Muziek: Seen from Above van het album Caravan van Øystein Sevåg

23 Oktober 2024

Migratiemagneet, Autohandleiding en Detectiveverwarring

Twee Een Acht, Nooit Gedacht! Inderdaad, toen ik midden in de coronacrisis met Schermloze Avonden begon, had ik niet gedacht dat ik dat vier jaar later nog steeds zou doen. Ja, de crisisgedachte is er nog steeds, alleen het onderwerp verandert iedere keer. Zo blijft de druk op de ketel.

Opmerkelijk

Drie jaar geleden zag ik een aflevering van De Nieuwe Wereld met de wiskundige/antropoloog professor Jan van de Beek. Het ging over de onhoudbaarheid van de verzorgingsstaat Nederland bij ongelimiteerde asielinstroom. Conclusie was toen: “Je kunt als klein landje niet de ellende van heel de wereld op je nek nemen zonder gevolgen voor je eigen (economische) welzijn.”

Afgelopen week kwam zijn pas uitgekomen boek Migratiemagneet Nederland in het nieuws, met name door de ontwikkelingen rond de migratie spoedwet/noodwet. Een interessante verhandeling over de demografie en de kosten van de asielinstroom met de opmerkelijke maar toch wel schokkende conclusie dat we geen asielcrisis hebben, maar een integratiecrisis die door de hoge kosten uiteindelijk het faillissement van de verzorgingsstaat kan betekenen.

Zouden dat de zegeningen van de door links verheerlijkte multiculturele samenleving zijn? 😉 Doet me denken aan een grapje van een arbeider dat ik ooit hoorde: “Socialisten zijn heel goed in het uitgeven van andermans geld.”

Groot probleem bij integratie is het cultuurverschil van nieuwkomers, in het boek ietwat trainerend “cultuurachterstand” genoemd. 😉 Ik zie de wokies al steigeren. Die integratie blijkt in het verhaal vooral bij migranten uit Afrika en het Midden-Oosten minder goed te verlopen. Met hoofddoekjes, Banlieues en Sharia-driehoeken in mijn achterhoofd, kan ik me er iets bij voorstellen.

Een noviteit in dit boek is de inschatting van de kosten van immigratie, berekend over de hele verblijfsduur van de immigranten middels CBS gegevens. Dat is voor veel mensen een taboe, dat berekenen van kosten per migrant. Toch gebeurt kostenberekening per persoon massaal in bijvoorbeeld de zorg, met de beruchte “toelaatbare kosten per gewonnen levensjaar” waarop ze de maximale medicatie-prijs baseren, dus waarom zouden ze dat voor migratie niet doen? Wat ik van uitkomst hoorde, vind ik schokkend als die klopt, zeker als je het effect van gezinshereniging meerekent. Die kosten komen wrang over als je nagaat dat er ook armoede in Nederland bestaat.

Gevaar van zo’n boek is het aanwijzen van een bepaalde groep als probleemoorzaak, waarbij verontwaardigde tegenstanders weer direct proberen met uitzonderingen hun regel te bevestigen. Dit alles al dan niet vergezeld van de ultrarechtse Zwarte Piet-kaart om de discussie dood te slaan. Wat in talkshows rond dit onderwerp prompt gebeurde met de bewering dat Afghaanse vrouwen wél goed zouden integreren in de Nederlandse samenleving (in tegenstelling tot xx? Daar kwam geen uitspraak over).

Als je als vrouw de sharia-terreur van het Taliban-Islamisme hebt kunnen ontvluchten, neem je denk ik graag afstand van die cultuur. Alles beter dan dat, en dan lukt integreren heel goed. Ik denk dat zij met hun ogen rollen als iemand hier de hoofddoek een “identiteit” noemt. In het land van Duizend Schitterende Zonnen is dat iets heel anders.

Het is opvallend dat een hele horde mensen zich in negatieve zin aangesproken voelt. Zo noemde iemand het boek een directe aanval op de reputatie van het VMBO. Ja, je ziet hoe de migratiekwestie Nederland bezig houdt…

Tja, wat is wijsheid? Ons geld en onze ruimte zijn op gegeven moment op. Wellicht is het toch verstandig om het migratiemagnetische veld iets te verzwakken.

CBS-gegevens zijn regelmatig gebruikt als politiek argumentatiemiddel. Dat gebeurde bij de coronacrisis, en ook bij het verijdelde oversterftedebat. Wel, dan kan de linkse politiek niet verbaasd zijn dat  cijfertjes ook tegen je kunnen werken.

***

De gevangenissen in Nederland kampen met ruimtegebrek. Men vreest dat men net zoals in Engeland gevangenen moet vrijlaten wegens capaciteitsgebrek. Daarom is er een voorstel om korte gevangenisstraffen thuis te laten uitzitten, met enkelband. Een soort capaciteitsverlof.

Mmmm… de kantoorruimte werd te duur en de corona kwam. Toen kwam het thuiswerken als regel. En nu ook al thuisgevangenis? Men noemt dat als middel om de recidive tegen te gaan.

Tja, thuiswerken is niet altijd goed voor de werk/privé balans. Krijgen we nu ook zoiets voor de straf/privé balans?

De meningen over de enkelband zijn wel verdeeld.

Muziek in de Luie Stoel

Ik klik het album Caravan van Øystein Sevåg aan op mijn mp3-speler. Deze Noorse klassiek geschoolde musicus en componist houdt zich bezig met ambient muziek. Het is een vriendelijke soort ambient met een duidelijke muzikale structuur.

Caravan is een mix van ambient en jazzy. Achtergrondmuziek wordt Seen from Above.

Boek op Schoot

Omdat het vroeger donker wordt, vallen dashboardlampjes meer op. Zo zag Erna een lampje dat haar nog nooit opgevallen was. Waar vind je de betekenis daarvan? Juist, in de gebruikershandleiding.

Hyundai levert een net boekje bij de i10, een half A4 formaat dat in het dashboardkastje past. New Thinking, New Possibilities staat er trots op de kast. Mogelijkheden, dat ruikt naar opties.

Na onze eerste oefening met alle toeters en bellen van de auto, nu zeven jaar geleden, heb ik er nauwelijks meer in gekeken. Omdat ik nog steeds vaktechnisch belangstelling heb voor handleidingen, nam ik het boekje maar eens op schoot. Het lampje bleek bij het Idle Stop and Go systeem te horen. Een functie die de motor stopt als je even stilstaat, bijvoorbeeld voor het stoplicht. Dan mag je de kwalificatie Blue Drive voeren, een klimaatvriendelijke stap richting Green Drive. Het kost je wel accu’s, al dat herstarten van de motor. Wat die klimaatvriendelijkheid dan precies voorstelt, is me onduidelijk. We schakelen die functie vaak uit.

Opties komen ruim aan de orde via de kreet indien hiermee uitgerust. Tjonge, wat zitten er veel opties in deze auto! Het verandert een op zich duidelijk en mooi geïllustreerd handboek in een zoekplaatje. Je moet exact weten welke opties er in je auto zijn gemonteerd.

Dat is nou net het probleem. Het modelnummer geeft slechts een vage aanwijzing en bij aankoop bleken er bij ons “easter eggs” te zijn ingebouwd zoals een cruise control. Er zit dus niks anders op dan alle paneeltjes naast de illustraties van het boekje te houden en af te krassen wat je niet hebt.

Uit mijn auteursloopbaan weet ik hoe lastig en duur het is om bij een apparaat met opties een passende handleiding te schrijven die alleen gaat over de configuratie die de gebruiker ziet.

We moesten dat doen met gegevensfiltering in de tekstverwerker. Zeker met combinaties van elkaar beïnvloedende opties werd dat een gruwelijk karwei. Alleen met grondige kennis van allerlei optie-teksten kon je beoordelen of het eindresultaat, de handleiding, ook werkelijk gelukt was. En laat het genereren van het eindproduct nou net de meest problematische schakel in de keten zijn. Ik herinner me die deadline-stress nog goed, want juist in die fase ging van alles mis!

Dat is nu voor mij verleden tijd: Kortom, leuk om weer eens een handleiding door te nemen.

Gitaar op Schoot

Ik pak de stukjes uit het tweede deel van Comme des Chansons van Thierry Tisserand. Van de week had ik een keer alle 14 stukjes uit het eerste deel in een sessie uitgespeeld. Dat gaf de gitarist moed voor deel twee.

Deel 2 is toch een stuk moeilijker, mijn geheugen was niet zo scherp op de lastige plekken. Vijf stukjes bleken haalbaar voor deze sessie. Toch niet gek voor deze erg leuke muziek!

Knutselen met Blokjes

De astronauten op het maanoppervlak wachten met smart op het gereed komen van Lego Maanlander 10266. Dan kunnen ze weer naar huis.

Ik ga verder met de dalingsmodule, het stuk met de pootjes en de ladder. Daarin zitten vier bijna gelijke compartimenten die met pennetjes en blokjes met een gat aan het frame worden vastgemaakt. De afwijkende compartimenten hebben een luik, eentje voor de camera en eentje voor het reflectorpaneel dat later werd gebruikt om de afstand Aarde-Maan te menet met een laserstraal.

Vooral de laatste compartimenten zijn lastig, omdat er van onderdelen nog maar enkelen aanwezig zijn in de stapel. Dat is zoeken!

Een aantal vlakjes zijn voorzien van stickers. Die compliceren de zaak omdat je in de handleiding niet goed kunt zien op welk compartiment welke sticker zit. Dat moet ik nog controleren en plaatjes wisselen waar nodig.

Sorry, ruimtevaarders, nog geen huisje voor jullie. Hopen dat er nog genoeg zuurstof in de tank zit.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik pak Vergiffenis, de laatste recente Brunetti-detective van Donna Leon.

Professora Crosera ( 😉 In het Italiaans worden mannen en vrouwen beiden gerespecteerd), een collega van Brunetti’s vrouw, komt bij hem omdat zij en haar man zich zorgen maken over mogelijk drugsgebruik van haar tienerzoon. Daarnaast maakt Brunetti’s baas zich zorgen over een lek in zijn bureau, de naam van een verdachte zou onterecht naar buiten zijn gekomen.

Later komt de melding dat Crosera’s man bewusteloos onder een brug is aangetroffen, de man blijkt hersenletsel te hebben en ligt in coma. Brunetti vermoedt een connectie met het drugscircuit.

Hij traceert een dealer die zou opereren in de buurt van de school van de jongen. Deze blijkt bij een huisbezoekje van Brunetti ongeneeslijk ziek te zijn en valt dus buiten het verdachtenlijstje.

Bij het onderzoek naar Crosera’s man Tullio stuit Brunetti op vreemde coupons van een apotheek. Tullio’s dementerende moeder is daar klant, zij verklaart dat het tegoedbonnen zijn voor geld dat ze contant hebben betaald voor medicijnen.

Dit brengt Brunetti op het spoor van een geneesmiddelen vergoedingsfraude waar een apotheker en een huisarts bij betrokken zijn. Dan komt ook de connectie met Tullio Crosera boven. Hij had als accountant de zaak rond de coupons onderzocht, was tot de conclusie van fraude gekomen en had de huisarts die de recepten met dure medicijnen uitschreef daarmee geconfronteerd. Die confrontatie liep bij de brug door een ongeluk verkeerd af. Brunetti arresteert de huisarts.

Er spelen nog wat parallelplots in het verhaal. Signorina Elettra, de onvolprezen whizzkid secretaresse, wist van een zaak rond huiselijk geweld en merkte tot haar schrik dat de dochter van haar vriendin ook met die man scharrelde. Daarom waarschuwde zij haar met de naam van de verdachte. De familie nam het recht in eigen hand en rekende met de verdachte af, zodat de politie verbaasd raakte over hoe die familie dat kon weten. Brunetti begrijpt haar beweegredenen en verraadt haar niet.

De toon van het boek is vrij somber. Overheidsmalversaties, eerwraak-kwesties bij Arabische migranten, fraude met rijbewijzen voor migrant-chauffeurs die daarna zonder enige kennis de weg op gaan en ongelukken veroorzaken, de gebruikelijke vriendjespolitiek van de elite, post-corona trauma, alles zit erin.

Het einde van het boek is mij te plotseling, net zoals  het vorige, trouwens.