Schermloze Avonden (32)

Muziek: Last Detail van Solution op het Album Cordon Bleu

3 Maart 2021

Kapper, Liefdesverdriet en een Belletje

Schermloze Avond vier maal acht.

Vanaf vandaag mogen de kappers weer aan het werk. Ik heb direct een afspraak gemaakt, want het is inmiddels bijna vijf maanden geleden en ik begin een hippie-kapsel te krijgen dat overal kriebelt. Zo’n tweede jeugd is toch wel anders dan de eerste. Ik plaats er een foto bij voor het nageslacht.

In mijn eerste jeugd was de kapper niet erg populair bij mij. Ik had lang haar tot over de schouders, geheel in overeenstemming met de mode der opstandige jongeren uit die tijd. Bovendien vonden mijn ouders dat ik de kapper zelf moest betalen als ik niet regelmatig ging. Ik liet me niet dwingen om naar de kapper te gaan, maar ik vond zelf betalen toch een te grote aanslag op mijn bescheiden budget. Dus liep ik rond met wapperende lokken.

Tegenwoordig ga ik wel regelmatig naar de kapper. Tot de corona ertussen kwam, vorig voorjaar was het ook maanden wachten tot het zo ver was. En nu dus weer.

Ik weet niet hoelang ze open mogen blijven, die kappers. De media komen plots op de proppen met “onderzoeken” dat kappers en cafébazen veel vaker corona oplopen en al vol antistoffen zitten. Met andere woorden, ze lopen meer gevaar dan gemiddeld.

Proberen ze nu ook de ondernemers bang te maken, zodat die de overheid om maatregelen gaan “smeken”? Die truc is al vaker vertoond: Zie de toestand rond mondkapjes, avondklok en nu mogelijk vaccinatiepaspoorten, waarin mensen met een mediacircus “geestesrijp” gemaakt worden. Ik trap daar niet meer in. Die besmettingen zullen ook wel blijven, of je nu gevaccineerd bent of niet. Er lijkt weer een soort psychologische achtergrond achter te zitten, net zoals het mediacircus afgelopen jaar. Hoe dan ook, ik heb straks het haar weer wat korter.

Het zelfportret kon heel wat vrolijker, maar selfies maken is nu eenmaal lastig en eerlijk is eerlijk, deze tijd doet mijn humeur ook niet altijd goed. Wat duidelijk is: Bijna vijf maanden niet naar de kapper maakt het er niet mooier op. Typisch lockdown-kapsel. Des te opvallender is het dat de heren politici en mediabonzen al die tijd er netjes gekapt bij lopen. Een merkwaardig soort solidariteit: Maatregelen gelden wel voor het volk, maar niet voor hen.

Muziek in de Luie Stoel: Vandaag Cordon Bleu van Solution. Solution was een Groningse sympho-rockband met de nodige knipoogjes naar jazz-rock. De plaat doet me altijd aan flatgenoot Menno denken, een vrolijke Bestuurskundige die altijd fluitend op de gang liep en gepassioneerd meefloot met deze plaat.

Opeens was dat fluiten afgelopen. Al snel kwam de aap uit de mouw, liefdesverdriet! Een opvallend verschijnsel als je van de ene levensfase naar de andere gaat, wat de overgang middelbare school – studentenleven toch is. Mensen raken letterlijk en figuurlijk op afstand, en dat werkt niet altijd even goed voor (pogingen tot) liefdesrelaties. Een onthutsende ervaring voor best een groot aantal van mijn eerstejaars studentenflatgenoten.

Ik deel die ervaring ook, de afstand Amsterdam – Enschede werd te groot voor de benodigde spontaniteit. Brieven schrijven lukte me prima, maar steeds was er weer dat wederzijds wachten op de postbezorging. En voor een belletje moest je eerst in de rij staan bij de telefooncel. Er waren dus tijden bij dat ook ik in de put zat. Nuttige ervaringen die ik later kon beschrijven in verhalen zoals Uit, Sleepy Time en Weg.

Okee, als achtergrondmuziek bij dit blog het nummer Last Detail Part 1. Een nummer over inspiratie en schroom om die uit te spelen, een passende illustratie van de blues van een studententijd. Een blues die misschien in coronatijd nog veel groter is. Ik hoop het beste voor de jongeren die daar nu in zitten.

Ik betrap me er de laatste tijd op dat ik door crisisgedachten voor mijn gevoel mijn contacten een beetje verwaarloos. Het leven sprint maar voort tussen de vier muren. Hoog tijd om mijn dochter in Amsterdam te bellen, Geen Bericht, Goed Bericht past niet op deze tijd.

Een prettig gesprek met laatste nieuwtjes rond werk en vriendschap en de vaststelling dat er nog veel ergere ziekten bestaan dan corona, ook al zie je die nooit terug in de krant. Ze redt zich en ze is een steun voor haar vrienden die daaronder lijden. Dat is fijn om te horen.

Een mooie entree voor een stukje gitaar. Opnames willen vandaag lukken, drie stukjes voor het Youtubekanaal. Daarna ben ik toch wel behoorlijk moe, het is geconcentreerd werk, dus een vierde stukje blijkt net een brug te ver. Maar goed, het eerste boek Comme des Chansons van Thierry Tisserand is nu compleet.

De Gouden Speld is (uiteraard) goed afgelopen. Broeder Cadfael kan als Welshman inzicht krijgen in de verhalen rond een bloedwraak, waaraan de oude schout ten offer is gevallen. De dader was gebonden door Welshe gewoontes die in Engeland illegaal zijn. Een ingewikkeld spel van gijzelaars en uitwisseling vindt plaats. Uiteindelijk loopt alles goed af en de hoofdpersonen van het drama krijgen de partner die ze wensen. Eind goed al goed, ook al was de plot nu minder duidelijk.

Het boek voor het slapen gaan heeft deze keer een morbide titel: Een Wisse Dood. Veel historie deze keer rond de strijd tussen Keizerin Maud en Koning Stephen, een Engelse burgeroorlog in de twaalfde eeuw waarbij de geestelijkheid ook nog een rol speelde in het machtsspel. Broeder Cadfael hoort van een vermoorde edelman en hoopt erbij betrokken te raken om uit te zoeken wie de dader is. Voordien is hij nog druk met een aantal opvallende pelgrims op bedevaart. Dit deel komt wat trager op gang, omdat de moord ver weg is gebeurd en er alleen verhalen zijn. Volgende week weet ik hoe het is afgelopen, denk ik.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven