Schermloze Avonden (230)

Muziek: Lost in the Crowd van het album Rupi’s Dance door Ian Anderson

15 Januari 2025

Feitencontroleurs, Waterkanonnen en Tussen de Oren

Schermloze Avond 230. Vanmiddag hadden we een keertje oppasdag, 😉voor zover je met een tiener van 11 van oppassen kunt spreken. Kleindochter Iris wilde graag eens naar de Oale Groond, de uitspanning Het Hoogspel in Delden waar we al vanaf haar babytijd op gezette tijden naartoe gingen. Toch even de speeltuin door ondanks de miezerige nattigheid van wat sommigen de langste maand van het jaar noemen.

Opmerkelijk

Social Media verliezen wat van hun populariteit. Er zijn heel wat lieden die alvorens in de vergetelheid te verdwijnen nog even een dramatische zwanenzang posten om hun afschuw van het verschrikkelijk racistische medium X te benadrukken. Tja, roept men, Elon Musk zit erachter, de “ultrarechtse boeman”, een vertrouweling van de nog meer ultrarechtse boeman Trump. Voor een aantal eXiters is die zwanenzang vast het enige dat ze ooit geplaatst hebben.

😉 Kijk ze eens deugen!

Een soortgelijke trend lijkt nu aan de gang op Facebook, nu eigenaar Zuckerberg fact checking wil afschaffen, met als vermeende reden dat hij bij Trump in een goed blaadje wil komen.

Allerlei mensen kondigen nu opeens hun vertrek van Facebook aan. Zijn ze bang voor politisering en polarisering van het ooit zo paradijselijke feelgood medium waar iedereen louter fraaie (en soms gekopieerde) vakantieplaatjes plaatste? Of ontleenden ze een vals besef van veiligheid aan een anonieme “feitencontroleur” die de waarheid in pacht zou hebben (en daarvoor goed betaald wordt)? Of zijn ze bang voor ongemakkelijke waarheden die nu de kans krijgen?

😉 De waarheid is niet voor niets een onderwerp waar filosofen zich al eeuwen het hoofd over breken. Het helpt niet om je krant De Waarheid of Pravda te noemen. Of met fact checkers te schermen…

Ik werd nieuwsgierig naar het verschijnsel fact-checker. Het bestaat al een tijdje sinds de journalistiek wat gemakzuchtiger is geworden met de kwaliteitscontrole van hun berichten. Er rijzen altijd weer een aantal vragen: Welke feiten zijn uiteindelijk fictie, wie heeft er belang bij die feiten en wie checkt de fact-checkers? Hoe kennen zij die feiten, wat zijn hun bronnen en met welk algoritme hebben ze gewerkt?

Ik ben zelf niet geneigd om een anoniem doosje fact checkers de ultieme waarheid toe te schrijven en ook daarop te vertrouwen. Mijn vertrouwen is behoorlijk verminderd. Voor goed vertrouwen is er de laatste jaren te veel in dienst van politieke narratieven gesteld, en gebeurt dat nog steeds: Als er iets tegen het verhaaltje boven tafel komt, verdwijnen opeens de actieve herinneringen. 😉 Politiek gestuurde acute dementie! Waarmee je op het wereldtoneel blijkbaar nog een heel eind kunt komen (😉 Cadeau-fiets van een duur merk en Brussels appartement inbegrepen).

Er zit dus niks anders op dan zelf onderzoek te doen en het vuur onder je theewater hoog op te stoken.

***

Extinction Rebellion begon het nieuwe jaar reactief met bezettingen van de A12, de populairste proteststraat van Nederland. Bij de ontruiming zette de politie waterkanonnen in. Men sprak er schande van, water spuiten in de winter bij een graadje of twee Celsius!

Wat een watjes! Bij de Coronademonstraties was het ook koud toen ze demonstranten van de benen spoten en toen riepen velen: “Net goed, die domme wappies, ze hadden ze tegen de muur moeten zetten!”

Een beetje kou: Mooi toch, dan kunnen ze zien dat het met die anderhalve graad wel meevalt.

Om op een ietsje warmere en meer comfortabele plek te kunnen acteren, heeft Extinction Rebellion inmiddels een burgerlijke tak gekregen in de vorm van Burgerberaad Klimaat, een instelling waarvan het niet duidelijk is wie die burgers eigenlijk zijn die het kabinet moeten adviseren. Ze zijn wel geselecteerd op hun mening over klimaatzaken…

Marian Zwagerman schrijft correct in een van haar columns: Democratie is in het stemhokje. Niet in besloten bijeenkomsten met anonieme ingelote burgers, opgeëist door een terreurbeweging.

Waarvan acte. Het wordt misschien tijd dat XR aan het eerste woord van haar naam gaat werken. Zonder fossiele subsidies.

***

De NOS meldde een opwekkend nieuwtje over de inflatie: Die zou voor een belangrijk deel tussen je oren zitten. Oorzaak van inflatievrees zou de menselijke neiging zijn om een huidige (negatieve) indruk of ontwikkeling naar de toekomst door te extrapoleren. Oftewel, die inflatie was helemaal zo erg nog niet.

Nou, ik zie de rekeningen wel oplopen, boodschappen zijn duurder geworden, energie is duurder geworden, boetes en belastingen stijgen en allerlei lieden verhogen de prijzen van hun diensten met als “argument” de inflatie. Het resultaat van die kostenverhoging zit bepaald niet tussen mijn oren, dat merk ik op mijn krachtig slinkende bankrekening. Centrale banken jagen zelfs inflatie aan om bepaalde economische ontwikkelingen te bewerkstelligen.

Ik denk dat het gejammer over 1,5 graden temperatuursverhoging in de klimaathetze dan ook tussen de oren zit. De klimaatactivisten doen niks anders dan extrapoleren naar rampniveau. Van hen zegt de NOS evenwel niet dat het een psychische kwestie is.

Scrooge zou over de NOS nu zeggen: “Humbug!”

Nepnieuws eerste klas…

***

Maarten van Rossem, onze scheidende getuige bij De Slimste Mens, was te gast bij de talkshow WNL van de NPO. Zijn terechte opmerkingen over de Deep State, de door velen ontkende ambitieuze en naar kwaadaardige tirannie opschuivende elite, waren voer voor dom ongelovig gegiechel van zijn tafelgenoten.

Twee opmerkingen van hem spanden de kroon. Punt 1: Elk behoorlijk bestuurd land heeft een Deep State. Ook bij ons is complottheorie zo te zien praktijk. Punt 2: Als je aan de talkshowtafels zit, weet je zeker dat je niks te vertellen hebt. Die humor mag ik wel, zeker nu talkshows bekendstaan als manipulatiemedium nr. 1.

Muziek in de Luie Stoel

Een beetje scrollen op de mp3-speler brengt me bij Rupi’s Dance van Ian Anderson (*1947), de bekende zanger/fluitist/gitarist van Jethro Tull.

Anderson begon zijn carrière in een middelbare school bandje The Blades. Met een aantal leden vormde hij in 1967 de band Jethro Tull die bleef bestaan tot 2011. Ondertussen nam hij al dan niet in samenwerking een aantal solo projecten op.

Anderson valt op het album op door zijn karakteristieke composities en soms grappige songteksten. Achtergrondmuziek wordt Lost in Crowds, over de spanning tussen het verlangen om in een menigte op te gaan en tegelijkertijd daar angst voor te voelen. Wat je tegenwoordig voelt tussen mainstream en individu.

Boek op Schoot

Ik lees verder in het boek Bestaansrecht van de regressie- en reïncarnatietherapeut Maarten Oversier (*1962).

Vandaag lees ik het deel De Invloed van Oorlog. Dit deel handelt over de wijze waarop onverwerkte zaken rond oorlogen uit vorige generaties kunnen doorwerken in de huidige tijd. Hij beschrijft een grimmige kringloop, slachtoffers van vorige oorlogen reïncarneren als de daders in een volgende. Een kille logica van oorzaak en gevolg. Hierbij spelen ook de machten een rol met uitspraken zoals De oorlog is een element van de door God bepaalde wereldorde. Wat mooi aansluit op het volgende hoofdstuk van dit boek, de invloed van de kerk.

Die uitspraak hebben we de laatste eeuwen nogal praktijk zien worden met koloniale oorlogen, de Frans-Duitse Oorlog van 1870, De Eerste Wereldoorlog met alle vervolgconflicten en de Tweede Wereldoorlog met alle vervolgconflicten sindsdien tot op de dag van vandaag. Ook in dit hoofdstuk verwijst Oversier naar de kwaadaardige elite die al eeuwen aan de touwtjes trekt en in de rol van overwinnaar de geschiedenis (her)schrijft en daarmee het narratief bepaalt en het werkelijke leed maskeert. Wat voor zielen zijn dat, en waarom zijn ze als zodanig gereïncarneerd?

Met een aantal praktijkvoorbeelden geeft de auteur aan hoe de trauma’s van actief deelnemen aan oorlogen of zelfs slechts zijdelings daar slachtoffer van zijn kunnen doorwerken in de volgende generaties in tekenen van onverwerkt trauma. Hij verwijst naar zielenlogica die er in het kort op neerkomt dat je de rommel die je als ziel ooit gemaakt hebt, ook weer dient op te ruimen. Anders is het onmogelijk om naar een hogere frequentie te transformeren.

Al met al een weinig opwekkend relaas. Des te onbegrijpelijker dat men tegenwoordig opnieuw aan het oorlog hitsen is.

Knutselen met Stukjes

Ik ga verder met de 3D puzzel van het Duitse vakwerkhuis die ik voor Sinterklaas kreeg. Nu zijn de wanden in puzzelstukjes aan de beurt. Bij gewone puzzels kijk je naar het plaatje op de doos en zoek je zo de stukjes bij elkaar. Die illustraties ontbreken bij deze puzzel. Hoe ga je dan te werk?

De puzzel heeft drie soorten stukjes: Randstukjes, middenstukjes en hoekstukjes. De hoekstukjes zijn gemakkelijk herkenbaar aan de vouwnaadjes. Achterop de stukjes bleken nummers te staan met een pijltje.

Het lijkt gemakkelijk, zoek de nummers bij elkaar en pas ze achter elkaar. Dat past dus niet. Het duurde even voor we (Erna wilde me helpen) begrepen hoe dat nummersysteem in elkaar zat. Het pijltje wijst naar de kant waar je het volgende nummer moet inpassen. Dat patroon bleef niet hetzelfde over de hele puzzel, vandaar de verwarring.

Cruyff kreeg gelijk, we zagen het toen we het door hadden. Jammer dat de nummers heel slecht leesbaar waren, belichting met een zaklampje bracht soelaas.

Het resultaat met verlichting mag er zijn!

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik lees De Hobbit van JRR Tolkien (1892 – 1973) uit.

Na een kort verblijf in een mensenstad, komen Bilbo en de dwergen aan bij de Eenzame Berg en vinden de geheime deur. Bilbo gaat een kijkje nemen, steelt iets en weet de draak Smaug te misleiden en zijn zwakke plek te vinden.

Smaug denkt dat de mensen in een stad in de buurt verantwoordelijk zijn voor de inbraak en vliegt op om de zaak plat te branden. Informatie over zijn zwakke plek bereikt echter boogschutter Bard, die met zijn laatste pijl de draak weet te vellen.

De dwergen nemen hun oude koninkrijk onder de berg in bezit, maar worden door hebzucht bevangen. Hierdoor weigeren ze de mensen en elfen te helpen die door Smaug lijf en goed zijn kwijtgeraakt. Bilbo probeert de zaak te lijmen met een kostbaar erfstuk en wordt als verrader door de dwergen weggestuurd. Een veldslag tussen Elfen/mensen en de dwergen dreigt.

Een leger van Orks zorgt plotseling voor een gemeenschappelijke vijand, waarop de Slag van de Vijf Legers plaatsvindt. De Orks worden verslagen, de vrede getekend en Bilbo kan met ring en al weer naar huis. Eind goed, al goed. Inderdaad, het verhaal gaat op het eind heel snel.

Ik ben in de stemming en begin aan De Reisgenoten, het eerste deel van In de Ban van de Ring. Ooit las ik dit verhaal in de zeventiger jaren in de vertaling van Max Schuchart. Een vertaling waar Tolkien zelf het nodige op te zeggen had.

Onlangs stuitte ik echter op een epub in de vertaling van een zekere E.J. Mensink-van Warmelo uit 1977. Zij heeft een poging gedaan door origineel en vertaling te vergelijken dichter bij de taal-intentie van Tolkien te komen. Of dat geslaagd is, blijft een punt van discussie.

Zodoende begin ik met het feest van Bilbo’s eenentelftigste (bij Schuchart elftigeneerste) verjaardag en diens plotselinge verdwijning, waardoor Gandalf de ware aard van de Ring ontdekt.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

error: Inhoud is beschermd!
Scroll naar boven