Muziek: Zuyderzee van Napoleon Coste, op gitaar gespeeld door Brigitte Zaczek
11 September 2024
Dikfietsen, Grenscontroles en Zuyderzéeballade
Schermloze Avond 212. Ik smokkel een beetje na een schermloze dag. Een rustig ritje over het Friese platteland voerde ons naar Heerenveen vice versa voor een familiebezoekje. Als je rustig wilt genieten van een pittoreske omgeving is het traject Donkerbroek – Heerenveen via de N380 een aanrader. We waren met zonsondergang weer terug.
Opmerkelijk
Fatbikes vormen vooral door roekeloos gedrag van jeugdige coureurs een groeiende ergernis op straat, woonerf, stadserf en fietspad. Gevolg is een toenemend aantal ongelukken met letsel, niet alleen voor de stormachtige berijders maar ook onder nietsvermoedende omstanders die van de sokken worden gereden. Ik zag kinderen van basisschool leeftijd laatst al voor gek en onwijs langs scheuren, zich niet realiserend dat bij deze snelheid een voorrangsbord voor hun fietspad geen garantie is om een aanrijding te voorkomen.
Vandaar de roep om leeftijdsgrens en helmplicht voor fatbikes, in het Nederlands tegenwoordig dikfietsen genoemd. Ja, techno-obesitas heeft tegenwoordig wieltjes.
De regering is terughoudend met maatregelen tegen fatbikes alleen. Het is lastig om fatbikes te classificeren en handhavers zouden agressief gedrag vrezen van fatbikebendes of de betrokken ouders van die “onschuldige fietsertjes.”
Daarom opteert de minister voor leeftijdgrens en helmplicht voor ALLE e-bikes. Wauw, dat wordt een waar verdienmodel! Reken maar uit: er zijn 5 miljoen e-bikes in Nederland. Minimaal 5 miljoen helmen van een eurootje of 150. Business opportunity! Zeker als er mode bij komt kijken.
😉 Komen er ook duurzame types? En als je dan ook nog WA verzekering verplicht stelt…
Gewoon fietsen is dan beduidend goedkoper. En veiliger. En beter voor je gezondheid.
***
Er komen voor een half jaar grenscontroles in Duitsland. Snap ik na dat drama in Solingen en alles wat er verder nog gebeurt aan migratiemisère in Duitsland.
Wellicht komen de oude tijden weer terug. In de file staan bij grensovergang Denekamp als we in Nordhorn willen gaan tanken, net zoals voor de tijd van de Euro. Zouden we weer moeten gaan rekenen of we voor de boodschappen in de achterbak wel onder de inklaringsdrempel blijven? Komt de vraag heeft u iets aan te geven weer terug? En wat dacht je van Ausweis, bitte?
Misschien was Schengen toch niet zo’n goed idee wegens de ongehinderde toe- en doorstroom van bepaalde toeristen.
***
Een aantal leden van PvdA/Groen links heeft via een brief aan het partijbestuur aangegeven dat ze wensen dat de partij Hamas erkent als legitieme verzetsgroep en het bestaansrecht van Israël in twijfel trekt. Zo, zo, hebben we in deze partij nu ook al vertegenwoordigers van de Islamitische Staat zitten? Extremisten heb je in iedere partij, maar dit is te gek. Met deze leefklimaatverpesters heb je aan 400 miljard nog niet genoeg om de temperatuur van hun haat 0,000046 graden te verlagen.
Ik zou zeggen: Royeren die hap. Een partij die dit over zijn kant laat gaan, is geen knip voor de neus waard.
Zijn dit trouwens dezelfde figuren die de Hamas actie van 7 Oktober van vorig jaar met een algemene “solidariteits”-staking in Nederland op 7 Oktober a.s. willen gaan “herdenken”? Ik zag een poster op X voorbijflitsen…
Muziek in de Luie Stoel
Muziek was er deze keer niet in de luie stoel, maar op de mp3 speler van de autoradio. Werken van de negentiende eeuwse gitarist en componist Napoleon Coste (1805 – 1883). Zijn vader zat in het Franse leger en werd uitgezonden naar de door keizer Napoleon bezette gebieden in Duitsland en Nederland. Zodoende kwam de jonge Napoleon zelfs nog in Delfzijl terecht.
Zijn vader wilde hem in het leger hebben, maar door een ziekte ging dat niet door. In plaats daarvan richtte hij zich op gitaar spelen, wat hij van zijn moeder had geleerd. Na de val van Napoleon te Waterloo ging hij muziek studeren in Parijs, waar op dat moment de gitaar zeer populair was door gitaarvirtuozen zoals Carulli, Sor en Aguado.
In het begin liftte hij als gitarist en gitaarleraar met succes mee op de gitaromanie. Toen hij begon te componeren, raakte de gitaar tragischerwijze over zijn hoogtepunt heen. Hij produceerde desondanks 53 opusnummers en een aantal losse werken in de vroegromantische stijl.
Op 58-jarige leeftijd maakte een schouderblessure een eind aan zijn gitaarcarrière, ook al bleef hij optreden tot zijn dood en componeerde hij tot het bittere eind. Hij verdiende daarbij de kost bij de Parijse ambtenarij.
Achtergrondmuziek wordt Le Zuyderzée, een stuk uit Souvenirs, sept morceaux épisodique, Op. 20. Een alternatieve Zuiderzeeballade uit de tijd van voor de Afsluitdijk.
Boek op Schoot
Een tijdje geleden las ik Het Spook van Woke van de filosoof Floris van den Berg. Een interessant verhaal over extreme inclusivisten die hun opvatting als exclusieve waarheid beschouwen en iedere logische of redelijke tegenstand cancelen. Een denktrant waarin slechts meelopers meetellen. Ofwel het gevaar van woke voor wetenschap, cultuur en rechtsstaat. Ik kon daar best in meegaan.
Toch zat me iets niet lekker in het verhaal. Er zat een inconsistentie in. Nee, dat had niks te maken met de iets te nadrukkelijk gepresenteerde vegan-overtuiging van de auteur.
Ik blader er weer doorheen.
Zijn verwijzing naar de Twitter-satire van Titania McGrath (https://x.com/TitaniaMcGrath) was een goede zet, ook al moet je heel goed lezen om de satire te herkennen. Op het eerste gezicht lijkt het namelijk de taal van een woke-evangeliste, totdat je de knipogen ontwaart. 😉 Briljante camouflage. Ik zag de humor er zeker van in. Een verademing bij al het gescheld op X.
Dan stuit ik op de inconsistentie. Ter illustratie geeft hij zijn definitie van de “ware” wetenschap tegenover de opvattingen van de woke-ideologie. Echter, en passant cancelt hij van alles dat met zijn definitie strijdig zou zijn. Alternatieve geneeswijzen en homeopathie zijn onwetenschappelijk en dus laakbaar in zijn optiek. Ook heeft hij geen goed woord over voor klimaatontkenners en godsdienstigen. Degenen die vinden dat wetenschap in de landstaal moet rapporteren en dan pas in het Engels, krijgen tevens een veeg uit de pan.
Zijn definities van wetenschap zijn idealistisch, het zou mooi zijn als het altijd zo werkte, maar gaan wat mij betreft aan een heel belangrijk punt voorbij: Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Oftewel het vraagstuk van onafhankelijke wetenschap in relatie tot de zogenoemde Derde Geldstroom van overheid en bedrijfsleven.
De strijd om onderzoeksfondsen en de daaruit volgende concessies die sommige wetenschappers blijkbaar doen om broodheren te plezieren is net zo goed een duidelijk gevaar voor de wetenschap dat hier onbesproken blijft. Slagers die hun eigen vlees keuren kun je geen onpartijdige wetenschappers noemen.
Dat miste ik dus.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Het laatste boek op mijn lijstje van Tonke Dragt (1930 – 2024): Ogen van Tijgers. Dit is een vervolg op Torenhoog en Mijlen Breed. Een erg ingewikkeld verhaal rond de manier waarop het nieuws over intelligente buitenaardse beschavingen bij de mensen landt.
Jock Martijn, de collega van planeetonderzoeker Edu, is ontslagen nadat hij op eigen houtje het woud op Venus had bezocht en daar tekeningen had gemaakt. Op Aarde is hij kunstschilder geworden. Hij verdient de kost met creatieve cursussen voor onaangepasten in de maatschappij.
De Aarde is een grote stad geworden, alle natuur is daar gecultiveerd en de maatschappij is een dystopie onder centraal bestuur, waarbij huisrobots al het gedrag van mensen registreren en doorseinen en er allerlei geavanceerde spionagetechnieken worden gebruikt om mensen in de gaten te houden. Daarom verlangt Jock terug naar zijn tijd op Venus.
Op Aarde heeft hij vaak contact met zijn halfzuster Anna. Hun contact is bijna telepathisch, ook al ontkent Jock dat voor zichzelf, samen met de liefde voor haar. Later blijkt zij al ingewijd in de telepathie.
Op een dag krijgt hij een nieuwe cursist, de opstandige Bart en blijkt ook een telepathische connectie met hem te hebben. Hierdoor schildert hij een afbeelding die hij de Ogen van de Tijger noemt, een op Aarde reeds lang uitgestorven dier. Dit vestigt de aandacht van de autoriteiten op hem. De terugkeer van Edu met zijn kennis over de telepathie van de Afroi plus het feit dat deze vaardigheid latent bij mensen aanwezig is, compliceert de zaak verder. Er zijn lieden die die vaardigheid graag verborgen willen houden om er zelf beter van te worden.
Met alle verwikkelingen in dit boek vraag ik me wel af, voor welke jeugd dit boek geschreven is. Het is spannend, je leeft mee met hoofdpersonen, het is mooi beschreven, maar toch… Het verhaal loopt goed af, de wereldregering besluit Venus toch maar niet te gaan exploiteren en de antagonisten verdwijnen van het toneel. Het kolonialisme is ingedamd.