Muziek: All the Things You Are door Louis van Dijk en Daniel Wayenberg

1 Januari 2025

Vuurwerk, Jazz-standard en Bestaansrecht

Twee Twee Acht, wie had dat gedacht? Een Schermloze Avond op Nieuwjaar. Ik vond de discipline weer terug na een keertje smokkelen met Kerst. Na een onrustige nacht valt het me niet mee om me te concentreren op het boek op schoot. Dommelen met muziek in de luie stoel gaat veel beter.

Opmerkelijk

Vuurwerk speelde een prominente rol in de laatste weken van dit jaar. Naast knal- en siervuurwerk was er ook misselijkmakend vuurwerk in onze regio. In Vroomshoop pleegde iemand een aanslag met vuurwerk waardoor een huis in brand raakte. De twee bewoners en hun huisdieren dood. Het ging naar verluidt om een burenruzie over de hond.

118 miljoen Euro ging er de lucht in, waarschijnlijk exclusief de import uit Duitsland. Het waren me de taferelen wel bij de Lidl en de Aldi vlak over de grens. Een gekkenhuis om de knallerkilo’s. Ze kwamen zelfs uit Rotterdam en Amsterdam om daar vuurwerk in te slaan. De grenscontroles slaagden er niet in om die stroom in te dammen.

Oudjaar zelf was onrustig, de knallen worden steeds zwaarder, zo blijkt het. Half twaalf gingen we naar bed om nog wat te lezen en het oude jaar verleden te zien worden. Toen ging het weer los tot een uur of drie. Het is een wrange gedachte dat zoveel mensen zich blijkbaar geestelijk aan het voorbereiden zijn op oorlog. Het klinkt ook niet feestelijk meer met die harde klappen.

Het was dan ook onrustig in Hengelo. Een aantal huisbranden en een zwaargewonde waar de traumahelikopter voor moest komen.

Velen roepen om een vuurwerkverbod. Dat gaat je niet lukken, zo zagen we in Amsterdam en Rotterdam. Vuurwerk is blijkbaar symbool geworden voor dat kleine beetje soevereiniteit dat het volk nog over heeft.

Muziek in de Luie Stoel

De mp3-speler komt met een interessante nieuwjaarskeuze: 31 Mei 1980, Concertgebouw Amsterdam van Louis van Dijk (1941 – 2020) en Daniel Wayenberg (1929 – 2019). Een interessante coproductie van jazz en klassiek.

Louis van Dijk had een klassieke opleiding in piano, maar ontwikkelde zich tot jazz-pianist en werkte zodoende samen met velen uit de Nederlandse jazz-scene. Hij begon en eindigde zijn 56-jarige carrière af bij het Loosdrechtse jazzfestival.

Daniel Wayenberg zou in zijn jeugd vioolles krijgen maar hij gaf de voorkeur aan piano. Hij studeerde af in Parijs en overleefde miraculeus een vliegtuigcrash. Daarna trok hij over de wereld en landde uiteindelijk in Nederland als vakdocent bij het Rotterdams Conservatorium. Door zijn samenwerking met jazz musici zoals Louis van Dijk en Pim Jacobs werd hij ook bekend buiten de klassieke podia.

Achtergrondmuziek wordt All the Things You Are, een jazz-standard van Jerome Kern (1885 – 1945). Je moet behoorlijk bekend zijn met jazz akkoorden, maar dan heb je ook wat om te improviseren. De beide heren geven elk op hun eigen wijze invulling aan het thema en sluiten enthousiast samen af.

Boek op Schoot

Ik kijk weleens naar het Youtubekanaal Wijsdom van Sanae Orchi, een vroegere verslaggeefster en presentatrice van het Blackbox kanaal. Ze brengt daarin allerlei spirituele en maatschappelijke onderwerpen. Zo had ze een aflevering met de regressie- en reïncarnatietherapeut Maarten Oversier (*1962). Daarin kwam zijn boek Bestaansrecht aan de orde. Dat interesseerde me, dus een epub was snel gekocht.

Het overlijden van zijn vader in zijn jeugd had grote invloed op zijn spirituele belangstelling. Hij bleek te kunnen magnetiseren en deed in het begin sessies naast zijn gewone werk als chef-kok. Een eerste regressiesessie deed hem besluiten om zich daarin te bekwamen, hij volgde een opleiding en ontmoette diverse leermeesters, onder ander bij traditionele Indianenstammen. Daarna begon hij een regressie- en reïncarnatie therapie praktijk, waarin hij inmiddels al meer dan 25 jaar werkt.

Ik kijk eerst naar de structuur van het boek, een hint die ik uit How to Read a Book van Mortimer heb overgenomen. 😉 De Aanbevelingen sla ik direct over, ik wil mijn eigen beeld vormen. Normaal gesproken zouden deze aanbevelingen me ontmoedigen, een boek met een sticker Bekend van DWDD legde ik ook altijd weg.

Het boek bestaat uit 4 delen, Inleiding in de Reïncarnatietherapie, Invloed van Voorouders, Invloed van Oorlog, Invloed van de (Katholieke) Kerk, met totaal 40 hoofdstukken. De hoofdstukken zijn mooi kort en de schrijftaal is aanstekelijk. Wat niet zeggen wil dat de onderwerpen gemakkelijk leesvoer zijn. Integendeel!

Ik had weleens gehoord over regressietherapie waarbij je onder hypnose teruggaat naar traumatische gebeurtenissen om ze te herbeleven en te verwerken. Dat kunnen gebeurtenissen uit je huidige leven zijn, maar ook die uit vorige levens. Ik heb zelf een paar jaar geleden zo’n sessie meegemaakt en daarover geschreven in het fictieve vervolgverhaal Dagboek.

Het eerste deel vormt intrigerend, verassend en soms deprimerend materiaal. In een korte levensloop beschrijft Oversier zichzelf en hoe hij tot zijn werk is gekomen.

Het begrip reïncarnatie kom je tegen in een aantal Aziatische en inheemse geloofssystemen. Monotheïstische godsdiensten en de wetenschap ontkennen in principe het bestaan. Theorie is dat je via reïncarnatie de mogelijkheid krijgt om kwesties in te lossen die je oploopt door de wet van oorzaak en gevolg in vorige levens. Hierbij komt het lastige begrip karma om de hoek kijken. Uiteraard kun je in je huidige leven ook nieuwe oorzaken en gevolgen opbouwen, zodat het een en ander een eindeloze cyclus lijkt.

Oversier betoogt dat heel veel klachten in je huidige leven voortkomen uit traumatische ervaringen uit vorige levens. Middels reïncarnatietherapie kun je die ervaringen identificeren en indien mogelijk verwerken.

In het eerste deel vallen me een aantal onderwerpen in het bijzonder op.

Allereerst het verhaal rond orgaandonatie. Een groot aantal organen kan alleen maar “geoogst” worden als je nog biologisch in leven bent. De wetenschap hanteert het begrip hersendood als de grens tussen bewust leven en feitelijk dood zijn. Alsof de ziel het lichaam op dat moment reeds verlaten zou hebben. Zodoende is organenoogst toegestaan als de hersendood is ingetreden. Oversier’s beschrijvingen van daarmee gerelateerde sessies vertellen echter een ander verhaal. De ziel is zich bewust van het organen oogsten en beleeft daardoor een uiterst pijnlijke overgang. Verkillend!

Daarnaast is een donororgaan bezield. Die bezieling moet worden geïntegreerd in die van de ontvanger. Dat kan weerstand en conflict opwekken en bovendien neem je met reïncarnatie in het achterhoofd iets van de geschiedenis van de donor mee. Ik heb verhalen gehoord over ernstige karakterverandering na een orgaantransplantatie. Het is zeker geen kwestie van simpel een onderdeeltje vervangen zoals de wetenschap lijkt te suggereren! Wellicht wijst de noodzaak van anti-afstotings medicatie daar ook op. Heftig onderwerp!

Oversier beschrijft het reïncarnatieproces. Vorige levens en de lessen daaruit zijn vergeten en we zijn zwaar beïnvloedbaar door krachten in het leven waarin we terechtkomen. Daardoor kun je verdwalen. Hij beschrijft een deprimerende cyclus van machtselites met geheime genootschappen en protocollen waarvan je mogelijk in vorige levens zonder dat je dat wilt deel hebt uitgemaakt. Het is niet verbazingwekkend dat tegenwoordig het geloof in een kwaadaardige elite breder opgeld doet. All the things you are krijgt een wrange lading.

De werking van die kwaadaardige machtselites werkt hij uit in het hoofdstuk over inferioriteit versus superioriteit. Een begrip dat in religies niet onbekend is, Christen versus Heiden, Islamiet versus Kufar, Judaist versus Goyim. Ook in wereldse cultuur kennen we dat, hoe velen zien de cultuur van het Westen niet als superieur? Hoe velen achten het narratief van de overheid niet superieur aan het verhaal van degenen die ze complotdenkers en wappies noemen?

Superioriteit verdraagt (door de superieur verklaarde) inferioriteit niet. Dat vormt vaak de aanleiding tot misdaden tegen de menselijkheid. Het Nazisme met het Übermensch en Untermensch idee is een duidelijk voorbeeld. Oversier noemt de Canadese dwanginternaten waarin kinderen van de oorspronkelijke Indiaanse bewoners werden omgevormd tot “oppassende burgers” die in de overheersende (Christelijke) cultuur zouden passen. Massagraven met kinderen bij die instituten vertellen een heel ander en vreselijk verhaal. De weg naar de hel is blijkbaar geplaveid met goede bedoelingen.

Ik heb ooit eens een discussie gehad met een vriendin die de missie in wilde om het Christelijk geloof aan de Papoea’s te brengen. Ik vroeg me af of je ze niet beter kon helpen om zichzelf en hun eigen cultuur in stand te houden in plaats van zich te spiegelen aan een cultuur die de hunne niet is, zodat ze kunnen kiezen vanuit hun kracht. Die discussie werd bepaald vinnig.

Gegeven het feit dat veel inheemse volkeren woonden in gebieden die rijk zijn aan grondstoffen, krijgt “opstoten in de vaart der volkeren” met verlies van hun eigen identiteit wel een heel wrange lading. Gaat ons bestaansrecht werkelijk boven het hunne? Daarmee kom je direct weer in een andere discussie terecht, als je de Islamitische Staat als cultuur beschouwt, bijvoorbeeld. Dan zou ik zeggen dat die wegens hun misdaden tegen de menselijkheid hun bestaansrecht verloren hebben. Maar ja, hoe los je dat dan als wereldgemeenschap op?

Nou, dat was een heftige inleiding in de reïncarnatietherapie. Het valt soms niet mee om bij het onderwerp te blijven met alle informatie er omheen. Misschien moet ik me eerst How To Read A Book eigen maken voordat ik verder lees.

Gitaar op Schoot

Ik pak mijn oude Contreras en zwalk een beetje heen en weer tussen de poppy Guitar Poems van Girolamo en de Etudes van Fernando Sor. Nee, ik heb nog geen ambities en goede voornemens voor de gitaar, behalve dan dat ik gewoon door ga met het opfrissen van de bladmuziek op de DOS Amigos Homepage. Dat proces voert me soms weer terug naar lang niet meer gespeelde muziek op de gitaar.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik heb geen zin meer in ernstige literatuur voor het slapen gaan en blader een beetje op de e-reader. Daarbij stuit ik op de boeken van Tolkien. Ik pak de eerste in de serie, De Hobbit.

Lang geleden in mijn tienerjaren was De Hobbit het eerste boek van Tolkien dat ik las. Mijn vader had het net uit, dus ik moest zelf nog even wachten op het vervolg.

De tovenaar Gandalf bezoekt de bedaagde hobbit Bilbo Balings in Hobbitstee. Hij was ooit bevriend met diens vader. Na een geanimeerd gesprek over het woord Goedemorgen en een afspraak voor een kopje thee vertrekt Gandalf weer na een teken in Bilbo’s voordeur te hebben gegraveerd.

Op de thee-afspraak verschijnen Gandalf plus de dwerg Thorin Eikenschild met zijn gezelschap. Bilbo’s provisiekamers raken daardoor rap leeg. In gezellig samenzijn blijkt het doel van Thorin en zijn makkers: Een bezoekje aan de dwergenberg Erebor, waar ooit het Koninkrijk onder de Berg lag voordat de draak Smaug de dwergenpopulatie verdreef.

Bilbo zou als inbreker een speciale taak te vervullen hebben. Aangespoord door zijn avontuurlijk voorouderschap, geeft de hobbit toe. Hij gaat met Gandalf en de dwergen op pad.

Lekker lezen op bijna bekend avontuur. Toch is het leuk om het oude verhaal weer op te pakken.