Muziek: Tres Casitas van Billy McLaughlin op het Album Guitar Meditations II
10 Februari 2021
Voll-lockdown, Machiavelli en het vege lijf
Op de negen en twintigste Schermloze Avond zitten we warempel in de winter. Een pak sneeuw zoals we al jaren niet meer hebben gezien. Na dagen bewolking en sneeuwval kregen we eindelijk een zonnetje te zien.
Ik begon ditmaal iets later met deze avond. Normaal zet ik voor het eten de computer al uit, maar nu moest ik nog even een mail beantwoorden van vrienden uit Duitsland die al jaren met de muziek hun brood verdienen. Wel, dat lukt niet met de lockdown en alle strenge regels rond de mate waarin je buiten je woonplaats mag bewegen. Het is heel bitter dat met name artiesten hun brood en hun levensplezier verliezen. De Duitse vrienden zien hun onderneming te gronde gaan en verliezen hun vertrouwen in de goede afloop.
Ik was er afgelopen jaar vlak voor de Duitse Voll-lockdown in November zelf bij hoe de coronaregels een dansje maakten rond de mondkapjesplicht. Eerst werd je vrijgesteld van mondbedekking door het publiek als je een luchtreiniger annex ionisator in de zaal had opgesteld. Koud was zo’n duur ding aangeschaft, of de regels veranderden, iedereen een mondkapje gedurende de hele voorstelling. Als je bij controle betrapt werd volgde een boete van een paar duizend euro plus het intrekken van je vergunning. Goed, dan zit je als publieke voor de lieve vrede anderhalf uur met zo’n benauwd ding op te puffen, maar wat er in feite gebeurt is pure volksverlakkerij.
Aan dat mailtje van mijn vrienden ging een interessant berichtje uit De Volkskrant vooraf. Een Duitse krant, Die Welt, kwam met het bericht over emailcorrespondentie tussen politici en wetenschappers waaruit duidelijk werd dat het volk “geestesrijp” gemaakt moest worden voor draconische coronamaatregelen door psychologische manipulatie. Gerichte indoctrinatie met begoochelde getallen om zo veel mogelijk angst te zaaien, zodat niemand zou protesteren tegen mondkapjes, afstand houden, avondklok, zware boetes om het volk te masseren en meervoudige vaccinatie met dito bewijs als toegangskaartje voor een normaal leven. Dat alles voorzien van artikelen met “de gewenste schokwerking.” Dat bleek te werken, het Duitse volk slikte verlenging van de lockdown. Met dat soort maatregelen als ik boven beschreef.
Blijkbaar hebben we nu een geval van complot-bedenkers die het volk de stuipen op het lijf wil jagen voor een “hoger doel”. Een soort contra-wappies met dezelfde kenmerken waar men wappies van beschuldigt.
Is het in Nederland anders?
Reeds in de Renaissance schreef Niccolò Machiavelli (1469 – 1529) een boek –Il Principe– waarin hij uitlegde hoe je als heerser je macht het beste kon behouden. Angst wekken bij de bevolking en veinzerij over je doelstellingen horen onlosmakelijk daarbij. Opvallend dat vele hooggeplaatsten na hem zijn boek hebben gelezen en in de praktijk gebracht.
Al met al geen goed begin voor een rustige Schermloze Avond.
De muziek in de luie stoel: Ik blijf een beetje in de Narada sfeer: Guitar Meditations II van Billy McLaughlin. Nee, deze gitarist is geen familie van John McLaughlin van de beroemde samenwerking met Paco di Lucia en Al di Meola. Ik kon er heerlijk van dommelen en werd zoals zo vaak bij het laatste nummer wakker. Tres Casitas (drie huisjes) is ditmaal de achtergrondmuziek in een Quiet Easy Latin sfeer.
Ik ben nu lekker wakker voor een stukje gitaar. Ik ben inmiddels in het tweede boek Comme des Chansons van Tisserand aangeland en oefen wat op een kleine suite van Jose Ferrer, getiteld Agréments de Foyer. Vrij vertaald betekent dat “lekker bij de haard”, iets wat echt bij de winterse sfeer past.
Vandaag geen moeilijk boek meer, ik heb voordien al genoeg gelezen wat me niet opvrolijkt. Ja, de gedachte wordt bij mij steeds urgenter om alle media maar te laten voor wat ze zijn. Hoe krijgen we ooit weer het vertrouwen in onze berichtgeving terug?
Ik heb nog een staartje van Het Vege Lijf door Ellis Peters om uit te lezen. Broeder Cadfael redt een rondtrekkende speelman van de galg nadat hij valselijk was beschuldigd van een beroving. De werkelijke dader bleek de dochter des huizes van een bijzonder gierige goudsmid die niet terugdeinsde voor moord op de buurman die haar daarmee wilde chanteren. Ze had het geld nodig om met haar geliefde en ongeboren kind naar Wales te vluchten. De afloop was tragisch, ze kwam om het leven bij haar aanhouding nadat Broeder Cadfael de toedracht had achterhaald.
Reden genoeg om het volgende deel erbij te pakken: ditmaal De Duivelse Droom.
En daarmee verglijdt wederom een Schermloze Avond.