Schermloze Avonden (34)

Muziek: Italian Concerto van Bach in een uitvoering van Ekseption op het Album Beggar Julia’s Time Trip

17 Maart 2021

Verkiezingsonrust, Beggar Julia en Doen wat ik Wil

De vierendertigste Schermloze Avond alweer, juist op verkiezingsdag.

Ditmaal heb ik maar een reactief-stem uitgebracht, omdat ik me niet met het beleid van de mainstream kan verenigen. De uitslag was net zo slecht als ik vreesde, positief denken hielp niet. De term positief heeft in deze tijd ook een beetje negatieve lading gekregen. Rutte kan weer vier jaar voort met de neoliberale afbraakpolitiek en mevrouw Kaag lonkt als bondgenote naar een sofa in het Torentje.

Het was dus goed dat ik een Schermloze Avond hou, want ik heb geen behoefte aan partij-party’s op tv waarin ze zich op basis van exit-polls al rijk rekenen.

Ik ben prima in de stemming voor Muziek in de Luie Stoel. Ditmaal Beggar Julia’s Time Trip van de Nederlandse band Ekseption. Het was een vroeg conceptalbum, een plaatje met een verhaal. De combinatie muziek en verhaal inspireerde me tot het tekenen van een aantal toepasselijke platenhoezen. Ik merkte toen wel dat het knap lastig is om mensen goed te tekenen.

Het album voldoet aan de Ekseption-methode: Men neme een klassiek thema en mixt dat met een poppy sound en de nodige jazz-walsjes. Zo kwamen Adagio (Albinoni), Italian Concerto (Bach) en Concerto (Nr. 1 van Tsjaikovski) tot stand. De start van de plaat is een bijna Middeleeuws aandoend thema, het nummer Feelings van kant Twee werd de begintune van de tv-serie Waaldrecht. Het is opvallend dat er een rol is weggelegd voor het kerkorgel, zowel aan het begin als aan het eind. Dat was zeker in de popmuziek in die tijd een unicum.

Wat mij betreft een inspirerend album dat ik ook nu nog van tijd tot tijd nog met plezier draai. Achtergrondmuziek van dit blog is overigens Italian Concerto.

Beggar Julia’s Time Trip kwam ook op tv als een soort rock-opera. Het programma verdween echter in de vergetelheid omdat de toenmalige Ampex banden uit pure zuinigheid werden hergebruikt. Jammer, ik had het best nog eens in zwart-wit willen zien.

Na de luie stoel wordt het tijd voor Boek op Schoot. Ditmaal Ik doe wat ik wil van Mieke Mosmuller. Ik heb de nodige youtubevideo’s van haar beluisterd en eerlijk is eerlijk, wat zij over de diverse corona-gerelateerde onderwerpen zegt, spreekt me aan, want ze maakt duidelijk waar de mainstream-media en beleidsorganisatie steken laten vallen en feiten opofferen aan manipulerende fictie. Ze doet dat op een rustige en rationele manier. Goed te volgen.

Ik doe wat ik wil is een intrigerende verhandeling met als ondertitel Vrijheidsfilosofie voor Jongeren. Kan ik mooi wat inhalen van aspecten die ik in mijn jeugd uit angst voor allerlei overheden op diverse niveau’s heb laten liggen.

Om te beginnen, in dit boek is doen wat je wil niet de wereld compleet naar je hand zetten waarbij vrijheid alleen jouw eigen vrijheid is. Sommigen zien dat wel als vrijheid, dat ze kunnen aanmodderen zonder ergens mee rekening te houden anders dan eigenbelang.

Het boek geeft aanwijzingen voor (zelf)inzicht en vrijdenken. Dat is een onderwerp dat je niet in een keer oppikt. Ik heb het hele boek een eerste keer gelezen om de structuur en diepgang van het verhaal te peilen. Op dit moment ben ik met de tweede keer bezig. Stap voor stap kom ik langs aspecten van persoonlijkheid en drijfveren waarin geen vrijheid te ontdekken is. Van zelfbewustzijn tot voelen, denken, abstraheren en inzicht verkrijgen. Pas in abstracto ben je vrij in gedachten. Een goed gestructureerd verhaal.

Vandaag heb ik haar citaat van een dialoog van Plato doorgenomen, waarin Sokrates door het stellen van vragen iemand tot inzicht brengt rond oppervlaktes van vierkanten en de benadering van worteltrekken. Een opzet waarin fouten maken toegestaan is, omdat je er iets van leert. Sokrates zelf kreeg helaas de ervaring dat vragen stellen niet altijd tot inzicht leidt, want hij werd door de Atheners tot de gifbeker veroordeeld omdat hij “de jeugd zou bederven” met zijn vragen.

Zoiets tref ik in deze crisis ook aan. Als je vragen stelt rond bijvoorbeeld de context van de coronacijfers en twijfelt aan de wijze waarop ze tot stand zijn gekomen, krijg je al snel de Atheners uit Den Haag achter je aan en word je een wappie waar de politie bij demonstraties gezellig op los mag gaan. Nee, gifbekers doen we niet meer, we zijn een moderne natie. Bovendien voldoen Social Media uitstekend voor dat doel.

Daar gaan mijn vragen niet van weg. Dit boek helpt me om mijn vragen te blijven stellen, wat mainstream en overheid daar ook van zeggen. Inzicht krijg je door zelf te vragen, zelf te onderzoeken, zelf fouten te maken en zelf ontdekkingen te doen. Dat is al een avontuur op zich.

Net zoals het beroemde citaat uit een dialoog van Plato in Zen of de Kunst van het Motoronderhoud citeert: Wat goed is, Phaedrus, en wat niet goed is, moeten wij iemand vragen ons dat te vertellen?

Overheid en mainstream willen je dat maar al te graag vertellen, zodat je niet verder vraagt, maar gewoon doet wat je gezegd wordt. “Bek houden, bek houden, bek houden”, beet onze roerganger ons toe. Afstand, mondkapjes, avondklok, vaccinatiedruk. Maar je moet echt verder vragen. Anders komt het inzicht nooit.

Dat is een misschien nog belangrijkere conclusie uit dit boek, dat je via een poging om volstrekt abstract te denken een inzicht-ervaring krijgt die je kan helpen om een reële situatie zonder vooroordelen te beoordelen. Dat vind ik in deze crisis vol verwarrende geruchten heel moeilijk. Daarom blijft kritisch onderzoek nodig. Zodat je vertrouwen terug kunt krijgen.

Tijd voor Gitaar op Schoot. Ik probeerde iets op te nemen, maar het lukte me niet, ik was te onrustig. Ook al kijk je niet naar het verkiezingscircus, je pikt het toch op. Toen pakte ik een paar oude boekjes op. Inderdaad, dingen vervagen in de tijd. Het kost een paar keer spelen voordat het geheugen terugkomt.

Tijd voor weer wat speurwerk met Broeder Cadfael. Het geheim van de twee geestelijken uit Winchester wordt langzamerhand duidelijk, de stomme maar niet doofstomme metgezel van de oude kruisvaarder heeft iets op zijn kerfstok rond de verdwijning van een dame die in het klooster wilde treden. Daarom wordt hij chantabel voor een mede-kloosterling die van mooie jongens houdt. Ja, ook in die tijd speelde dat al. Volgende week komt de ontknoping.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven