Muziek: La Solitude dans L’ Espoir van het album Jeanne d’Arc van Tangerine Dream

18 December 2024

Transitiespijt, Kruisverlichting en Leren Lezen

Twee Twee Zes / wat een Succes! Zo zie ik maar weer, een blog is een kwestie van volhouden, ook in de dit jaar wel heel donkere dagen voor Kerstmis.

Opmerkelijk

Al jarenlang organiseert de woordenboekuitgever Van Dale de competitie Woord van het Jaar. Zij namen het eerdere initiatief van The Language Lab over, waarbij overigens gaandeweg de verkiezing steeds beperkter werd.

Zo won Ontvrienden in 2009 en die praktijk heeft sindsdien een grote vlucht genomen… Andere prominente winnaars werden  Blokkeerfries uit 2018 en Prikspijt uit 2021.

Vooral bij dat laatste woord dacht Van Dale aan een wappie-complot bij de stemming. Tja, wat voor complot moeten wij dan vermoeden achter de verkiezingen van de laatste jaren met selectieve verdwijning van stemmen? En het massaal onder het tapijt schuiven van de reden van diezelfde prikspijt?

Dit jaar dreigde het woord transitiespijt de prijs in de wacht te slepen. Dat stuitte echter op een “zeer onprettige maatschappelijke discussie rond genderinclusiviteit” waaraan het net door een Amerikaanse roofridder overgenomen woordenboekbedrijf zich niet wilde branden.

Ik kan me indenken dat iemand bij een kunstmatige en medicatie-gestuurde gendertransitie spijt krijgt. De toegediende hormonen gooien de balans in je biologische mannelijk of vrouwelijk gebouwde lichaam permanent compleet overhoop en dat wreekt zich in allerlei nare bijwerkingen.

Transitiespijt geldt overigens niet alleen voor transgenders. Vraag het maar eens aan degenen die zich hebben gewaagd aan energietransitie. Stroomprijzen door het dak, afschaffen van de saldering en steeds stijgende terug-leverkosten die je terugverdientraject tot een meer dan tienjarenplan uitbreiden.

Transitiespijt gecanceld, competitie afgeblazen en Polarisatie gekozen. Mag het volk niet meer kiezen? Idiote wokies!

Ik signaleer een inclusivistische heksenjacht op woorden. Transport, kan dat nog wel? Of moet het Transsport worden ter promotie van inclusieve kleedkamers bij de voetbal? Mmm… die dubbele S in deze context… O jee, daar is de Tweede Wereldoorlog ook weer.

Ja, er liggen heel wat spijkers op het wad als het eb is.

***

De Volkskrant Gadgetdesk (Simoon Hermus) maakt reclame voor de Ziemi, een kruis-verlichtend fietslampje voor betere zichtbaarheid. Een soort tegenlicht ten opzichte van je koplamp. Trappende benen zouden beter zichtbaar zijn voor het haastige snelverkeer.

Uiteraard moet er wel enige reflectie optreden bij dit schijnsel. 😉 Hoe zou zoiets werken bij een pikzwarte boerka? Moeten daar dan reflectiestrepen op? En wil je zoiets wel als je een kort minirokje met modieus slipje draagt?

Ik zie wel verlichtingspotentie. Additionele gelaatsverlichting toont de stemming van de berijder, een extra aanwijzing voor zijn of haar potentiële acties in het verkeer. 😉 Vroeger speelden we zo spookhuisje met een zaklamp. 😉 Voor veiligheid doe je toch alles?

De Volkskrant bezigt echter in dit artikel de slogan Je bent een achterlijke primaat als je zonder licht de weg opgaat.

😉 Aha, is dit geen groepsbelediging van de mensheid in het algemeen? Je wordt immers tegenwoordig voor het noemen van een gekleurde subset van deze primaten in een tweet al veroordeeld als haatzaaier.

Tegen wie moet ik nu aangifte doen? Hermus zelf of de Volkskrant in het algemeen?

***

We zijn laat met de kerstboom. Het kerstkaartenlint aan de muur is nog praktisch leeg. Het is alsof dit jaar iedereen moeite heeft met de geestelijke voorbereiding op Kerst, de hoop op licht en vrede op aarde.

Tja, wat wil je ook met een ex-premier die de goegemeente teistert met een oratie over geestelijke voorbereiding op oorlog, gefinancierd met geld van sociale voorzieningen, zorg, onderwijs en pensioenen. Tja, een armoedig, ongezond en ongeletterd volk kun je beter inzetten voor je veile doelen van macht.

Ik beluisterde een podcast van de filosofe Mieke Mosmuller waarin zij de oproep van Rutte tot “geestelijke voorbereiding op oorlog” juist tijdens de Advent de diepste schande noemt die over de mens kan komen.

Ze heeft helemaal gelijk.

De kerstboom staat inmiddels en we hebben onze kerstkaarten ontworpen, gemaakt en verstuurd. Onze wens geldt ook jou, beste lezer: Zie het galerietje hieronder.

Muziek in de Luie Stoel

Blader, blader, aha! Jeanne d’ Arc, een album uit 2005 van de Duitse synthesizergroep Tangerine Dream. Een plaat waarop je de oude Tangerine Dream stijl uit de zeventiger jaren weer terugvindt.

Het onderwerp van het album is, Jeanne d’ Arc, de nationale heldin van Frankrijk die in de Honderdjarige Oorlog op inspirerende wijze hielp om de heerschappij van de Franse koning tegen de Engelsen te herstellen. Lang duurde haar succes niet, politiek en kerk sloegen de handen ineen en lieten haar als ketter en afvallige op de brandstapel zetten voordat ze te veel invloed kon krijgen. Tja, die politieke brandstapels zijn er nog steeds. Met geestelijke voorbereiding en al.

Achtergrondmuziek wordt La solitude dans l’espoir, de eenzaamheid in de hoop. Precies wat ik voel bij alle oorlogshitserige taal die ik tegenwoordig hoor langskomen plus de reacties die je krijgt als je het eens over hoop op vrede hebt.

Boek op Schoot

Al jaren lang probeer ik met wisselend succes mijn dromen op te schrijven. Ik heb daar een speciaal opschrijfboekje voor en doe dat in handschrift, in de hoop dat het helpt bij het herinneren.

Juist dat herinneren is lastig. Midden in de nacht weet ik het nog wel, bij het opstaan is het bijna weg. Vandaar dat de meeste van mijn schrijfsels fragmenten zijn.

Erna kocht ooit een boekje Bewust Dromen van Stephen LaBerge. Dat dook bij het reorganiseren van haar kamer laatst weer op, vandaar dat het nu op schoot ligt.

Nou, het is niet iets dat je in een avondje leert. Interessante materie, dat wel. Vreemd genoeg dreig ik na een tijdje in slaap te vallen, dus neem ik even pauze. Ik neem nog net de tip mee dat een voornemen om je droom te onthouden voor je gaat slapen goed werkt.

Dat klopt!

Gitaar op Schoot

Zoals ik me had voorgenomen, wissel ik de Contreras en Kwakkel gitaren af. Ja, ik kan me nu wel voorstellen dat ik in mijn gitaarduo-tijd problemen kreeg met de balans, de Contreras mist dynamiek, een grotere inspanning levert niet meer volume, maar wel meer speelspanning op.

Wat dat betreft is de Kwakkel véél vaardiger, maar ja, die had ik toen nog niet.

Ik herinner me dat we als duo er toen op mikten om in ieder geval dezelfde bouw gitaren aan te schaffen. Dat leverde een paar ritjes naar Casa Benelly in Den Haag op. Het voordeligste Bernabé model, een M-10, paste net in mijn budget. De verkoper wist echter het eergevoel van mijn partner te strelen en hem te verleiden tot de aanschaf van een veel duurder model.

Weliswaar hadden we nu dezelfde bouw, maar zeker niet hetzelfde instrument en de balans kwam er niet. 😉 Blijkbaar lag de onbalans op een ander vlak. Het duo viel later uit elkaar en de Bernabé M-10 bleek voor mij als solist bepaald geen goede keuze. De aanleiding tot mijn zoektocht naar een nieuw instrument, dat uiteindelijk de Kwakkel zou opleveren. Ik kon de Bernabé trouwens goed verkopen aan een Duitse verzamelaar.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Vandaag heb ik een merkwaardig boek in bed: How to read a Book van Mortimer Adler, een werk uit 1940 dat in de zeventiger jaren grondig werd gereviseerd. De titel zegt het al, het boek geeft een methode om analytisch te lezen en uiteindelijk te komen tot intelligent en vergelijkend lezen.

De zeventiger jaren, dat was een tijd dat gedrukte media het voornaamste leesvoer waren, nog ver voor de opkomst van huiscomputer, Internet en Kunstmatige Intelligentie.

Ik heb zelf gemerkt hoe mijn leesstijl is veranderd door de opkomst van computer en Internet. Er kwam haast in het lezen. Dat merkte ik vooral in mijn werk, de specificaties werden steeds dikker, maar de tijd die ik mocht besteden aan voorwerk steeds korter. Compleet lezen veranderde in het scannen voor het zoeken naar fragmenten waarmee ik juist genoeg kennis opdeed of bevestiging vond voor mijn vermoedens. Google avant la lettre. Mijn leesvaardigheid werd een zoekalgoritme.

Dat had ook invloed op mijn recreatief lezen. Dat werd feitelijk scannen naar interessante passages. Daarbij reduceer je de lijn van het verhaal tot een serie losse punten. Het is niet verbazingwekkend dat ik na afloop slechts matig in staat ben om het verhaal compleet te reconstrueren.

Met Google, Youtube en social media verbaast het me niks dat een groot deel van de bevolking laaggeletterd is geraakt. Typ maar eens een berichtje op je Smartphone als de optie taalsuggesties is ingeschakeld. Veel wordt al ingevuld op basis van een  paar letters. Daar leer je niks van. Daarnaast worden Jip en Janneke Taal, symbolen en memes steeds populairder. Beeldtaal waarvoor je niet goed hoeft te kunnen lezen, maar waarvoor je wel in een smaadproces veroordeeld kunt worden.

Het wordt voor de functioneel analfabeten vrij lastig om in deze informatie-overladen maatschappij aansluiting te vinden. Nee, Kunstmatige Intelligentie is geen oplossing, die levert teksten die men helemaal niet meer snapt, maar waarvan men desondanks denkt dat ze goed zijn. Een misplaatst vertrouwen! Tel daar bij op de algehele verwarring die een politieke trend zoals genderneutraal taalgebruik veroorzaakt.

Men legt de schuld tegenwoordig bij het onderwijs dat mensen onvoldoende bekwaamt in het lezen. Ah, dat is nou precies het onderwerp van How to read a Book!

Tja, het onderwijs maakt steeds meer gebruik van digitale media. Je eigen verbeelding valt daarbij ten offer aan de verbeelding in hapklare brokjes op het scherm, dus waarom zou je je fantasie en eigen beeldvorming middels lezen nog moeten stimuleren?

Daar komt bij dat we steeds meer bevolkingsgroepen krijgen die weinig belangstelling hebben voor het Nederlands als communicatiemiddel in woord en geschrift. En dat terwijl landstaal een integratiemiddel bij uitstek is. Dat maakt onderwijs in de veelgeroemde inclusieve samenleving veel complexer.

Maar ja, als weinigen nog kunnen lezen, hoe gaat het dan met kritische beschouwing van alle gepubliceerde uitlatingen waar je afhankelijk van bent? Het lijkt allemaal prachtig, dat geïllustreerd onderwijs, maar stimuleert ook luiheid en gebrek aan initiatief. Goed leren lezen is echt hard werken. 😉 Je kunt er een boek over schrijven. Gelukkig erkent men dat en op veel scholen komt er aandacht voor begrijpend lezen.

Ik herinner me de bloemrijke en bijzinrijke taal van de auteurs uit de vorige eeuwen. Wel, die zal tegenwoordig de boeken top tien niet halen… Show don’t tell en fast and furious is het parool, daar passen lange bijzinconstructies niet meer bij. Bovendien vinden sommigen dat elitair en dan krijgt het ‘t weinig motiverende predicaat grachtengordelhobby.

Heel grappig, en dat moet ook, How to read a Book leest echt lekker weg. In het Engels weliswaar, want een Nederlandse vertaling bestaat niet. Ik herinner me weer hoe ik voor de komst van de computer me halve avonden in een boek kon opsluiten. Ik hoop dat dit boek me weer het geduld gaat bijbrengen om echt te lezen.