Muziek: She moved through the Fair van het album Nostalgica van Saffire (Australian Guitar Quartet)
2 Oktober 2024
Morele bezwaren, Genocide en Immuunsystemen
Aflevering 215 van een avondje geen pc, tablet, tv of smartphone. Ik geef eerlijk toe dat ik er nu wat moeite mee heb. Zouden het (tijdelijke) afkickverschijnselen zijn van een X-verslaving? Een ding is wel zeker, X bezorgt me hoofdpijn. Wordt het tijd voor X-loze Weken?
Opmerkelijk
Een aantal politieagenten maakt bezwaar tegen het beveiligen van “Joodse Objecten” en Joodse manifestaties in Nederland op grond van “morele bezwaren”. Opmerkelijk, die morele bezwaren waren er blijkbaar niet bij het gewelddadig optreden bij de coronademonstraties.
Bij een instituut als de politie geldt het neutraliteitsbeginsel. De politie is er voor iedereen. Als je morele bezwaren of religieuze uitingen zoals hoofddoekjes de ruimte geeft, dan schaad je het vertrouwen in onpartijdigheid. Tuurlijk, je mag best morele bezwaren hebben, maar daarmee je werk als politieagent weigeren mag niet.
***
Een beruchte Volkskrant-columniste, een stevige tante met een opvallend grote bril die in haar stukjes de broek aantrekt, blijkt een perfecte Palestina-demonstrante te zijn met haar bewering dat (reeds) op 7 Oktober vorig jaar de Staat Israël de genocide op de Palestijnse bevolking begon. Hiermee reageert ze op een beoogde herdenkingsdemonstratie van Joodse zijde op de Dam op die dag en propageert ze pro-Palestina sit-ins op treinstations.
Raar, ik herinner me van die dag vorig jaar slechts de beelden van de gewapende Hamas-baardmannetjes die vol “masculiene” trots met het naakte verminkte lijk van een Joodse vrouw op de auto onder overwinningskreten door de straten van Gaza paradeerden.
Hoe de vrouw aan haar einde was gekomen, dat is gissen. Mijn beeld is bij deze hitsige wraakbeluste mysogyne mannetjes daaromtrent niet erg positief. Verre van barmhartig en genadevol zoals het grote voorbeeld dat ze fanatiek vereren en waarvan ze de “goddelijke wil” hebben gekaapt.
Zij was een van de Israëlische slachtoffers op 7 Oktober vorig jaar. Die arme vrouw zag er niet uit alsof ze enthousiast voor een genocide in Gaza demonstreerde.
Wellicht heeft u een betere bril nodig, mevrouw de columniste, ik vermoed dat uw cilinder compleet verkeerd staat. Vandaar dat u alle Stolpersteine op uw pad hebt gemist. Stel dat u erover struikelt!
***
Een aantal RIVM onderzoekers komt tot een “verrassende” conclusie bij een onderzoek naar de effecten op het immuunsysteem van herhaalde Covid-mRNA vaccinaties. Mensen produceren na herhaalde Covid-vaccinaties antilichamen met verminderde functionele capaciteit. Een hele mond vol, die niet eens zo vrij vertaalt als: Je immuunsysteem gaat minder goed functioneren. Men vindt nader onderzoek noodzakelijk.
Wauw, echt? Zou dat net zo gaan als met de oversterfte?
Bij (steeds) slechter functioneren van het immuunsysteem bij jong en oud is verdere oversterfte gegarandeerd. Zou het complot van een kwaadaardige elite die inzet op decimering van de wereldbevolking om hun eigen leefklimaat te redden dan toch waar zijn?
Wordt het niet eens tijd om dat waanzinnige jaarlijkse boosteren te stoppen? En wat onderzoek te doen naar de mogelijke kwade genius achter dit alles?
Muziek in de Luie Stoel
Ik blader op de mp3-speler naar het album Nostalgica van Saffire: The Australian Guitar Quartet. Ze begonnen als gelegenheidsensemble in 2002. Dat beviel blijkbaar zo goed dat ze tot 2007 bij elkaar bleven.
Saffire is hun eerste album. Het bevat bewerkingen van bekende stukken voor gitaar, zoals Tango en Skai van Dyens, gedreven arrangementen van Roemeense volksdansen van Bartok en een aantal stukken uit Riverdance van Bill Whelan. Als kers op de taart vind ik nog een hedendaags stuk, Six Fish van Nigel Westlake, en een leuke bewerking van een popsong: Highway Star van Deep Purple. Warempel op bijne hetzelfde tempo als het origineel.
Dat is lastig kiezen voor de achtergrondmuziek. Ik pak een stukje relatieve rust: She Moved through the Fair, een Ierse traditional die onderdeel vormt van de Riverdance sfeer op deze plaat.
Boek op Schoot
Ik ga wederom verder met Op zoek naar Antwoorden van Wiggert Meerman, zijn verhaal van een Ayahuasca medicijnkuur bij de Huini Kuin indianen in het Amazonegebied op zoek naar zichzelf. Ik dacht, ik reserveer het boek voor de schermloze avonden, dan kan ik even voort. Inderdaad.
Ik kom twee aspecten van communicatie tegen: Zuiver Spreken en Luisteren.
Zuiver spreken is eerlijk spreken zonder gespleten tong, met liefdevolle intenties naar jezelf en anderen, zonder aan te vallen. Dat wil overigens niet zeggen dat je boodschap pais en vree moet zijn.
Luisteren is aanhoren zonder direct met een antwoord of oordeel te komen, dat geeft anderen gelegenheid om via hun eigen woorden tot een oplossing te komen.
Wat ik nu in politiek en media zie is gebrek aan zuiver spreken (Rutte’s praatje bij zijn inauguratie als NAVO-bons was zijn zoveelste voorbeeld van onzuiver spreken, vergelijk zijn redevoering over Oekraïne in 2016 met die van nu) plus een aanpak die niet tot luisteren uitnodigt, maar direct een meningenstrijd opwekt zonder maar enigszins de kern van het onderwerp te benaderen.
X is een treffend voorbeeld daarvan. Met filmpjes over Hamas-misdaden, Israël-misdaden, agressieve Palestinademonstanten, schreeuwende klimaatactivisten, agressieve asielzoekers, repressieve sharia-propagerende imams en gesluierde “identiteitsvertolksters” zit je direct in een meningencircuit, rustig observeren zonder oordeel te vellen is praktisch onmogelijk.
Heel veel van wat via het scherm binnenkomt is een projectie. Dat is zo bij tv en zeker bij social media. Een projectie verduistert de waarheid, vermoed ik, of maakt daar op zijn gunstigs slechts enigszins deel van uit. Men suggereert het licht (van het narratief), maar laat de schaduw buiten beeld. Zo ben ik de mainstream media de laatste tijd gaan ervaren.
Ik geef eerlijk toe dat het me beïnvloedt. Welke mening zou ik gehad hebben over Palestina als ik vorig jaar niet eerst dat filmpje met de verminkte vrouw en de schreeuwende Hamas-baardmannetjes had gezien? Zou dat dan terecht zijn geweest? Had ik anders tegen de migratie aangekeken zonder die filmpjes over agressieve asielzoekers en gewelddadige sharia-enthousiastelingen?
Het feit dat overheden gedragswetenschappers inhuren om agenda’s te propageren, zegt al genoeg.
Wellicht wordt het tijd voor Schermloze Dagen… Gewoon eentje, om even bij te komen van de meningen-tsunami en weer te oefenen in onbevooroordeeld observeren.
Gitaar op Schoot
Ik zet het opname-apparaat weer eens aan. Ik neem twee vluchtige stukjes van Maximo Pujol onder handen. De bossa-achtige swing van Bailongo gaat redelijk. De blues van Electrico heeft nog wat aanpassingen op de vingerzetting nodig.
Morgen eens afluisteren.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik ga verder met de boekenverzameling van Donna Leon. Nu pak ik een Brunetti verhaal, Vluchtig Verlangen.
Midden in de nacht leggen twee jongens in een boot twee gewonde meisjes achter op de steiger van de eerste hulp en gaan er vandoor. Griffoni, Brunetti’s vrouwelijke collega, bijt zich in de zaak vast en Brunetti doet mee.
Het spoor leidt naar twee vrienden, die een homofiele relatie blijken te hebben en dat koste wat kost verborgen willen houden. Daarom versieren ze om de omgeving te misleiden meisjes en nemen ze die mee voor een boottochtje. Op een zo’n nachtelijk boottochtje gaat het echter mis door een aanvaring met een losgeslagen zeeweringspaal.
Brunetti komt in aanraking met de oom van een van hen, die zich nogal laat voorstaan op zijn mannelijkheid en zich ook zo richting zijn neef gedraagt. Waarom heeft deze man boten met zulke krachtige motoren nodig?
Ook nu zorgt Brunetti’s gezin voor wat diepgang in het verhaal en vinden we de gebruikelijke verwijzingen naar de fors uitgezaaide vriendjespolitiek in alle lagen van de Italiaanse maatschappij. Nee, heb maar geen illusies, in Nederland is het net zo.
Volgende keer de ontknoping.