Muziek: Een bewerking van de Spaanse Dans uit La Vida Breve van De Falla op harp door Judy Loman
31 Maart 2021
Harp zonder Harm, verder met Toon en Shortwaves
Schermloze Avond Zes Kwadraat! Laat ik eens beginnen met Keek op de Week. š Een kleine hommage aan het bekende Verbond.
Deze week liet de lente zich van zijn goede kant zien, uitbundige zonneschijn en hoge temperaturen. De parken liepen vol, tot grote zorg en ergernis van onze regelgevers en -handhavers. Het Vondelpark is nog nooit zo populair geweest. En dat zonder demonstraties.
Dat mooie weer gold minder voor de politiek. Na de onbegrijpelijke overwinning van de VVD bij de verkiezingen werden we via het Omtzigt-schandaal geconfronteerd met een premier, Mark Rutte, die wederom en voor de zoveelste keer een loopje met de waarheid neemt na zijn harde ontkenning dat hij degene was die Omtzigt āeen andere functieā wilde geven. Dankzij Pinokkio Rutte zakt mijn vertrouwen in de politiek onder het vriespunt. Weer vier jaar met dit soort escapes? Dit soort jongens zadelen ons op met coronamaatregelen, weet je nog? Misschien moeten we Hengelo Vrijstaat gaan oprichten.
Deze week is de klok verzet. Nou, ik moest wel weer omschakelen, zeg! De nacht wordt opeens korter en mijn biologische wekker sloft dat niet in een dagje bij. Mijn productiviteit was dus iets lager.
Ik kan vandaag wel wat rust gebruiken met Muziek in de Luie Stoel. Ditmaal Judith Loman met het album Romantic Harp. Muziek uit de Romantiek en daarna, wel te verstaan, want er staat ook wat Impressionisme en Hedendaags op. Het album is een toevalstreffer op mijn mp3-speler, maar de harpmuziek is zo rustgevend (ook al zijn niet alle stukken dat) dat ik halverwege in slaap val, maar wel stevig wakker word van het laatste nummer, een Ballade van Carlos Salzedo. Interessante en mij onbekende muziek en goed gespeeld.
Als achtergrondmuziek komt wel een oude bekende, de Spaanse Dans uit La Vida Breve van Manuel De Falla. Ben ik gelijk een beetje terug op een van de eerste Together platen van Julian Bream (ā ) en John Williams uit de vorige eeuw.
Ik lees verder in Gewoon God van Toon Hermans en Mieke Mosmuller, een wonderlijke dialoog tussen twee totaal verschillende karakters over het onnoemelijke. Uit zijn boeken met gedichten en zijn biografie weet ik dat Hermans achter zijn humor en theatershows een heel rijk gedachtenleven had, ik vind hem een intrigerende persoonlijkheid. Ik lees het boek met plezier uit.
Misschien vraag je nu: āWat heb je uit dat boek geleerd?ā Allereerst dat ik het niet bewust gelezen heb om iets te leren. Als ik terugkijk, kan ik niets specifieks citeren, kan ik geen gedachtegang reconstrueren, het blijven algemene zaken en een gevoel van verwondering en de herinnering dat het boek me intrigeerde en meesleepte. Ik heb genoten van het lezen, maar kan er geen lezing over houden. Wat er overblijft is een paar stukjes over, dat is alles.
Ik merk dat wat ik lees bezinktijd nodig heeft, ik ben het strikt lerend lezen een beetje verleerd, lijkt me.
Ik was van plan om een nieuw e-book te pakken: Je hebt wƩl iets te verbergen van Martijn en Tokmetzis, ze hadden net een nieuwe versie uit. Helaas bleek de epub die ik had gekocht corrupt, mijn e-reader crashte erop. Zou het nomen est omen zijn? Hoe dan ook, het lijkt me een actueel onderwerp gezien het gemak waarmee social media jouw profiel en meningsvorming vermarkten. Ik heb de uitgever geschreven en hoop op een spoedige oplossing.
Vorige week heb ik een nieuwe wereldontvanger besteld en die kwam gisteren aan. Al sinds mijn vroege jeugd heb ik belangstelling voor de wondere wereld van de lange-, midden- en korte golf banden met al die rare geluiden (telemetrie), merkwaardige tijdzenders en allerlei vreemde talen en muziek. Het is een apparaat van Chinese makelij dat het uitstekend doet. š Ik heb geen verborgen microfoon kunnen ontdekken. Een leuke ervaring, dat draaien over de band. ās Avonds is de ontvangst het beste. Ik denk dat ik een antennedraad moet ophangen. Oude tijden herleven!
Gitaar op Schoot bestaat weer uit voorbereiding van de opnames. Het nare van deze voorbereiding is, dat het maar blijft slepen. Zodra ik de Record LED rood zie, komt het oude perfectionisme terug en loopt de druk weer op. Een vreemd verschijnsel, die self-stage-fright.
De Ware Aard, een avontuur van Broeder Cadfael in de middeleeuwen, besluit de dag. De abt van het klooster stationeert een nieuwe jonge en fanatieke pastoor in een volkswijk van Shrewsbury nadat de oude geliefde zielenherder was overleden. Deze maakt zich niet zo geliefd met zijn donderpreken en gebrek aan invoelingsvermogen. Op kerstavond blijkt deze pastoor te zijn vermoord. Who-dun-it? Wel, daar hoor je volgende week meer van.
Dat was een drukke avond.