Muziek: Earl of Essex, His Galliard van John Dowland gespeeld door Betho Davezak
3 Juli 2024
Moderne slavernij, Fascisme en Dowland
Tweehonderd Twee, deze keer een iets ander idee. Ik geef het eerlijk toe, op deze eerste herfstdag van deze zomer heb ik een beetje gesmokkeld met het scherm.
Ik keek demonstratievideootjes van het bladmuziekprogramma Steinberg Dorico omdat ik af wil van het abonnement op Sibelius van honderd euro per jaar. Er komen wat mij betreft geen waardevolle updates meer voor dat geld, ik zoek een goedkoper alternatief met eeuwigdurende licentie.
Desondanks heb ik wel stof voor de wekelijkse blog.
Opmerkelijk
Op 1 Juli hadden we Ketikoti, een Surinaamse herdenkingsdag van de afschaffing van de slavernij aldaar in 1863. In wokistische kringen streeft men ernaar om er een nationale Nederlandse feest- en herdenkingsdag van te maken.
Dit jaar is het blijkbaar een dag geworden waarop kritisch-blanke medelanders niet welkom zijn bij herdenkingen en kransleggingen. Waarbij tevens de vraag rijst of de witte Nederlanders nog wel echt spijt hebben en bereid zijn om herstel te betalen.
Al dit gepolariseer gaat volledig voorbij aan een brandende kwestie. Slavernij bestaat namelijk nog steeds!
Op Internet kom ik de organisatie Walk Free tegen. Deze meldt dat er op het moment 50 miljoen mensen in moderne slavernij leven. Dit is een interessant contrast ten opzichte van de 12 miljoen slaven die tussen de zestiende en eind negentiende eeuw werden “verhandeld”. Een wrange vooruitgang door de mogelijkheden van de huidige beschaving.
Officieel bestaat slavernij niet meer, maar praktisch gesproken dus wel voor 50 miljoen mensen die worden misbruikt in “arbeidsrelaties” en daardoor niet vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen. Recente voorbeelden daarvan zijn de bouwprojecten in Quatar en Abu Dhabi. Mensen zijn weliswaar geen eigendom zoals vroeger, maar worden wel op allerlei tirannieke manieren gedwongen zich aan de wil van anderen te onderwerpen.
Walk Free onderhoudt per land een slavernij-index bij die aangeeft hoeveel mensen de-facto in deze moderne slavernij leven. Als koplopers melden zij landen zoals Noord Korea, Saudi Arabië, Turkije en diverse Islamitische landen in Afrika en Azië. Hier en daar speelt wel de huidige politieke opinie een rol bij het bepalen van wat nu moderne slavernij is. Daarom staat Rusland bij de koplopers.
Is het geen goed idee voor alle Ketikotisten om zich voor een globale Ketikoti in de nabije toekomst in te zetten in plaats van louter schuldbewustzijn van “de blanken” over hun verleden te propageren?
***
Deze week werd het nieuwe kabinet beëdigd. Protesten alom. Demonstraties bij beëdiging van een kabinet hebben we tijdens alle kabinetten Balkenende en Rutte nog nooit zo prominent in de media gepresenteerd gezien.
Waarom nu opeens wel?
Mensen zijn bang voor rechts fascisme, zeggen ze. Nou, denk ik dan, waar blijft jullie waakzaamheid tegen links fascisme?
De term fascisme komt uit Italië in de periode van het Mussolini-bewind voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het toenmalige bewind zag zich als erfgenamen van de Romeinen en streefde naar een dito imperium.
In Romeinse tijd lieten hoogwaardigheidsbekleders zich begeleiden door een aantal dienaren, lictoren geheten, die een roedenbundel, de fasces, droegen als teken van gezag. Hoe hoger de magistraat, hoe meer lictoren. Fasces symboliseerden de macht om gezag uit te oefenen met macht over leven en dood. Daarom stonden er fasces in het merkteken op de vliegtuigen van de Italiaanse luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Dit idee is blijven hangen bij de mensen. Fascisten zijn Nazi’s. Ultrarechts is fascistisch. Zijn linkse mensen dan “goed”? Waarom denkt nu niemand aan de linkse communistische regimes in de vroegere Sovjet Unie, de Volksrepubliek China, Noord Korea en het vroegere Pol Pot regime in Cambodja? Dat zijn de ultieme voorbeelden van links fascisme met miljoenen slachtoffers op het conto.
Het idee van fascisme -staatsgeregeld totalitarisme- is zeker niet voorbehouden aan rechtse regimes. Linkse regimes tappen uit hetzelfde vaatje. Fascisme en communisme waren/zijn qua methodiek en oppressie in veel gevallen identiek.
Als er al fascisme opkomt, kan dat dus net zo goed links fascisme zijn. Klimaatfascisme. Immigratiefascisme. Oorlogsfascisme. Sustainable Development Goals fascisme. Pandemiefascisme. Opdringen van ideeën in een totalitair regiem. Als je niet meegaat in die ideeën ben je fout en loop je minimaal kans op afwijzing, canceling, economische sancties en uitsluiting. En maximaal? Dan komen me de voorbeelden uit de recente geschiedenis als schrikbeeld voor de geest.
Dat is de weg van het totalitarisme die we in de historie al vaker hebben waargenomen. Daar moeten we tegen strijden. Ultrarechts en ultralinks werken hetzelfde, die cirkel is gewoon rond.
Heel apart blijft het ook dat niemand van de demonstranten zich blijkbaar afvraagt waarom dit compromis kabinet er eigenlijk is gekomen… Is dat niet omdat het vertrouwen in de zittende partijen na de kabinetten Kok, Balkenende en Rutte duchtig is gedaald? Hoe komt dat dan?
Reken er maar niet op dat Europapa Timmermans dit met een paar moties van wantrouwen allemaal goed gaat maken.
Muziek in de Luie Stoel
De mp3-speler toont opnieuw een album uit de serie Panorama de la Guitare. De serie stamt uit de zeventiger jaren en biedt een aardige staalkaart van de toenmalige klassieke gitaar-scene. Het Erato label, een toentertijd gerenommeerd merk voor klassieke muziek, gaf de serie uit. De serie is gedigitaliseerd en geremastered tot een set van 25 CDs.
Een van de uitvoerende artiesten in deze serie is Betho Davezak (*1938), een gitarist van Urugayaanse origine. Hij raakte als zesjarige verslingerd aan de gitaar en kreeg lessen van zijn vader, Guido Santorsola, Alirio Diaz en Andres Segovia. Hij vertrok uit Urugay en verkreeg de Franse nationaliteit. In 1974 nam hij een album met Engelse luitmuziek op en won daarmee een Grand Prix International du Disque.
Achtergrondmuziek wordt een luitstuk uit dit album van de Engelse componist John Dowland (1563 – 1626). Dowland had in zijn tijd de status van de huidige beroemde popmuzikanten.
The Earl of Essex, his Galliard is een ensemblestuk voor instrumenten en zanger. De tekst begint met het beroemde Can she excuse my wrongs with virtue’s cloak? een lied dat men toeschrijft aan een graaf van Essex die in opstand kwam tegen Elizabeth I en daarvoor werd geëxecuteerd. Nee, de mantel der liefde kreeg hij bepaald niet!
Opvallend bij dit stuk is Davezaks rustige tempo.
Boek op Schoot
Door mijn filmpjeskijkerij kwam er ditmaal geen boek op schoot.
Gitaar op Schoot
Ik wijd me vandaag aan Chôro Bresilienne van Francis Kleynjans en een Gavotte, Scottish en Polka van Caroline V. Hayden (1866 – 1950). Chôro Bresilienne valt op door de doorgebonden syncopen, die je goed moet tellen. De stukken van Hayden zijn salonstukken, als je ze goed op tempo speelt, kun je er zelfs op dansen. Dat tempo vormt de uitdaging.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik lees het laatste verhaal van De Stervende Aarde van Jack Vance (1916 – 2013). Oorspronkelijk gepubliceerd in 1950, de Nederlandse vertaling kwam in de zeventiger jaren.
De hoofdpersoon Guyal van Sfere heeft al van jongs af aan een hartstochtelijke drang naar kennis. Zijn vragen drijven menigeen tot woede en waanzin. Zijn vader weigert verdere vragen te beantwoorden en beweert dat de Beheerder van het Museum van de Mens alle antwoorden weet. Dat museum zou ergens in de wildernis van het Noorden bestaan. Guyal besluit te gaan zoeken en krijgt van zijn vader wat magische voorwerpen mee die hem onderweg moeten beschermen.
Op reis ontmoet hij diverse lieden die hem willen bedreigen en/of beroven, maar met de magie van zijn vader steekt hij hen de loef af. Uiteindelijk komt hij aan bij de stad Saponce en raakt betrokken bij een ritueel waarin het mooiste meisje van de stad wordt gekozen. Later blijkt diegene te worden uitgeleverd als offer aan de Beheerder. Dat ritueel gaat niet helemaal goed, maar hij ontloopt de doodstraf door met het meisje mee te gaan.
De Beheerder blijkt inderdaad de conservator van het Museum van de Mens. Door een ongelukje is een demon het pand binnengedrongen die het museum zal vernietigen als hij niet van tijd tot tijd een verse maagd krijgt. Guyal, het meisje en de Beheerder slagen er door een list in om de demon te vernietigen op basis van de gegevens die in het Museum liggen opgeslagen. 😉 En dat terwijl Google nog niet bestond!
Eind goed al goed, Guyal wordt de nieuwe Beheerder met alle kennis tot zijn beschikking en het meisje besluit bij hem te blijven.
Humor ontbreekt niet. Vance weet met allerlei grappige zelfbedachte termen voor land, volk, machine en begrippen regelmatig mijn taalglimlach te prikkelen.