Muziek: Dont’ you Go van het album Roses and Tears van Capercaillie

26 Maart 2025

AI-“waarheid”, Coronaliteiten en Reisverhalen

De tweehonderveertigste. Een lekker avondje rust na het installeren en configureren van een tweetal laptops. Het blijft spannend of het allemaal wil werken. Eens te meer blijkt het praktisch nut van Internet met tips en trucs die in geen enkele handleiding staan.

Het werkt nu allemaal en een oude laptop heeft een goed huis gevonden. Vanavond kan ik me wijden aan een pakketje dat de post vanmorgen bracht.

Opmerkelijk

Het is opmerkelijk, maar deze week heb ik geen zin in reflectie op nieuwsflitsen. Met name de ophef rond het politiebezoek van de Amersfoortse XR/Palestina demonstrante ergerde me mateloos. Je moet die club gewoon in de gaten houden…

In plaats daarvan maakte ik kennis met een interessant aspect van kunstmatige intelligentie.

Deze week deed ik een avontuurlijke Windows 11 installatie op een oude laptop. Dat lukte na wat trucjes om de verplichte aanmelding bij Microsoft te ontduiken. Ik kwam een nieuwe functie tegen, getiteld Copilot. Een chatbot met artificiële intelligentie.

Ik vind het altijd leuk om dat eens uit te proberen. Copilot blijkt een uitstekende ondersteuning van het geldende overheidsnarratief. 😉 Voer maar eens het begrip mrna vaccin in. Een treffend voorbeeld van een “betrouwbare AI” waarvoor Von der Leyen 200 miljard wil uitgeven. Ook voor AI blijkt het spreekwoord wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ronduit zorgelijk is dan ook dat veel mensen AI op de blauwe ogen geloven.

Het is altijd leuk om je eigen naam in te voeren en te kijken wat er komt. Bij Copilot blijk ik een gevierd kankeronderzoeker te zijn terwijl ik bij ChatGPT een amateurmusicoloog was. Zodra ik het begrip gitaar toevoeg, komt er een regeltje bij dat ik een Youtubekanaal heb. Het is bijzonder dat de AI als voorbeeldnummers alleen titels van popnummers meldt, de klassieken blijven volledig buiten beschouwing. Hier zie je dus al de vooringenomen algoritmiek van de AI. Je ziet ook hoe de AI verbanden legt.

Duidelijk is dat de AI Internet afzoekt en zo te zien geen onderscheid maakt tussen zin en onzin en daarnaast ethisch niet onpartijdig is. AI zal nooit oneindige kennis vergaren, omdat de kennis op Internet altijd principieel begrensd is. Er is daardoor slechts een waarschijnlijkheid op waarheid, zekerheid is er nog steeds niet. 😉 Een interessante filosofische discussie, trouwens. Kan AI ooit volledig de waarheid spreken?

Dus ook bij een prachtig AI-verhaal blijft gelden: Check meerdere bronnen!

Muziek in de Luie Stoel

Vorige week vond ik een plaat van Karen Mattheson. Dat brengt mij deze week op een album van haar band Schotse Capercaillie. Het wordt Roses and Tears uit 2008.

Capercaillie werd opgericht in 1984 als folk band met instrumenten van deze tijd. Ze brengen zowel traditionele muziek in Gaelic als aangepaste of eigen songs in het Engels. De band is nog steeds actief, zowel op het podium als op de plaat.

Het album is een mix van Gaelic en Engelse liedjes en een paar instrumentele nummers. Achtergrondmuziek wordt het nummer Don’t you Go dat zeker in deze tijd weer actueel is met alle oorlogsretoriek. Het liedje zingt immers:

The mastery and the misery
They call the art of war
Must never try and form a peace
As it has done before

Laten we daar niet aan meedoen!

Boek op Schoot

Het is er eindelijk van gekomen. Ik geef een boek uit in eigen beheer. Een bundel met Coronaliteiten, korte verhalen die ik schreef in de coronatijd van April 2020 tot December 2022. Allemaal geïnspireerd en/of beïnvloed door de corona waan van de dag uit die tijd.

Door de opkomst van Drukken op Aanvraag, anglicisten noemen het Printing On Demand (POD), is het mogelijk geworden om zelf boeken uit te geven met beperkte oplage. Je levert een binnenwerk en een omslag aan en gaan met die banaan. Veel POD-bedrijven bieden hulpmiddelen aan voor het maken van een binnenwerk en een omslag. De afmetingen van een omslag worden bepaald door papierformaat en het aantal pagina’s van het binnenwerk. Op de POD site kun je dan de juiste maten berekenen.

Je mist wel de diensten van een echte uitgeverij, redactie en promotie moet je helemaal zelf doen, maar een eigen initiatief is ook wat waard.

Ik had me al voorbereid met de aankoop van een ISBN, met mijn eigen uitgeverijtje heb ik het recht om tien ISBN-en te reserveren. Dit boek is mijn derde.

Veel POD bedrijven kunnen je aansluiten op een verkoop-website als je tenminste een ISBN hebt. Dat nummer is nodig als registratienummer voor de commerciële verkoop. Let op dat sommige bedrijven je verplichten tot een ISBN onder hun vlag.

Ik heb goede ervaringen met Pumbo.nl. Dit bedrijf is vrij duur met het printwerk, maar je kunt je eigen ISBN kiezen. Daarom heb ik ook een alternatief gevonden 24BookPrint, een stuk goedkoper, maar wel met verplicht ISBN.

Vandaag kwam het meest recente exemplaar met de post. Zodoende kan ik vanavond lekker in de stoel duiken om mijn eigen verhalen te lezen. 😉 Sommigen zouden dat self-kicking noemen. Jawel, een fysiek boek leest toch weer anders dan een beeldscherm. Muziekje op de koptelefoon, paaseitjes bij de hand en lezen maar. Iets meer dan 200 pagina’s verhalen in een iets groter lettertype dan gebruikelijk. Dat leest lekker weg.

Negentien korte verhalen uit de coronatijd. Een korte opsomming: Kun je bellen voor een wonder? Wat doe je eigenlijk voor een ander? Mondkapjes en jeugdtrauma. Vaccinatiedwang en prikangst. Wat doet de premier in het holst van de nacht in een teststraat? Neem je leven in je eigen hand! Eenzaamheid op kantoor. Vrijstaat Rottumerplaat. Tijgeren door het Vondelpark. Heeft een mondkapje ook rechten? Traplift in Coronatijd. Een oud vrouwtje is haar Goegel kwijt, weet de helpdesk raad? Sociaal contact in 2025. Een laatste omhelzing. De val van een influencer. Een bron en contact onderzoek op rare plaatsen. Een sprookje over angst als raadgever. Een fiets in lockdown. Een wonderlijke ontmoeting op Oudjaar.

Ik lees ze allemaal uit. Nu jullie nog!

Verhaal voor het Slapen Gaan

In mijn epubverzameling vind ik De Italiaanse Postkoets, een bundel reisverhalen van Bertus Aafjes (1914 – 1993).

Bij die naam moet ik direct denken aan mijn leeslijst op het VWO. Een Voetreis naar Rome, een gedichtenbundel. Aafjes schreef deze gedichtencyclus in de Hongerwinter, acht jaar nadat hij uit twijfel over zijn roeping als priester de pelgrimage naar Rome had voltooid. In 1946 kwam het boek uit en wekte beroering vanwege de vrijzinnige benadering van het Katholicisme, het leven en de liefde.

De gedichten brachten mij in ieder geval in de stemming voor de werkweek naar Rome in mijn middelbare schooltijd.

Naast gedichten en verhalend proza schreef Aafjes ook reisverhalen. De reisverhalen over Italië bundelde hij in De Italiaanse Postkoets uit 1962.

Dat is aangenaam lezen voor het slapen gaan. Korte stukjes in een duidelijke taal met romantische inslag en hier en daar een cliché voor de afwisseling. Soms kom je achter een datum en ik bemerk ook sporen uit de tijd van De Voetreis. Ik denk dat het vooroorlogse en vlak naoorlogse Italië toch wel veel verschilde van het Italië van nu. Ik krijg een goeie ouwe tijd gevoel bij een aantal stukken. Wat helemaal niet erg is, overigens.