Muziek: Le Tournoi van Napoleon Coste, gespeeld door Pavel Steidl

25 Juni 2025

Lange Neus, Piriewiet en Democratische Verantwoordelijkheid

Aflevering 252. We zitten op de langste dagen van het jaar. Het is prettig om het grootste deel van een Schermloze Avond bij daglicht te kunnen doorbrengen. Vreemd genoeg verheugen enkelen zich alweer op de kortste dagen. Dat merk je aan de “halverwege tot Black Friday” aanbiedingen.

Opmerkelijk

De NATO-top in Den Haag moet deze organisatie volgens onze ex-premier Rutte, thans NAVO secretaris-generaal, omtoveren tot de NAKO (North Atlantic Killer Organization), sterk, “eerlijk” en nu nog dodelijker. Een effectief wij-zijtje tegen Rusland in zijn karakteristieke steenkolenengels dat steeds meer als Klaus Schwab begint te klinken.

Tja, dodelijker worden kost dodelijk veel (en uiteindelijk weggegooid) geld, op te brengen door de belastingbetaler die daarna ook nog dienstplichtig moet worden ingezet voor de bediening van al dat tuig. Men heeft blijkbaar de hoop dat belastingbetalers aan de “vijandige kant” uiteindelijk het gelag gaan betalen, net zoals eind zeventiger jaren van de vorige eeuw.

Geldkwesties roepen altijd de vraag op: “Wie wordt hier beter van?”

Rutte beweert in zijn enthousiaste tweet aan Trump dat de Amerikaanse president daar beter van wordt: Europe is to pay in a BIG way, as they should, and it will be your win. Jawel, laten we het pleasen noemen waar anderen er meer banale termen voor hebben. Daar is Rutte goed in, zeker nu zijn werkveld internationaal is geworden. See you in Washington, my friend.

Het koninklijk dineetje op Huis Ten Bosch was naar verluidt gezellig…

De vraag blijft echter nog steeds staan… Welk militair-industrieel complex krijgt de pegels? Tegen welke prijs in een markt vol gebrek? 😉 Als we nu onze wapens bij de Russen kopen, -ze hebben er genoeg, dus dat kan goedkoop- weten we gelijk hoe ze in elkaar zitten. Kunnen we ook nog Russisch leren. Win-win.

Rutte heeft duidelijk een nog veel langere neus gekregen sinds ik in de Coronatijd een verhaaltje over hem schreef. Zijn globalisme leidt zo te zien tot onverhuld en laakbaar narcisme. Dat gemak waarmee hij met onze welstand speelt dient een krachtig tegengeluid te krijgen.

***

De pas opgerichte Groen-linkse Arbeiderskerk schokte de Tweede Kamer met een motie voor een compleet wapenembargo tegen Israël, met name voor onderdelen voor hun luchtafweer. Een merkwaardige houding: Palestijnen, lees Hamas, hebben het recht zich te verdedigen, Joden in Israël mogen dat blijkbaar niet. Zie ik hier enkele nationale socialistische trekjes bij deze partij? Op hun partijcongres leek dat net zo. Zij streven naar de eindoplossing van de ultieme gelijkheid: Tel Aviv moet net zo’n puinhoop worden als Gaza-Stad.

Inderdaad, die tent is compleet Katipierewiet! En dat zonder blowen…

***

Frenske T. , de beoogde hogepriester van de Groen-linkse Arbeiderskerk is duidelijk over de democratie: De hele bevolking is verantwoordelijk voor de daden van hun regering en mag daarop worden bekritiseerd en afgestraft. Dat geldt volgens hem zeker voor Israël, vandaar dat hij de embargo-motie van partijgenootje Piri van harte ondersteunt. Uiteraard vergat hij Hamas te noemen, want dat was een verzetsbeweging, die mogen alles in hun strijd tegen de onderdrukker en hun bevolking is onschuldig. 😉 (Re-)Activisme is een pre bij zijn partij!

Zijn stelling werd/wordt regelmatig ingezet als legitimatie voor de aanval op burgerdoelen. Dat een bepaald regiem zijn eigen burgers die tegen het beleid zijn om zeep helpt, telt blijkbaar niet mee, iedereen is de vijand.

😉 Dat kennen we gelukkig in Nederland niet. Het is al een paar keer gebleken dat onze democratie verzuipt in het moeras van de polder waarbij bewindslieden en activisme achter de schermen ervoor zorgen dat de ongekozen status quo in stand blijft, zoals we na de kabinetten Rutte en Schoof konden waarnemen. Voor het volk dus wel de lasten, maar niet de lusten. Democratie 2.0.

Hou dat in gedachten, mocht je Frenske T. als grote roerganger willen kiezen.

Muziek in de Luie Stoel

De mp3-speler geeft een stukje klassieke gitaarmuziek weer: Napoleon Coste Guitar Works Vol. 3. Het Naxos label brengt een serie van 6 CDs van deze vergeten gitaarcomponist, uitgevoerd door diverse gitaristen. Pavel Steidl tekent voor Vol. 3.

De voornaam van de componist geeft een aanwijzing voor de tijd waarin hij leefde, van 1805 tot 1883.  Zijn vader, een Frans officier bij de bezettingsmacht van Nederland, vernoemde hem naar zijn grote idool, de Franse keizer. De jonge Coste raakte betrokken bij de strijd rond het Duitse eiland Langeoog en maakte het chaotische beleg van Delfzijl door de toenmalige geallieerden mee. Daarna keerde het gezin terug naar Frankrijk en kon de jonge Napoleon zich op de gitaar richten.

Hij had de tragiek dat hij leefde in een tijd waarin de populariteit van de gitaar na de gouden periode van Sor, Giuliani en Aguado sterk verminderde. Desondanks componeerde hij 53 opus-nummers en een aantal losse werken in vroeg-Romantische stijl. Na zijn dood raakte zijn werk in de vergetelheid.

Achtergrondmuziek is Coste’s Op. 15 Le Tournoi, Fantaisie Chevaleresque. Een stukje programmatische muziek opgedragen aan de Franse componist Hector Berlioz.

Boek op Schoot

Het lezen van het boek Nieuwsdieet van Rolf Dobelli maakte me nieuwsgierig naar meer van zijn werk. Ik stuitte op De Kunst van het Heldere Denken, 52 denkfouten die je beter aan anderen kunt overlaten. Een boek uit 2013. Ik ging op zoek naar het ebook in het Nederlands, maar helaas, het bleek niet meer verkrijgbaar. Helder denken is in dit land blijkbaar niet meer gewenst.

Zodoende moest ik een beroep doen op de Engelse uitgave The Art of Thinking Clearly. 😉 Opmerkelijk! In dit boek staan 99 denkfouten die je beter aan een ander kunt overlaten. Hebben we hier een Nederlandse vertaling met een misplaatst superioriteitsgevoel?

😉 Beoordeling op aantallen (meer is beter) is een van de denkfouten uit het boek. Toch ga ik verder met de Engelse versie.

Een van de belangrijkste woorden in dit boek is Bias. Ik kwam deze kreet voor het eerst tegen op de HTS in de context van transistorschakelingen, de instelstroom die nodig is om de transistors te laten werken. In de volksmond betekent het echter vooroordeel of vooringenomenheid. Andere populaire termen zijn Illusion (waandenkbeeld) en Fallacy (drogreden). Allemaal zaken die duidelijk blijken uit de huidige mainstream media propaganda.

99 kleine hoofdstukjes met een duidelijke omschrijving en een paar illustratieve voorbeelden geven duidelijk aan dat de zichzelf rationeel en verstandig noemende mens ten prooi kan vallen aan allerlei valkuilen. Ik ben nog niet klaar met het boek, maar een paar titels van de hoofdstukjes geven een aardig beeld:

• Social Proof: Als iedereen het zegt, zal het wel zo zijn.
• Sunk cost fallacy: We hebben al zo veel geïnvesteerd, zonde om dat zo maar af te schrijven.
• Confirmation Bias: Ik zie alleen wat ik wil zien, de waarheid is een uitzondering.
• Authority Bias: Hij/zij is de specialist, die zal het wel beter weten.
• Outcome Bias: Bij een goed resultaat zal het proces ook wel goed zijn.
• Group Think: Je doet het voor een ander… Zelfs als het fataal is voor jezelf.
• Scarcity Error: Koop nu, de voorraad is beperkt.
• Forecast Illusion: Voorspel een ramp en iedereen geeft je gelijk. Voorbeelden: Corona, Rusland en Klimaat.
• Beginner’s Luck: Een goed resultaat uit het verleden is toch een garantie voor de toekomst?
• Expectations: Verwachtingen zijn de bron van problemen.
• Because Justification: Waarom? Omdat ik het zeg!
• Twaddle Tendency: Als je er academisch in onbegrijpelijke taal omheen lult, zal niemand je naar de echte achtergronden durven vragen. Politiek in optima forma!

😉 Hier ligt een taak voor me: Een samenvatting van het boek in 99 oneliners.

Wees je dus bewust van jouw denkfouten die anderen kunnen gebruiken om jou te manipuleren. Wat niet zegt dat je immuun wordt na het lezen van dit boek, geeft Dobelli eerlijk toe. Denkfouten zijn vaak domweg menselijk.

Desondanks is dit boek een eye-opener, hou maar eens bij welke denkfouten krantenkoppen en nieuwsitems aanmoedigen.

😉 Oi, ik zou toch nieuwsdieet houden?

Gitaar op Schoot

Het werd tijd voor een nieuwe set snaren. Door nagelcontact komen er krasjes op de snaren op de plekken waar de doorgaans met de rechterhand speelt. Die krasjes hoor je bij een nieuw nagelcontact als raspend geluid. De nieuwe snaren zijn een verademing voor de toon.

Ik experimenteer met een oud stukje van lang geleden. Belle van Jose Ferrer. Dat was aardig weggezakt, maar een paar keer langzaam doorspelen brengt de herinnering weer terug. Ja, geduld heb ik wel nodig om pas het tempo op te voeren als ik het stuk weer goed in beeld heb.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik lees verder in de verzamelbundel Verhalen van Aardzee van Ursula Leguin (1929 – 2018) uit 2001. Verhaal Twee, Donkerroos en Diamant. Het is een verhaal over het volgen van je ware roeping.

Diamant is de zoon van de houthandelaar Verguld en zijn vrouw Tuly. In zijn jeugd toonde hij een groot talent voor muziek. Via zijn speelkameraadje Roos, de dochter van een heks in de buurt, komt hij erachter dat hij magisch begaafd is. De twee vatten gaandeweg liefde voor elkaar op.

De vader denkt al vroeg aan een carrière voor zijn zoon. Muziek vindt hij niets. Zodoende gaat het tussen opvolgen in de houthandel of een loopbaan in de magie, iets dat gunstig op zijn handel zou afstralen, want magiërs hadden macht.

Toen Diamant zestien werd, kwam de vraag over wat nu aan de orde. Hij zwalkte tussen hout en magie en vergat zijn echte passie, de muziek. Roos raadde hem aan om in de leer te gaan bij een magiër om te zien wat het is.

Diamant gaat in de leer bij meester Scheerling. Het valt hem daar al snel tegen, dat uit het hoofd leren van lange lijsten woorden in de Ware Taal waarmee hij macht over zaken uit kan oefenen. Hij ervaart een vreemd effect, buiten kan hij zeer levendig aan Roos denken, Donkerroos is zijn koosnaampje voor haar, alsof ze samen zijn, maar binnen in het huis van Scheerling verdwijnt dat compleet. Daarom trekt hij wanneer dat bij zeldzame gelegenheden kan naar buiten om in gedachten contact met haar te hebben. Wat hij niet weet is dat Donkerroos een spreuk gebruikt om ’s met hem in contact te treden, iets dat door een bezwering van Scheerling alleen buiten werkt.

Na een jaar krijgt hij een brief van zijn moeder waarin ze voorstelt om een tijdje thuis te komen op vakantie. Scheerling maakt bezwaar en stelt voor hem aan te bevelen voor de magiërsschool van Roke, waar hij waarachtig beschermd zal zijn.

Dan komt de aap uit de mouw, Scheerlings bezwering in zijn huis dient om Diamant actief te “beschermen” tegen de afleiding en gedachtencontact met een vrouw. Ware kunst vergt een onverdeeld hart, is zijn mening. Vrouwen zijn gevaarlijk, een magiër met macht leeft celibatair. Daarom stuitte Roos ieder nacht op een muur.

Dit schokt Diamant. Hij keert terug naar huis, waar hij Roos aantreft die hem beschuldigt zich te hebben afgeschermd voor haar toenadering. Ze ziet het als afwijzing en verbreekt de relatie.

Er blijft Diamant niets anders over dan in de houthandel te gaan, tot groot plezier van zijn vader. Hij bekwaamt zich in zaken en geeft ogenschijnlijk niets meer om magie en muziek, tot bezorgdheid van zijn moeder die ziet dat hij ongelukkig is. Ondertussen heeft Roos zich aangesloten bij een rondtrekkend muziekgezelschap en is ze vertrokken.

Diamant’s naamdag breekt aan, zijn negentiende verjaardag wordt een groot feest met dansen en muziek. Traditioneel een gelegenheid om een vrouw te kiezen, iets wat de jongen zeer benauwt, want hij houdt nog steeds van Roos.

Op het feest is het bandje van Roos een van de attracties. Als hij het liedje hoort dat ze vroeger samen speelden, vertrekt hij van het feest en vraagt Roos of ze naar hun oude plekje wil komen.

Daar praten ze en bekent Diamant dat hij zich te veel op een onverdeeld hart heeft gericht. Hij stelt voor te trouwen en trouw te blijven aan wat hen eerst bond. Daarvoor moeten ze het gebaande maatschappelijke pad met vooroordelen en verwachtingen verlaten. Ze vertrekken samen voor een leven langs de weg en daar ontwikkelt Diamant zich tot een gevierd muzikant.

Moraal: Ook voor ware kunst moet je een hart kunnen delen.

Het verhaal herbergt een aantal thema’s, waaronder sociale vooroordelen en knellende tradities met hun verwachtingen over hoe je je leven inricht.