Muziek: Prayers van het Album Reborn door Era
27 Januari 2021
Schaapjes vs. Wappies, Stupiditeit en Crime Passionel
Aha, het nummer van de Schermloze Avond komt voor het eerst overeen met de datum. Het is ook de eerste van mijn vijfenzestigste levensjaar. In oeroude tijden was dit jaar het laatste actieve arbeidsjaar voor het pensioen, maar de neoliberaaltjes hebben zoveel consideratie met een gezonde actieve levenswijze dat ze de pensioenleeftijd maar verder naar achteren hebben geschoven. Gelukkig is het hengeltje met de wortel voor de geit voorlopig tot stilstand gekomen, ook al is 66 jaar en tien maanden nog ver. Ik ga er niet op wachten.
Het was een historische week: De invoering van de avondklok, een maatregel die we het laatst meemaakten toen we onder het Nationaalsocialisme zuchtten. Een maatregel die wat mij betreft compleet nutteloos is. Dat dachten anderen blijkbaar ook, alleen uitten ze dat volgens velen op laakbare gepassioneerde wijze, zodat ik weer terug moest denken aan de tijd van de krakersrellen in de Vondelstraat in Amsterdam.
Ik zie daardoor vooral op de Social Media een begripsvernauwing ontstaan tegen mensen die vraagtekens zetten bij het coronabeleid en waarschuwen voor de gevolgen daarvan.
In het begin noemde men ze met enig dedain coronatwijfelaars. Die terminologie veranderde gaandeweg van complotdenkers naar tokkies, wappies, antivaxers, relschoppers en terroristen. Met daarbij allerlei negatieve zegenwensen en tips om dit gebroed voor eens en voor altijd van de aardbodem te doen verdwijnen omdat zij verantwoordelijk zouden zijn voor alle besmettingen, zieken en doden.
De stinkende krochten van de Social Media… Wappies versus Schaapjes. Ik ontvriend niet zo gauw iemand, maar nu kwam zelfs ik daartoe.
Eerlijk is eerlijk, ik heb mijn bedenkingen tegen een vaccinatie met een haastig ontwikkeld onder noodverordening “goedgekeurd” middel dat niks anders is dan een experimentele gentherapie. Ik wil graag genetisch mezelf blijven, dus sta ik zeker niet voor in de rij. Ik hoop maar dat in de tijd dat ik naar die boom kijk, er geen massa’s katten in zullen blijven hangen en mijn vrees terecht blijkt.
Dat maakt mij echter geen relschopper of terrorist. Ik heb me het afgelopen jaar ijverig aan de steeds strenger en draconisch wordende regels gehouden, niet omdat het moest, maar om andere mensen niet bang te maken. Want die angst kwam ik tegen op straat, gemaskerde mensen die je als de Zwarte Dood bekijken als je dreigt maar iets aan afstand te verliezen.
Terug naar de social media: De een eist nog hardere maatregelen tegen mensen met een kritische blik dan anderen. De reacties op het filmpje waarin een vrouw tijdens een demonstratie tegen de coronamaatregelen door een waterkanon tegen de muur werd geschoten en ernstig gewond raakte, lokte dermate gepolariseerde reacties uit dat ik mijn vertrouwen in de mensheid kwijtraakte. Velen zullen dat geen verlies vinden, denk ik, wat is mijn vertrouwen nou waard? Zo’n druppel op de gloeiende plaat?
Ik zie hier zelf ontwikkelingen waarmee een volk in de vorige eeuw werd verleid om de Fähne Hoch te laten wapperen en de arm onder een hoek van 45 graden ten opzichte van het aardoppervlak te heffen onder het uiten van een Germaanse overwinningskreet.
Vervolgens komt een minister, mevrouw Kaag, in de kamer tot uitspraken rond een kritische tegenbeweging waarmee ze al die mensen als dé relschoppers identificeert. Een vreemde uitspraak omdat zij goede banden heeft met een clubje dat met name in Israël nog veel grotere rellen schopt. Ik verbaas me dus niet dat de polarisatie doorwoekert, we krijgen geweldige voorbeelden.
Ik ben geen voorstander van rellen, dat stel ik voorop. Ik ga niet de straat op om bakkeien uit het plaveisel te trekken en de politie te bekogelen. Tijdens de avondklok zit ik binnen. Maar deze stompzinnige polarisatie is mij te gek.
Zo, dat moest ik even kwijt. Het maakt dit blog wat vinniger dan anders.
Tijd voor de muziek in de luie stoel. Even chillen, hard nodig. Reborn van Era.
Era is een muziekproject van de Fransman Eric Lévi met elementen van pop en Gregoriaanse muziek. Een combinatie die je ook tegenkomt bij groepen als Gregorian en Enigma. De achtergrondmuziek van dit blog is Prayers, een interessante combinatie van Latijn en Arabisch.
Era haalt de inspiratie onder meer uit Kathaarse muziek uit de dertiende eeuw. Katharen leefden destijds op het grensgebied tussen het Latijn (het Christelijke hertogdom Toulouse) en het Arabisch (het Islamitische Al Andalus, het Iberisch Schiereiland). Zij hadden een heel eigen interpretatie van het Christendom waarin ze zich onafhankelijk opstelden van de Katholieke hiërarchie. Die aanslag op hun monopolie verdroeg de hiërarchie niet en verklaarde hen tot ketters. De Albigenzische Kruistochten (warempel, een kruistocht tegen mede-Christenen) en de Inquisitie roeiden het Katharisme daarna met gelovigen en al uit.
Een triest voorbeeld van politiek gestuurde polarisatie. Krijgen we dat nu weer? Wie gaan er winnen? Wappies of Schaapjes?
Tijd voor een passend boek: 21 lessen voor de 21e Eeuw van Yuval Noah Harari, het laatste boek dat ik van hem lees, want je wordt er niet echt vrolijk van. Het boek handelt over de ontwikkelingen in deze tijd, Big Data, Big Registration, Big Suppression, Brave New World en de beperking van de gemiddelde mens om al deze razendsnelle ontwikkelingen bij te benen.
Een markante uitspraak: Onderschat nooit de stupiditeit van de mensheid. Hij heeft gelijk, lees de Social Media maar. Vooral de topics met honderden tot duizenden reacties.
Een ander interessant citaat: Het systeem is zo opgebouwd dat mensen die geen moeite doen om ergens achter te komen in zalige onwetendheid kunnen blijven verkeren en dat het voor mensen die wel die moeite doen heel moeilijk zal zijn om de waarheid te achterhalen.
Dat speelt er nu ook, nietwaar? Potverdrie, ik moet echt wat optimistischer boeken gaan lezen. De Meeste Mensen Deugen van Bregman was wat dat betreft een verademing.
Al met al is het hoog tijd dat ik de gitaar weer pak, want ik word Gallisch van deze toestanden. Mijn Youtubekanaal jongt zodoende weer een beetje aan met mijn opnames van stukjes van Thierry Tisserand.
Voor het slapen gaan, ga ik weer even terug naar de Middeleeuwen met Broeder Cadfael. Het mysterie van de Kille Maagd is opgelost, eind goed, al goed met het oplossen van een crime passionel in het onrustige Engeland in de tijd van Koning Stephen en Keizerin Maud. Roerige tijden. Toch verliep de plot niet helemaal soepel, ook al was het effect verrassend. De arme zuster Hilaria werd verkracht en in de beek ingevroren door een afgewezen minnaar. En Cadfael kwam er achter dat hij in zijn wereldse tijd in Palestina toch een zoon had verwekt. Verrassing alom!
Daar moet ik met drie druppeltjes wietolie even van bijkomen. Om elf uur gaat mijn avondklokje in.