Muziek: Feixe van het album Rhythms van Badi Assad

25 September 2024

Polarisatie, Vuilnishopen en Ayahuasca

Schermloze Avond 214. Eind September alweer, onze laatste vakantie (twee weken terug) is bijna vergeten. Je merkt nu goed dat de dagen weer korter worden.

Opmerkelijk

Het conflict Israël – Hezbollah bezette de krantenkoppen deze week. Opvallend daarbij was de eenzijdige belichting waaruit je de suggestie krijgt dat Israël de enige agressor is.

Echter, zowel Hamas als Hezbollah hebben slechts een enkel doel: De vernietiging van de staat Israël en de eliminatie van alle Joden die daar wonen, ofwel een Holocaust II in naam van de bekende politiek misbruikte barmhartige en genadevolle god.

Het lijkt me toch dat je jezelf als “doelwit” tegen dit soort intenties verdedigt. Dit is gewoon leven of dood. Daarom is het opvallend dat de media voornamelijk aandacht hebben voor de slachtoffers aan de kant van Hamas en Hezbollah.

Naar mijn idee is de geschiedenis van de regio sinds de activiteiten van de Entente-Geallieerden in de jaren na de Eerste Wereldoorlog in het Midden Oosten veel te complex voor de huidige polarisatie in de media die en passant antisemitisme weer aanwakkert.

Destijds trokken de “overwinnaars” de grenslijnen van hun invloedssferen dwars door etnische regio’s heen na de val van het Ottomaanse Rijk, de Zieke Oude Man van Europa. Ze compliceerden de situatie daarbij verder door zowel Joden als Arabieren beloften te doen in ruil voor oorlogsfinanciering en -inspanningen. Daarmee zetten ze als het ware twee honden op een been. Met de gewone burger als slachtoffer.

Maar ja, daar houden de gemaskerde demonstranten in Nederland blijkbaar geen rekening mee.

***

De Gemeente Hengelo schaft de verpakkings-afvalcontainers bij de hoogbouw af. In plaats daarvan komen er met rode tegels gemarkeerde verzamelplaatsen op trottoirs waar bewoners hun transparante met verpakkingen gevulde afvalzakjes moeten deponeren. Transparant? Ja, controle moet mogelijk zijn, nietwaar?

Resultaat is een ongekend aantal dumpplekken waar allerlei hongerig knaagdiergebroed zich gemakkelijk door de zakjes heen kan knagen. Het ziet er nu uit als een Italiaanse stad tijdens een vuilnismannenstaking.

Toch maar weer containers opstellen, jongens… Twente Milieu heeft tegenwoordig toch van die prachtige vrachtwagens daarvoor? Ai, waren de oude containers niet compatible met de nieuwe zeer dure wagens? Beter specificeren in de toekomst en nu maar een adapter monteren!

Muziek in de Luie Stoel

Vanavond tref ik een stukje swing op de mp3-speler: Rhythms van de gitariste/zangeres Badi Assad, een album uit 1995.

Assad? Die man uit Syrië? Nee, zij is het zusje van de broertjes Assad, het bekende gitaar duo. Ik hoorde ze voor het eerst bij het klassieke gitaarprogramma Gitariteiten in de tachtiger jaren en had het genoegen ze live te horen spelen in Enschede in 1990. Wat een avond, wat een sfeer!

Mijn vroegere gitaarleraar Ed was een enthousiaste fan die de broers ook persoonlijk kende, hij bezocht alle concerten die ze in Nederland gaven. Zo kwam hij op een dag met het bericht dat zij ook een zusje hadden: “Ze is hartstikke goed: Op sommige punten speelt ze haar broers eruit,” en met een knipoog, “en het is nog een knappe meid ook!” 😉 Tja, als het oor wordt gestreeld, wil het oog ook genieten, nietwaar?

Badi Assad zit meer de jazz-kant op, naast gitaarspelen zingt ze ook. Dat is extra duidelijk op deze plaat, ze doet alles zelf op enkele nummers na waarbij een percussionist meespeelt. Op dit album brengt ze een staalkaart aan stemmingen, van speels romantisch, ingetogen, tot rauw emotioneel.

Achtergrondmuziek wordt het ingetogen Feixe (Balk)

Boek op Schoot

Ik ga verder met Op zoek naar Antwoorden van Wiggert Meerman, zijn verhaal van een Ayahuasca medicijnkuur bij de Huini Kuin indianen in het Amazonegebied op zoek naar zichzelf. Ayahuasca is een hallucinogeen traditioneel plantenextract.

Ik ontdek iets niet geheel bijzonders op Internet: Het merendeel van de “beschrijvingen” geeft de tekst van de blurp van het boek. Massaal copy & paste werk dat tegenwoordig de norm blijkt. Tja, als je het echt wilt weten, moet je de knip trekken.

Het eerste deel was een beetje chaotisch, het tweede deel geeft meer inzicht in de inhoud van het plantmedicijntraject. Ik lees de hoofdstukken over Zelfliefde, Angst, Helder Kijken, Discipline, Positiviteit, Zuiver Spreken, Hogere Zelf, Vergeving, Eer en Dankbaarheid en een stukje Liefde en Relaties. Hier gaat het meer to the point met een stukje ayahuasca-ervaring, flashbacks naar eigen ervaringen en handige samenvattingen van de kenzinnen van het hoofdstuk.

Uiteraard tref je hier overeenkomsten aan met onderwerpen uit soortgelijke boeken. Het leest lekker weg, de taal is redelijk eenvoudig. In kleine passages krijg je opmerkingen van de sjamaan over natuurkruiden voor allerlei aandoeningen. De natuur geeft talloze kruiden voor genezing. Een schril contrast met de farmaceutische industrie en dito “wetenschap” die zelfs een verbod hebben bewerkstelligd op het beschrijven van kruiden en homeopathie in de zin van waar het goed voor is op websites en verpakkingen. Alsof alleen wat zij duur en synthetisch produceren echt genezing brengt.

Het leven in de stam wordt wel iets te vrolijk gekleurd beschreven. De jungle lijkt me een gevaarlijke plaats en ook het gevaar van buitenwoudse “beschavingen” met houtkap en Smartphone kun je daar niet onderschatten.

Ik lees door. Volgende week meer.

Gitaar op Schoot

Ik ben bezig met een intensief klusje: Vingerzettingen uitzoeken voor mijn eigen zettingen van Comme des Chansons van Thierry Tisserand. Bladmuziek, potlood en gum bij de hand.

Ik heb de meeste van de stukken niet meer strak in de vingers. Een schone lei, dat wel, maar dan merk je dat ook bij vingerzettingen regeren vooruitzien is.

Ik maak vandaag het laatste stukje van Boek 2 af.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik ben bezig in Hemelse Juwelen van Donna Leon, de schrijfster van de Brunetti detectives.

De musicologe Caterina Pellegrini fungeert als onderzoekster op een klus rond de nalatenschap van de barokcomponist Agostini Steffani met als opdrachtgevers twee neven die beweren Steffani’s nazaten en erfgenamen te zijn. Zij hopen aanwijzingen voor een verborgen schat te vinden. De ogenschijnlijk charmante advocaat Moretti staat hen bij.

Caterina’s onderzoek brengt haar in aanraking met verboden liefdespraktijken aan het hof van het Duitse vorstendom Hannover, waar een minnaar van de vrouw van de keurvorst wordt omgebracht door een kennis van Agostini Steffani. Steffani zelf blijkt een tragisch leven te hebben gehad als castrato, dat hij probeert te vergoeden met muziek en geloofsijver.

Tijdens het onderzoek vraagt ze haar zus Tina om hulp, die als non bij het Vaticaan werkt. De zus blijkt door haar eigen onderzoek naar de politieke wanpraktijken van het Vaticaan in een geloofscrisis te zijn geraakt en overweegt eruit te stappen. Caterina belooft haar steun. Tina levert haar interessante achtergrondinformatie rond Steffani en zijn hofleven.

Advocaat Moretti moet tijdens een etentje toegeven dat de neven haar slechts een maand willen betalen. Bovendien houden ze haar via-via in de gaten of ze wel iets doet en blijkt Moretti stiekem haar e-mails te lezen. Caterina besluit er in die enkele maand het beste van te maken.

Als ze aan de tweede kist documenten toe is, blijkt deze een dubbele bodem te hebben. Na wat knutselen ontdekt ze Steffani’s testament waarin hij Hemelse Juwelen aan de voorouders van de neven nalaat. Daarnaast vindt ze een aantal leren juwelenzakjes. Uiteraard snellen de neven en de advocaat, die een lid van een strenge Katholieke sekte blijkt te zijn, direct toe.

De juwelenzakjes blijken duurbetaalde relikwieën te bevatten, zoals een vinger van een heilige. De neven zijn zwaar teleurgesteld, relikwieën zijn niks waard in de seculiere wereld. De advocaat is daarentegen geëxalteerd en pikt de overblijfselen in.

Steffani schrijft dat zijn kennis bij de biecht de moord op de hoveling heeft bekend en het bloedgeld aan hem heeft overgedragen om er iets goeds mee te doen. Dat heeft hij gedaan en laat hij de “juwelen” na aan de voorouders van de neven die hem bij leven financieel hebben benadeeld. Wat Caterina doet vermoeden dat Steffani het geloof toch niet zo hoog had zitten.

Eind goed al goed, Caterina krijgt een aanbieding voor een goede baan in St. Petersburg.

Een leuk boek, maar, eerlijk is eerlijk, niet zo spannend en karakteristiek als de Brunetti verhalen.