Muziek: La Jeune Fillette van Daniel Batchelar, op luit gespeeld door Paul O’Dette
14 Augustus 2024
Olympedie, Anti-X en Koelte-ongelijkheid
Aflevering 208 in onze nationale kwakkelzomer, drie daagjes warm en nat afgewisseld door drie daagjes koud en nat. In deze vakantie is het campingleven een diehard-bestaan.
Opmerkelijk
De Olympische Spelen zijn weer voorbij. Middels een vaag ritueel met blauwgrijze smurfjes in de mist onder leiding van de ruiter van het vale paard die bij het openingsritueel blijkbaar van zijn ros gevallen was. Vaudeville, daar weten ze in Parijs altijd van.
De Nederlandse medailleregen werd weer zwaar aangezet ondanks de klachten van de prijswinnaars dat het edelmetaal van slechte kwaliteit was, dus bewaren als appeltje voor de dorst hoeft echt niet. Goud blijkt zilver met Doublé. Dat kun je niet eens normaal omsmelten.
Ondanks het feit dat religieuze symbolen ongewenst waren op de Spelen, doken ze toch regelmatig op. Opstand tegen de secularisatie? Of reclame voor religieuze repressie?
Ik kreeg een ongemakkelijk gevoel bij het beeld van een atlete die over de baan stormt in sportieve kledij met enigszins samengebonden naakte lokken, maar bij de prijsuitreiking voor die gelegenheid met een zedige hoofddoek op de proppen komt. Een hoofddoek die hier in Nederland blijkbaar als identiteit wordt vereerd, maar bijvoorbeeld in Iran wordt afgedwongen met onversneden agressieve en soms dodelijke terreur van gefrustreerde mannen die met een heilig boek zwaaien.
Voor de sportieve prestatie is deze haarnaaktheid te begrijpen: Een wapperende hoofddoek kost je seconden aan loopwind, wat flink kan oplopen op een marathon en dan win je geen prijs. Maar als je dan toch zo nodig een “identiteit” wilt kiezen, doe het dan tenminste consequent.
En verder, de hele transgender misère bleek een afknapper voor de vrouwensport. Ik blijf erbij, een transgender man blijft fysiek een man, wat voor identiteit hij zich ook aanmeet. Daarom hoort die niet in een vrouwencompetitie.
***
Een nadeel van Twitter is dat ik daar zoveel langs zie komen dat ik een dagtaak zou krijgen aan de rubriek Opmerkelijk. Twitter wordt ervan beschuldigd de rellen in Engeland te hebben aangewakkerd. 😉 Welke rellen? Het gedrag van het gewone volk of de acties van de Islamitische gewapende meutes? De mainstream schuift de schuld graag in de schoenen van het reeds nauwelijks beluisterde klootjesvolk.
Daarom besloot de Eurocommissaris Thierry Breton er op geheel eigen houtje iets aan te doen. Hij schreef een briefje aan Elon Musk, de eigenaar van Twitter, dat hij tijdens zijn interview met Donald Trump geen nepnieuws met opruiende inhoud mocht verspreiden, omdat zijn platform anders op grond van de Digital Services Act aangepakt zou worden met boetes ter waarde van een fors deel van de omzet .
Oei, van deze over-ijver schrok men in Brussel een beetje. De EU bezit blijkbaar ongeleide projectielen. Dat lijkt me bij een dreigende kernoorlog best gevaarlijk. Een self-destruct knop zit er ook niet op, de heer Breton blijft gewoon zitten waar hij zit. Ziehier het werkelijk gebruik van de Digital Services Act, het onderdrukken van EU-onwelgevallige opinie.
***
In Amsterdam-Oost werd vorige maand om half negen ’s avonds (klaarlichte dag) een veertienjarig meisje aangerand. De politie had blijkbaar wat tijd en hulp nodig voor nader onderzoek naar de daders. Daarom kwamen ze deze week met een communiqué waarin ze getuigen zochten van de aanranding door vier mannen met Noord-Afrikaans uiterlijk op fatbikes. Handig zo’n voertuig, dan kun je snel de plaats delict ontvluchten. Dat gebeurde dan ook.
Ja, we hebben er weer een stereotype bij. Easy Fatbike Rider. Ik moet toegeven dat ik heb gezien dat zelfs hier in Twente deze karretjes onbesuisd bereden worden door in meerderheid licht getinte jongens. Wapperende blonde lokken zie je weinig, of ze moesten geblondeerd zijn.
De deugmenscherij reageerde direct, zodat de tekst Noord-Afrikaans fluks werd gewijzigd in Licht-Getint. Ja, nog iets vager kon niet, want het was om die tijd nog licht, dus je kunt je niet beroepen op schemering.
Een reageerder maakte het op Twitter bont: Die beweerde dat je als ouders op die tijd geen dochters in het park moest laten wandelen. Het slachtoffer krijgt de schuld. Ze had niet zo duidelijk haar identiteit als jonge seculiere Westerse vrouw moeten presenteren.
Ik denk dat het veel verstandiger is om iets te doen aan de houding ten opzichte van vrouwen van de daders. Die presenteren duidelijk een cultuur die wereldwijd op dat punt naar mijn idee compleet fout zit.
***
Een nieuwe crisis, jawel! Het is komkommertijd in een bij tijd en wijle prachtige zomer. Door de warmte hebben mensen plots last van koelte-ongelijkheid. Een gapende maatschappelijke kloof dreigt tussen degenen die zich een airco kunnen veroorloven en de proletariers die het geld niet hebben voor de verhoogde elektriciteitsrekening of de investering voor een flink stel zonnepanelen die het warmtepompen kunnen voeden. Gedragspuristen laken overigens de term koelte-ongelijkheid, de kreet koelte-kloof zou veel meer aanspreken en het probleem duidelijker maken.
Nee, nee, een airco is toch geen oplossing, want door het tegengaan van warmte binnenshuis stook je energie op die het buiten nog warmer zou maken. Ofwel: Koelen van je huis warmt de aarde op.
De nieuwe kreet bekt lekker. Er gaan stemmen op om koele landen aansprakelijk te stellen voor de kosten die ze in de warme landen moeten maken om koelte-gelijkheid te krijgen. Dat is nog eens klimaat beïnvloeding! 😉 De crisis- en problemenfabriek draait op volle toeren.
Wij hebben zelf geen airco. We houden ramen en deuren op tijd dicht en maken er verder het beste van met een ventilatortje. Net zoals vroeger.
Wel grappig: Mira Ornstein van Partij RoodGroen neemt zich voor om een nachtje de airco uit te zetten om zich te identificeren met gewone mensen. 😉 Zo identificeer je dus ongelijkheid.
***
Ja, het is weer druk met Opmerkelijkjes, deze week. 😉 Dat heb je soms, het valt niet mee om vast te stellen dat de wereld niet meer dezelfde is als degeen die Mr. GBJ Hiltermann op zondagmiddag altijd zo gloedvol wist te beschrijven.
Muziek in de Luie Stoel
Buiten pakken de onweerswolken samen en kan de regen de drukke warmte niet verdrijven. Tijd voor een rustig muziekje. Daniel Batchelar, The Batchelar’s Delight door de luitspeler Paul O’ Dette. Muziek uit de Engelse Renaissance.
Daniel Batchelar (1572 – 1619) was een Engelse luitspeler en componist. Hij ging in de leer bij zijn oom die aan het hof van koningin Elizabeth I werkte als muzikant en dansleraar. Een goede start, want in die tijd was je als muzikant afhankelijk van de upper-class. Hij werkte voor diverse Engelse edelen. Dat gebeurde omdat hij muzikant was voor een zekere Lady Essex die diverse malen hertrouwde omdat haar echtgenoot een natuurlijke dood stierf of om het leven kwam door (politieke) oorlogshandelingen
Hij eindigde op haar voorspraak aan het Deense hof van Queen Anne. Daar verdiende hij zelfs meer dan de beroemde John Dowland (1563 – 1626), die jaren pogingen deed om in Denemarken aan het werk te raken, maar daar niet in slaagde.
Zijn muziek is ingenieus en technisch van hoog niveau. Opvallend op deze cd is het aantal Pavanes. In deze langzame dansvorm kon Batchelar blijkbaar heel wat creativiteit en muzikale vrijheid kwijt. Ik pak echter een ander stuk, en wel La Jeune Fillette. Dit liedje handelt over een meisje dat tegen haar wil non moest worden. Ook toen bestond de vrouw-onvriendelijke cultuur.
Boek op Schoot
Ik ben nog steeds bezig met Facing the Beast van Naomi Wolf. Ik lees haar verhaal over de bestorming van het Capitool in Washington in Januari 2021, midden in de corona lockdown.
Zoals we weten werd de Capitool affaire massaal gepresenteerd en gemanipuleerd om het (conservatieve) Republikeinse electoraat te stigmatiseren en in diskrediet te brengen en Biden cum suis in het zadel te houden ten koste van Trump.
Uit later ter beschikking gekomen camerabeelden van binnen het Capitool was gebleken dat de politie Jacob Chansley, ook bijgenaamd de QAnon Shaman, keurig naar de plek van de bestorming begeleidde waar hij in vol ornaat kon deelnemen aan de ongeregeldheden. Later werd Chansley (voor de vorm?) gearresteerd en veroordeeld wegens verstoring van de openbare orde. Hij staat bekend als ultrarechtse complotdenker en Trump-supporter.
De video opnamen werden getoond door Tucker Carlson en toonden dat er sprake was van doorgestoken kaart.
Wat komt me dat bekend voor! Als je nu bezwaren uit tegen de klimaatmaatregelen, massa-immigratie, EU-overheersing en de kostbare “bijdrage” aan de Oekraïne-oorlog, dan ben je gelijk al ultrarechts. In de coronatijd was je dat al als je geen vaccinaties wilde en protesteerde tegen de uitsluitingen.
Ultrarechts: Dat is toch hartstikke fout, of niet soms? Tja, dan bekruipt mij direct een indruk van verregaande ultralinkse arrogantie. Wat steevast mijn weerstand wekt.
Gitaar op Schoot
Het is goed warm boven op de gitaarkamer. Ik manoeuvreer behoedzaam de gitaar met Ergoplay op mijn Bermuda om niet vast te plakken aan mijn bezwete knieën.
Ik pak een paar uitdaginkjes op. Twee stukjes uit Diez Piezas Fugaces van Pujol. Bij Pasan y Pasan is het heel goed opletten met welke vingers van de rechterhand je speelt. Langzaam oefenen is het parool. Electrico is een blues stukje in 12/8 genoteerd. Je komt er pas goed uit als je het in een vierkwartsmaat gaat denken.
Ik sluit af met Romance in Venice van Carry Hayden. Wat kies ik, een walstempo of een Romance?
Verhaal voor het Slapen Gaan
Tijd voor wat lichter leesvoer. Ik pak een jeugdboek: Zevensprong van de kinderboekenschrijfster Tonke Dracht (1930 – 2024). Een boek uit 1966.
De lagere school onderwijzer Frans van der Steg heeft net een nieuwe betrekking op het platteland. Hij heeft een kamer bij een hospita in het dorp en studeert voor extra aktes om hogerop te komen. 😉 Net zoals mijn vader in de zestiger jaren deed.
Hij amuseert zijn klas door de week en zelfs op zaterdag met spannende verhalen die hij ter plaatse verzint. Op een dag heeft hij geen inspiratie en vertelt hij de klas het smoesje dat hij op een belangrijke brief wacht.
Die brief komt ’s avonds op wonderbaarlijke wijze binnen. De schrijver met onleesbare handtekening Gr… Gr… deelt hem mee dat hij in reactie op een eerdere brief van Frans de volgende avond opgehaald zou worden voor een ontmoeting. Verbazing alom, want de onderwijzer heeft helemaal geen brief geschreven.
Uiteraard leeft de klas de volgende dag direct mee.
De bewuste avond haalt een koetsier met een oude Dracula-achtige koets Frans inderdaad op. De rit is erg oncomfortabel en de koetsier is zo onmededeelzaam dat de onderwijzer bij een zevensprong in het bos uitstapt. Een enge plek met de ruïne van een café met daarop het vage bordje TR. Daar ontmoet hij een brozem met een vage missie en krijgt een lift naar de stad. Vandaar kan hij naar huis.
Van der Steg is nu nieuwsgierig geworden en besluit de plaats te onderzoeken. Via de zevensprong komt hij in een dorpje. Daar ziet hij tot zijn verbazing de Dracula-koets. Hij vraagt de waard naar de koetsier en hoort voor het eerst over Graaf Grisenstijn. Als hij die naam uitspreekt, slaat de lokale bevolking compleet dicht.
Tevens ontmoet hij de brozem van de avond ervoor die echter ontkent dat hij het is. Dan komt de magiër Thomtididom er bij zitten die hem uitnodigt bij hem thuis om meer te horen over de graaf.
Zo ver kwam ik. Een leuk verhaal in een niet al te lastige taal, waarbij ik benieuwd ben hoe het verder gaat. Ja, dat zijn toch de goede boeken, nietwaar?