Muziek: Les Cloches de Genève uit de Années de Pèlerinage van Liszt, gespeeld door Louis Lortie
12 Maart 2025
Oorlogshitserij, Vleesverrijking en Potloodschetsen
Schermloze Avond 238. Een aardig eind op weg in de vijfde jaargang. Ik begon ermee in het eerste jaar van de Coronatijd en ging er sindsdien mee door. Een moment om de multimediale crisisindoctrinatie te blokkeren, over de afgelopen week te mijmeren en iets anders te doen dan scherm te staren.
Opmerkelijk
Het gaat net zoals in de Coronacrisis, de oorlogshitserij van de EU. Een enkel narratief waarin voor een andere mening laat staan de waarheid geen ruimte is. Een verhaal dat continu in de media verschijnt. Neocons zitten blijkbaar ook in Straatsburg en Brussel, lieden die denken dat zij als uitverkorenen een globaal en mogelijk nucleair conflict zullen overleven.
Die oorlogshitserij is giftig. Propaganda alom en de brave burger slikt het nog ook. Dat kun je zien aan de reacties op het nipt wegstemmen van de extra 3,5 miljard voor de steun (lees bewapening) van Oekraïne. Allemaal lieden die pleiten voor oorlog, maar zelf de wapenrok niet aan zullen trekken. Generaals sterven in Bed was de titel van een roman die bij mijn ouders in de boekenkast stond en voor de oorlogshitsende politici geldt blijkbaar hetzelfde. Absoluut dedain voor degenen die hun oorlogszuchtige beleid moeten “uitvoeren” en kapotgeschoten of verminkt worden in de loopgraven.
Miljarden aan “ongebruikt” Europees spaargeld moet worden “ingezet” voor “much needed investment”, verklaart zelfgemaakte EU-presidente Ursula. Wat much needed is, blijft buiten de boeken. Tja, je weet wat het rendement gaat worden als die investeringen oorlog of klimaat betreffen.
De term “ongebruikt” lijkt me nogal speculatief. Spaargeld is inderdaad geld dat je niet direct op dit moment gebruikt. Je spaart echter niet voor niets, vaak is het uitgesteld geld uitgeven. Dus handjes af, Von der Leyen! Zet eerst de winst van je duistere vaccin-miljardentransactie maar eens in.
***
Taal is belangrijk in propaganda. Dat merkte ik in een artikel van de Consumentengids over vlees met aanvullingen zodat er minder vlees in het product zit.
Het begint met de kreet verrijkt. Vervolgens trakteert de auteur je op allerlei groene en duurzame kretologie.
Je stopt er iets bij, soms iets plantaardigs, soms iets wat je als vleesafval zou kunnen zien, zoals het runderbloed bij Albert Heijn. Je krijgt zodoende minder vlees in je product. Da’s goed voor het klimaat, roept men.
Hoezo verrijkt?
Al snel blijkt de “groene signatuur” van het artikel met herhaald aanhalen van duurzaamheid en CO2 vermindering in connectie met omlaag brengen van vleesconsumptie. Zelfs de Gezondheidsraad komt er aan te pas. En een paar advertenties voor zonnepanelen en warmtepompen completeren de klimaatboodschap.
😉 Het testresultaat van verrijkt vlees blijkt nogal vaag, over smaak valt blijkbaar niet te twisten.
Muziek in de Luie Stoel
Ik stuit op Liszt. The complete années de pèlerinage van de pianist Louis Lortie.
De Hongaarse componist Franz Liszt (1811 – 1886) stond in zijn jeugd bekend als wonderkind. Muzikaal onderricht ging niet van een leien dakje wegens het kostenbewustzijn van zijn vader en omdat de directeur van het Parijse conservatorium een hekel aan wonderkinderen had. Desondanks maakte Liszt furore, werd pianovirtuoos en verkreeg de status van een popmuzikant in de negentiende eeuw.
De Années de Pèlerinage (Pelgrimsjaren) zijn drie suites met in totaal negen stukken. Ze vormen een virtuele pelgrimstocht door de muziek van Liszt die hij op latere leeftijd schreef. Hij verwerkte daarin zijn reiservaringen in Zwitserland en Italië. De titels van de stukken reflecteren dat. Voor de uitvoerende pianist is het zeker een pelgrimstocht, de technische en muzikale eisen van de composities zijn zeer hoog.
Achtergrondmuziek wordt de afsluiter van de pelgrimsjaren: Les Cloches de Genève.
Boek op Schoot
Door het herlezen van In de Ban van de Ring en het kijken naar de film ben ik weer helemaal in de Fantasy stemming.
Sinds Tolkiens dood zijn er diverse compilaties gemaakt van zijn geschriften en notities over Midden Aarde. Moderne voorbeelden zijn De Kinderen van Hurin, De Val van Gondolin en De Val van Numenor. Daarbij duikt de naam van illustrator Alan Lee (*1947) op.
Jaren geleden bladerde ik met plezier door het Tolkien Bestiarium van David Day dat eind tachtiger jaren uitkwam. De platen waren knap getekend en interfereerden niet met mijn eigen voorstelling van zaken. Alles op papier, want Internet bestond nog niet. Lekker bladeren in een boek. Sindsdien hebben heel wat illustratoren zich op Midden Aarde geworpen.
Op een tweedehands boekenmarkt trof ik The Lord of the Rings Schetsboek, een interessant en uiteraard geïllustreerd verhaal van Alan Lee’s betrokkenheid bij de verfilming van Lord of the Rings en The Hobbit. Hij was daarbij werkzaam als concept ontwerper en maakte schetsen van decors en scenes.
Ik lees het boek door en bekijk de potloodillustraties. Een interessant inkijkje in een megaproductie waarin men modellen en digitale technieken combineerde met echte landschappen en alles zo natuurgetrouw mogelijk (na)bouwde, van kasteel tot gebruiksvoorwerp. Een door deadlines gekenmerkt traject tussen concept, ontwerp en realisatie.
Tweeduizend mensen waren op de achtergrond bezig om de rekwisieten te maken. Een enorme hoeveelheid detail die je in de film niet bewust terugziet, maar wel het beeld bepalen.
Hierbij zie je de beperkingen van media zoals de DVD, de beperkte resolutie maskeert een groot aantal details omdat de beeldresolutie niet hoog genoeg is. Mijn versie stamt nog uit de beginjaren van deze eeuw, toen Blue Ray nog niet bestond. Echter, zelfs met deze upgrade kun je denk ik het echte bioscoopscherm nog niet verslaan.
Maar ja, dan even de film stilzetten om de standbeelden van Rivendel en de Mijnen van Moria te bewonderen gaat ook niet.
Kortom, even lekker bladeren in de schetsen van een fantasiewereld die heel erg lijkt op de historische.
Gitaar op Schoot
Ik ben druk bezig met de reconstructie van de bladmuziek voor de DOS Amigos Homepage. In de sectie voor gitaar solo ben ik inmiddels bij de Romantiek aangekomen. Ik kom een aantal stukjes tegen van Alfred Cottin (1863 – 1923), een gitarist die populair was in de Parijse salons in de vorige eeuw.
Lang geleden dat ik dit materiaal gespeeld heb! En dat merk je ook. Voor hernieuwde soepelheid moet ik repeteren.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik kom aan het einde van De Terugkeer van de Koning, het derde deel van In de Ban van de Ring van JRR Tolkien (1892 – 1973). Het lukt Frodo en Sam om de doemspleten van de berg Orodruin in Mordor te bereiken. Frodo weigert op het laatst de ring in het vuur te werpen, maar Gollem valt hem aan, bijt de ring van zijn vinger en valt van pure vreugde in het vuur. Einde ring, einde Sauron en de afsluiting van de derde Era van Midden Aarde. Na nog wat eindschermutselingen herneemt het leven zijn gewone gang.
Ook al wist ik de loop van het verhaal en de goede afloop, het blijft een feest om het verhaal te herlezen. Zo kom je een stukje humor tegen in de dialoog tussen de Orks Shagrat en Gorbag in de orkveste Cirith Ungol, waar Frodo tijdelijk in gevangenschap zat na het hachelijke avontuur met de spin Shelob. Sam weet hem uiteindelijk te bevrijden.
Wederom, trouwens, een verschil met de film. Frodo’s elfenmalienkolder speelt hier niet de rol uit het boek, de scene van Aragorns leger bij de Zwarte Poort is ingekort.
Desondanks, en dat blijkt me ook uit het The Lord of the Rings Schetsboek, is de film een knap stukje werk en als je het boek niet gelezen hebt een afgerond geheel. Maar ja, er staat niet voor niets op de DVD-hoes gebaseerd op In de Ban van de Ring van Tolkien. Dat is inderdaad eerlijk.