraag.
Muziek in de Luie Stoel
Youtube is een rijke bron van allerlei soorten muziekvideootjes. Er is van alles, van krakende slecht belichte bootlegvideo’s tot professionele opnames met prima geluidskwaliteit. Heel veel oud vinyl uit de vorige eeuw vind je hier terug als een videootje dat slechts de platenhoes toont, maar wel alle nummers laat horen.
De kunst is het om die muziek op de mp3-speler thuis te krijgen. Daar is gelukkig gratis software voor zoals Youtube to mp3 Converter van Media Human. Dit programma trekt het geluid uit de video en slaat het op, klaar voor de mp3-speler.
Ik ben op de gitaar al een tijdje bezig met Diez Piezas Fugaces -10 Vluchtige Stukjes- van Máximo Diego Pujol (*1957). Via Youtube zoek en vind ik voorspeelvoorbeelden van zijn muziek.
Pujol is een Argentijnse gitarist en componist. Verhaal gaat dat hij een gitaar vond in een kast in zijn ouderlijk huis. Zijn vader bewaarde die daar als herinnering aan zijn eigen loopbaan als tango-gitarist voordat hij het serieuze beroep van tandarts oppakte. Blijkbaar kon vader Pujol niet meer spelen, maar zou de oude gitaar graag weer eens horen. Reden voor de jonge Máximo om gitaar te leren spelen.
Hij gaf na enige aarzeling (hij studeerde eerst wiskunde) aan die roeping gehoor, doorliep de opleidingen voor gitaar en compositie en maakte kennis met een aantal groten op de gitaar in Argentinië. Dat was de tijd dat de jonge Máximo diverse bijbaantjes had om de studie te kunnen betalen en in allerlei bandjes speelde om bij te verdienen.
Hij raakte als gitarist en componist betrokken bij de Argentijnse tango-cultuur. Die cultuur vormt een belangrijk aspect van zijn eigen composities. Zijn werk omvat composities voor solo-gitaar, gitaar ensembles, kamermuziek en orkestwerken.
Via Youtube stuit ik op zijn elpee(?) Color Sepia, zo te zien op zijn website een van zijn eerste albums. Opnames met qua geluidskwaliteit een behoorlijk nostalgisch karakter. Leuk om composities te horen spelen door de componist zelf! Inderdaad Diez Piezas Fugaces staat er ook op. Achtergrondmuziek wordt het voor mij ritmisch lastige Bailongo.
Boek op Schoot
Ik lees verder in De kracht van Familieopstellingen van Vincent van der Burg. Afgelopen week heb ik een nieuwe Lego-poppetjes opstelling gemaakt volgens de conventies die later in het boek pas duidelijk werden. Daardoor werden ook de vragen bij de oefeningen wat duidelijker.
Ik kom aan het hoofdstuk familieregels toe, de vaak ongeschreven wetten binnen een familiesysteem. Ze verschillen voor iedere familie en vinden vaak hun oorsprong in het verleden.
Zo was bij ons in mijn kindertijd regel, dat je per boterham slechts een theelepeltje hagelslag mag nemen. Niks geen gestrooi uit de pot. Bij mijn schoonfamilie was echter de regel om de goed besmeerde boterham met de beboterde zijde naar beneden in de hagelslagdoos te drukken.
😉 Een duidelijk verschil in intensiteit van broodbeleg tussen onze familie en die van mijn Lief. Ik realiseerde me vroeger al dat het afgepaste en afgemetene op meer zaken in onze familie betrekking had. Het maatschepje was symbolisch. De maat nemen was regelmatig bron van conflict.
Een andere regel was dat je nooit zomaar het laatste koekje van de schaal mocht pakken. Je moest dan toestemming vragen aan het gezelschap. Effect was regelmatig dat je ernaast greep, want er was altijd wel iemand die desgevraagd dat laatste koekje wilde hebben.
Of je liet het liggen en jatte het koekje later als niemand keek.
Doet me aan een ander regeltje denken: Ongevraagd geld uit je spaarpot pakken is verboden. Doe je dat toch, dan ben je aan het stelen van degene waarvoor je een cadeautje had moeten kopen. Een zwaar predicaat voor je eigen gespaarde geld!
Nader onderzoek leidt je dan terug naar de crisisjaren ’30 die vooral in het leven van mijn vader een duidelijke invloed hadden. Als je financieel je eigen belangen volgde, werd je een gevaar voor het overleven van het gezin. Daar paste het predicaat dief bij.
Zo zijn er meer onbewuste regeltjes die op de een of andere manier zijn ontstaan om het systeem in stand te houden. Ook rare regeltjes zoals het lekkerst voor het laatst bewaren. Effect daarvan was meestal dat je er niet eens meer aan toe kwam.
Familieregels hebben echter de makke, dat ze nooit ter discussie worden gesteld. Waanzin kan dus generaties lang doorgaan. Daarnaast heb je het effect dat je van anderen verwacht dat zij zich conformeren aan regels waar jij je zelf aan houdt. Een bron van irritatie en conflict.
Het kan blijkbaar dus geen kwaad om van tijd tot tijd de ongeschreven wetten tegen het licht te houden.
Gitaar op Schoot
Ik oefen voor het online voorspelen en de gitaarles van morgen. Eigenlijk raar, je gaat naar les om iets te leren en niet om je te presenteren.
Ik had voor de online sessie al een paar oefenvideootjes gemaakt met Zoom om te wennen aan het effect van spelen voor een blinde muur, want zo lijkt het met online voorspelen.
Mezelf in de nieuwe cameraopstelling vol in beeld zien, vind ik nog wat ongemakkelijk. Ik ben duidelijk nog niet in staat me tijdens het voorspelen te ontspannen. Als je op een toneel zit, met belichting en enige afstand tot het publiek, dan vallen je zenuwtrekjes niet op. Met de webcam er vol bovenop met spookhuisbelichting valt dit echter nogal tegen.
😉 Ze zeggen dat een glimlach op de moeilijke plekken dan helpt. Eerst thuis oefenen!
Kikker in Nood
In mijn beleving van vroeger ging heel veel liefdadigheidsgeld naar verre oorden over de grens. Wij groeiden op met het Zendingsbusje en de inzameling van melkdoppen voor zilverpapier voor de “arme kindertje van Afrika”. Dat er lokaal in Nederland ook nood was, werd nog weleens buiten beschouwing gelaten.
Ook daarom vond ik het leuk dat kleindochter Iris met een paar vriendinnetjes oog had voor een zeer lokaal goed doel. Ze ontdekten dat er talloze kleine kikkertjes rondsprongen op het speelveld bij de school. Die zouden in het speelkwartier misschien worden vertrapt.
Daarom richtten ze Kikker In Nood (KIN) op met als doel dat ze voor het speelkwartier alle kikkers van het veldje in de bosjes zouden zetten, zodat geen van de kleintjes gevaar zou lopen om onder een voet te eindigen.
Tijdens ons oppasrondje op dinsdag deze week wilde Iris daarom lidmaatschapskaartjes op naam maken. Oma en Opa hebben wel materiaal en vooral een lamineerapparaat waarmee je echte waterdichte kaartjes kunt maken. Zodoende waren we gezellig bezig om kaartjes te knippen, tekst te plaatsen en de zaak te plastificeren. Kikker In Nood bestond toen uit acht leden.
Vanavond blijkt dat er zich nog twee extra leden hadden gemeld. Die moesten uiteraard ook een kaartje hebben. Of Oma dat zou willen doen. Tuurlijk. Omdat het nog lekker lang licht is, stap ik op de fiets om ze te bezorgen.
Zo gezegd, zo gedaan. Mijn dochter meldt nog wel even dat Iris had gezegd dat een van de nieuwe leden een voorlopig lidmaatschap heeft. Als ze ruzie blijft maken, wordt ze geroyeerd en moet ze het kaartje teruggeven.
Tja, zo zie je maar weer. Beoogd lidmaatschap is geenszins zeker. Wordt het jong geleerd, oud gedaan? 😉In dat geval vraag ik me wel af hoe de lagere schooltijd van onze politici is geweest.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Op de e-reader kom ik een deel uit De Stervende Aarde tegen van Jack Vance (1916 – 2013) tegen. Het is een boek uit 1950, dat pas in de zeventiger jaren in het Nederlands verscheen. In de vorige eeuw heb ik een aardig aantal van zijn Fantasy boeken gelezen. Vaak zit er een beetje humor in. Omdat ik de inhoud van die boeken grotendeels vergeten ben, is herlezen een leuke tijdsbesteding.
In De Stervende Aarde loopt de zon op zijn eind, men gelooft dat deze weldra zal doven en de wereld in duisternis storten. De Aarde lijkt ook niet meer op de planeet van vroeger, zij is nu woonplaats van allerlei vreemde types, magiërs en gemuteerde mensen en dieren.
Het boek levert een zestal korte verhalen rond deze magiërs. Vertellingen met een knipoog en een vleugje humor.
Prima materiaal voor lezen in bed!