Muziek: Silky Flanks van het album Shadow of Time van Nightnoise

13 November 2024

Kristallnacht 2.0, Scheppingsverhaal en een Nachtkaars

De Tweehonderd Een en Twintigste. Sint Maarten is net vertrokken naar warmere streken nadat hij zijn mantel aan een bedelaar had gegeven. Een grappige folklore van kinderen met lampionnetjes dat gangbaar was ten noorden van het IJ. Ik zag daarnaast de eerste carnavals-officials voorbij sluipen. Elf van Elf!

Opmerkelijk

Deze week vond in Amsterdam een voorproefje van een nieuwe Kristallnacht 2.0 plaats door “waardige opvolgers” van de toenmalige Nazi’s, de leden van de blijkbaar immens populaire street gangs. Het bleef daarna onrustig in de stad waarbij verontwaardiging over de acties van de Staat Israël in Gaza zich verenigde met het veile “ideaal” om alle Joden van de aardbodem te verdelgen.

De beelden van de “demonstraties” riepen wederom bij mij een sterke associatie op met de woedende volksgerichten tegen andersdenkenden en afvalligen in theocratische “heilsstaten” zoals Iran, Pakistan en Afghanistan.

Wat leren jullie toch op die Salafistische door de Golfstaten gefinancierde Koranscholen in het weekend, jongens?  Zijn jullie de betekenis van jullie eigen Arabisch vergeten? Denken jullie slechts in Onderwerping van Anderen in plaats van Overgave aan het Goede in je eigen Ziel? Is de vrede uit jullie Schrift louter oorlog in de praktijk?

Denken jullie slechts hooghartig en arrogant in termen van Kufr en Shirk?

Menen jullie dat barmhartig en genadevol alleen geldt voor jullie en niet voor de rest van de wereld, en zeker niet voor al die ongelovigen en afvalligen die jullie het liefst bij leven de hel al toebereiden?

Maken jullie de Grote Jihad van persoonlijke verheffing het liefst zo klein mogelijk, zodat jullie slechts de Kleine Jihad overblijft waarmee jullie je moreel tot absoluut niets reduceren?

Hebben jullie zo weinig vertrouwen in jullie God, dat jullie zelf Zijn vermeende wraak maar gaan uitoefenen zoals jullie dat in je kleinzieligheid hadden bedacht? Zoals jullie maatjes in het Midden Oosten die mannen onthoofden en vrouwen en kinderen van “onderworpenen” misbruiken en verkopen als oorlogsbuit?

Ik ben verontwaardigd, ja zelfs woedend. Dat achtervolgt me de hele week al en verduistert mijn blik op alle blijken van jullie geloof. Ja, we hebben inderdaad een integratieprobleem. Voor een Islamitische Staat is geen ruimte in Nederland!

Muziek in de Luie Stoel

Ditmaal staat Shadow of Time, een album van Nightnoise uit 1993 op de mp3-speler. Nightnoise was een samenstel van leden van diverse Iers-Amerikaanse Keltische bands dat bestond tussen 1987 en 2003. Alhoewel, sommigen zien het laatste eigen album van 1997 als het einde, toen hun platencontract met het new-age label Windham Hill afliep en de lead-fiddler de band verliet.

De muziek is een grappige combinatie van traditioneel Iers met jazz en klassieke vormen. Achtergrondmuziek wordt Silky Flanks, een combinatie van jig-achtige passages met wat rustiger materiaal.

Boek op Schoot

Ik blader een beetje op de harde schijf en stuit op een epub van een zekere Stefan Denaerde, getiteld De Universele Schepping, het Draagveldparadigma. Geen idee hoe ik eraan gekomen ben.

Een intrigerende titel, omdat de schepping van het universum een van de grootste raadsels van de mensheid is. Scheppingsverhalen zijn over het algemeen onderdeel van religieuze tradities en zijn in de meeste gevallen mythes. Tegenwoordig heeft de Big Bang theorie ook enige navolging, vooral in de wetenschap, omdat astronomische metingen wijzen op een enkele singulariteit als oorsprong van het heelal. Wat direct weer vragen oproept over wat er vóór de Big Bang dan bestond, een absoluut niets of een eindeloze cyclus van expanderende en imploderende universa?

De auteur Stefan Denaerde is gehuld in geheimzinnigheid, het zou een pseudoniem zijn van A.C.M. Beers, een Nederlandse autohandelaar en miljonair die in 1998 plotseling overleed. Hij schreef al eerder het  boek Buitenaardse Beschaving.

Direct gaan mijn gedachten terug naar mijn vader die een grote fan was van de boeken van Erich von Däniken, tot grote ergernis van de plaatselijke ouderling van de Gereformeerde Kerk. Het lijkt me dat Denaerde in hetzelfde genre zit.

De Universele Schepping is een uitgave van Ankh Hermes uit de tijd dat deze uitgeverij zich nog actief met omstreden new-age bezighield, 😉 een verfrissende tijd.

De auteur beweert met dit boek ook een Godsbewijs te leveren.

Iedere religie probeert met godsbewijzen het bestaan van hun patroon rationeel aannemelijk te maken. Het valt echter niet mee om de begrippen oneindig/onbegrensd, eeuwig/tijdloos en almachtig/alwetend een plaats te geven in door iedereen begrijpelijke taal, laat staan in een wetenschappelijk bewijs. Dus heel vaak komt het toch neer op geloven in dingen die je niet kunt zien en begrijpen.

Ik herinner me wel mijn jeugdige fascinatie voor de begrippen oneindig groot en oneindig klein in de wiskunde. Het is en blijft een limietgeval. Oneindig gedeeld door oneindig heeft dezelfde geheimzinnigheid als nul gedeeld door nul.

In De Universele Schepping beweert Denaerde dat hij uit theorieën rond de Big Bang een universeel godsbewijs kan destilleren in samenwerking met een groep anonieme wetenschappers die zich Felix noemt en de bedenker zou zijn van een uniforme kosmische veldtheorie. Hij kondigt bovendien aan dat in onze tijd zich een anti-god zal manifesteren die het absolute kwaad vertegenwoordigt en een poging gaat doen om het universum met alles erin weer in een singulariteit te veranderen.

Ik ben nieuwsgierig en begin ijverig te lezen. Er volgen talloze ogenschijnlijk rationele stellingen over de toestand voor de Big Bang: oneindigheid, tijdloosheid, onbegrensdheid, absoluut niets, kennis van alles, creatieve impulsen en almachtigheid. Daarna een verhaal over de consequentie van de Big Bang, het bestaan van een tegen-universum met dito godheid om de superpositie van die twee, het absolute niets, toch in stand te houden.

Alle “logica” is verpakt in een set van stellingen (die naar mijn idee soms het etiket hypothese nog niet eens verdienen) die niet te volgen zijn, maar steeds als basis dient voor de vervolgredenering. Ja, ik zit al snel in een bos waarin bomen niet lijken te bestaan. Dat krijg je als je aan creatio ex nihilo doet, terwijl er voordien niet meer dan niets was.

Ik kom niet verder dan de eerste hoofdstukken, maar merk wel dat er een duidelijke hang bestaat naar de Christelijke apocalyptica. Ik beperk me verder zodoende tot bladeren in de titels van de hoofdstukjes. Ik ga nog wel de Appendix lezen, want daarin zou de wetenschappelijke onderbouwing staan.

Von Däniken was beter leesbaar, geloof ik.

Gitaar op Schoot

Volgende week weer online gitaaravond, dus werk ik ijverig aan een paar stukjes uit Comme des Chansons van Tisserand die ik daar voor wil dragen. De stopwatch geeft aan dat ik er een paar moet schrappen om binnen de 8 minuten te blijven.

Daarnaast concentreer ik me op El Regreso uit Diez Piezas Fugaces van Pujol. Ik had het nog niet opgenomen. Het stuk lijkt bijzonder eenvoudig, links voer je legato’s uit op de eerste en tweede snaar op diverse posities, rechts speel je daarmee een arpeggio. Echter, correcte timing voor een regelmatige arpeggio waarbij je perfect synchroon loopt ondanks tempovariaties in de frasering blijkt heel lastig. Ik schroef het tempo dus eerst maar eens flink terug.

Knutselen met Blokjes

Er gloort hoop aan de einder voor de astronauten op het maanoppervlak die wachten op het gereedkomen van de Lego Maanlander 10266.

Vandaag knutsel ik de bovenbouw in elkaar, het bemanningsverblijf annex terugkeermodule. De stapel blokjes is flink geslonken dus ik vind alles zonder problemen terug. Ik ontdek nog net een laatste foutje, ik had het trapje op de verkeerde plek gemonteerd.

De astronauten klimmen terug aan boord, de thuisreis kan aanvangen.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik lees het derde verhaal van De Antwerpse Romans van Hubert Lampo (1920 – 2006) uit. Helaas, de roman Een Geur van Sandelhout uit 1976 gaat als een nachtkaars uit.

De schrijver als hoofdpersoon probeert zijn plotselinge terugkeer van een enkele dag naar een leven van vroeger met vrienden bladzijden lang te rationaliseren. Daarmee sterft het verhaal.

De geur van sandelhout, het parfum van de gepassioneerde bibliothecaresse Hermine, komt nog eenmaal terug als de auteur het spoor in de auto weer bijster raakt in zijn zoektocht naar een eetgelegenheid midden in de nacht. 😉 Ja, navigatiesystemen waren er toen nog niet.

Hij komt in een restaurantje bij een aanlegsteiger van de pont over de Schelde bij een aantal scheepswerven uit. Er hangt daar een vreemde sfeer. Hij wandelt naar de steiger en ziet daar alle figuren uit zijn visioen aan boord gaan, een vleug van sandelhout trekt zijn aandacht. De veerboot verdwijnt in de mist, waarbij de Schelde blijkbaar opeens model staat voor de aloude Styx. Met nog wat verwijzingen naar eerder werk (ik herken inderdaad de parallellen), laat de hoofdpersoon ons in het ongewisse en hervat zijn huidige bestaan.

Nee, dit verhaal overtuigde me niet.