Muziek: Wolfs Ponticelli van Klaus Schulze op het Album Ballett II
17 Februari 2021
Avondklok, Melittaatjes en Synthpop
Schermloze Avond Dertig. Wie herinnert zich nog het gevoel als je de dertig passeerde? Dat je roaring twenties opeens voorbij waren? Dat de klok begon te tikken?
Hoogtepunt van deze week: De gerechtelijke uitspraak dat de avondklok moest worden teruggedraaid. Of liever gezegd vooruitgezet, want terugdraaien betekent nog meer opsluiting. Eerlijk is eerlijk, ik vond het best humor, want het is een maatregel die naar mijn idee kant nog wal raakt en qua effect nog nooit overtuigend is aangetoond. Wat daarna gebeurde was een klucht met een Rutte en Grapperhaus die er alles aan zouden doen dat de avondklok behouden blijft. Wat willen die vogels? Dat dit opeens cultureel erfgoed wordt of zo? Vast onderwerp in Ik hou van Holland? Daar zal Linda blij mee zijn.
Dieptepunt van deze week: De verscherping van de coronamaatregelen op mijn werk. Als je nu maar een metertje van je werkplek gaat, dien je jezelf te verstikken met een FFP2 masker, bijgenaamd een Melittaatje, “het koffiefilter” met neusknijper. Dus toiletbezoek en koffie halen moet al gemaskerd, dus van een ontspannen praatje met collega’s komt niet veel. En dan mogen we nog blij zijn ook, want in ons moederbedrijf moet je de hele dag zo’n ding op, zelfs in de kantooromgeving met voldoende afstand. Uit ademnood werk ik van nu af aan maar compleet thuis en vertoon ik me daar zo weinig mogelijk meer.
Muziek in de luie stoel, hard nodig deze week, want ik ben moe. Muziek van Klaus Schulze deze keer, het album Shadowlands. Hardcore synthesizermuziek waar je op gegeven moment lekker van in slaap valt. Dat kan prima met een complete speelduur van bijna drie uur. Ik was wel iets eerder wakker.
Timewind van Klaus Schulze was mijn eerste album van hem. Het kwam uit in 1975 en had twee ongelooflijk lange nummers, eentje van 30 minuten en eentje van 28 minuten. Dat werd het begin van mijn fascinatie voor synthesizerklanken. De CD gaf Schulze de mogelijkheid tot nog langere nummers, veel van zijn tracks zijn al gauw een uur lang. Een hele zit dus, om een compleet album af te luisteren.
De achtergrondmuziek voor deze blog is iets korter, ja je moet haast moeite doen om een kort nummer te vinden. Het is Wolfs Ponticelli van het album Ballett 2. Vijf en twintig minuten. Ik heb niet de illusie dat ik dit blog 25 minuten leestijd mee kan geven, maar goed, je krijgt een indruk.
Tijd voor de gitaar. Deze week waag ik de rit naar Zwolle voor gitaarles, dus ik heb flink geoefend op Le Petit Prince van Jan Depreter. Ik kom een heel eind. Le Petit Prince, een magisch verhaal trouwens, ik kan het je aanraden. Dit stuk is een uitdaging voor me, vooral omdat ik geduldig moet oefenen en niet stuk moet lopen op het trage tempo van de vooruitgang. Dat valt soms niet mee.
Geen moeilijke boeken vandaag. De Duivelse Droom is uit. Een uiteindelijk ontroeren verhaal van broederliefde die op het laatst wordt versmaad door verraad. Een jongere broer dekt zijn oudere broer die een moord heeft gepleegd door de schuld op zich te nemen en in het klooster in te treden. Daar kan hij echter niet aarden en schreeuwt hij de slaapzaal wakker met nachtmerries over de moord. Gelukkig kregen Broeder Cadfael en schout Hugh de ware toedracht in de gaten, zodat we een eind goed al goed kregen. Dit boek zat qua plot goed in elkaar, het bleef tot het laatst spannend.
Op naar het volgende deel: De Gouden Speld.
Na een paar bladzijden merk ik echter dat mijn ogen dichtvallen. Bedtijd!