Muziek: Lands of Fire van Roberto Perera op het Album Alma del Sur
3 Februari 2021
Lekken, Narada en Zingeving
De Acht en Twintigste.
Deze week was het de week van de lekken.
Allereerst lekte het water uit de lucht. Waterstanden werden hoog op de miezerige dagen, alleen in Twente mekkeren ze nog over het lage grondwaterpeil, er moet nog 13 mm neerslag bij.
Het datalek bij de GGD zorgde ervoor dat privé gegevens van coronatestslachtfoffers openbaar raakten. Ik stel me zo voor dat dat nu de testmotivatie een beetje vermindert. Voor je het weet krijg je advertenties van overlijdensrisicoverzekeringen aan de deur, of blijk je opeens tweemaal zo veel premie te moeten betalen voor je begrafenisverzekering omdat je coronabesmet bent.
Het lek van de Outbreak Management Team -adviezen kwam naar buiten door tussenkomst van een minister met verkiezingsenthousiasme voordat de commissieleden het überhaupt eens waren over het advies om basisscholen weer te openen. Met een mogelijke open-dicht jojo als gevolg. 😉 Wat zou er gebeuren als ze een OMT voor gedetineerden gaan oprichten? Kunnen we dan bezuinigen op penitentiaire inrichtingen? Regel voor mij: Iedereen Vrij?
Het zou mooi zijn als ze nu eindelijk eens een keer goed nieuws gingen lekken. Die pot blijft echter potdicht. Dat mis ik een beetje, dit jaar zie ik weinig perspectieven, alleen waarschuwingen dat het nog veel beroerder gaat worden waarbij ook nog zaken worden verdoezeld, zoals het bericht dat AstraZeneca vaccins gevaarlijk zouden zijn voor 65-plussers. Ik merk in mijn omgeving dat al deze nadruk op misère behoorlijk ingrijpt op het moreel.
Als je geen complotdenker was, word je het nu wel…
De muziek in de luie stoel brengt me terug naar het begin van de negentiger jaren van de vorige eeuw. We hadden net een cd-speler, maar cd’s waren nog verrekte duur. Voor een prikkie tikte ik een sampler van het Narada label op de kop.
Narada is een godheid uit het hindoeïsme die zowel patroonheilige van de muziek als van de dieverij is. Een leuke twist voor de naam van een platenlabel, want er moet per slot van rekening geld verdiend worden. Ik hoop maar dat de contracten voor de aangesloten musici geen pure diefstal zijn.
Narada brengt New-Age easy listening. Leuke muziek die rust en complexiteit combineert, een aardige afwisseling van de klassieke muziek die ik meest draaide. Er is van alles, van wereldmuziek naar gitaar-jazz en gespeeld door goede musici. Het lekkermakertje bewoog me tot de aankoop van een hele rits cd’s, heerlijk voor in de luie stoel.
Het achtergrondnummer is een track van de cd Alma del Sur, het nummer Lands of Fire van Roberto Perrera. Een leuke combinatie van klassieke swingende Latin ritmes met een hedendaagse instrumentatie.
Ik had nog twee boeken op de rol staan die ik uit moest lezen, 21 Lessen voor de 21e Eeuw van Harari en De Kunst van het Ongelukkig zijn van De Wachter.
Het laatste deel van Harari’s boek en dat van De Wachter gaan beiden over zingeving. Beiden geven elk in hun eigen toonaard aan dat je bekommeren om het leed van anderen en de onrechtvaardigheid van de wereld de zin van het leven is.
Dat zijn gedachten waar ik niet direct een antwoord op heb. Als ik lees dat door de coronacrisis vorig jaar de rijken weer substantieel rijker zijn geworden en de armen verder zijn verarmd, dan voelt dat voor mij als onrechtvaardigheid. Door de moderne media stroomt tegelijkertijd het lijden van mensen aan de andere kant van de wereld als een vloedgolf je huiskamer binnen, al dan niet geholpen door marketing van dit lijden door hulporganisaties. Een schril contrast met de vorige eeuw toen Biafra en Bangladesh uithoeken in de wereld waren waar je hoogstens wat zwart-wit plaatjes van mee kreeg tijdens het acht-uur journaal.
Dan weet ik even niet waar ik moet beginnen met die zingeving, het is te groot. Dan maar klein, denk ik. Met de druppel op de gloeiende plaat. Bijvoorbeeld de buurvrouw die ik al maanden niet meer hoor zingen vragen hoe het met haar gaat, om te beginnen.
De Wachter omschrijft dit gevoel met enige humor: Wees gerust, u hebt geen ziekte. U bent gestuit op niets minder dan uw geweten en u bent er duidelijk van geschrokken. Dat is geheel normaal. Misschien vindt onze huidige maatschappij het hebben van een geweten een probleem, een ziekte zelfs, maar mij lijkt het een goede zaak.
Inderdaad, een goede reden om te beginnen, ook al is het maar klein en sist de druppel van jewelste.
Ditmaal blijft de gitaar in de koffer, Erna brengt ons beiden een beetje tot rust met haar kristalbalans. De spanning op mijn chakra’s wordt beduidend minder.
Op tijd naar bed daarna. Het wordt morgen extra vroeg dag omdat ik voor het eerst in drie en een halve maand echt op het werk moet zijn. Dat wordt dus weer fietsen.
Vlak voor het slapen gaan wordt het tijd voor een excursie naar de Middeleeuwen met Broeder Cadfael. In Het Vege Lijf ontkomt een heftig achtervolgde rondtrekkende muzikant/acrobaat ternauwernood aan een lynchpartij. Het klooster kan hem veertig dagen asiel bieden. In die tijd moet Broeder Cadfael zien uit te zoeken of hij de misdaad heeft gepleegd of niet.
Al snel vallen mijn ogen dicht…