Muziek: Riu, Riu, Chiu van het album Cynara van de Ierse groep Anuna
7 April 2021
Spuitrisico, Dataisme en Zendpiraten
Schermloze Avond Zeven Maal Vijf plus Twee.
De Keek op de Week: Een Pasen met heftige sneeuwbuien, dat is uniek. April doet wat hij wil en Aprilletje Zoet geeft nog weleens een Witte Hoed. Nu dragen we tegenwoordig minder hoeden… Hoe dan ook, hier en daar lag glad ijs.
Glad ijs kom je ook tegen als je jezelf aan een Astra Zeneca vaccin waagt. Was het eerst niet geschikt voor 60-plussers, nu blijkt het soms gevaarlijk voor 60-minners en gaan ze 60-plussers dan maar vol spuiten. Een minister reageerde met Italiaans luchtigheid dat de voordelen van het vaccin niet opwegen tegen de nadelen. Dat klopt als ik zelf het risico zou nemen. Maar nu anderen willen dat ik het risico voor hun neem, zeg ik NEE. Laat ze het spul eerst maar eens een jaartje goed uittesten en liefst op zowel mannen als vrouwen, want ze waren de dames en de zestig-plussers vergeten, naar blijkt.
Muziek in de Luie Stoel brengt me vanavond op Cynara van de Ierse groep Anuna. Een gemengd koor dat veel A capella doet, of met minimale begeleiding van harp, gitaar en Bodhrán. Rustige muziek met veel traditionals en oude muziek.
Achtergrondmuziek is Ríu Ríu Chíu, een Catalaans kerstliedje dat hier in een behoorlijk Ierse setting is uitgevoerd. Ach, de Kelten hebben in Galicia gewoond, en dat is hier niet ver vandaan.
Tot mijn plezier ontving ik een gecorrigeerd epub bestand van Uitgeverij De Correspondent van het boek Je hebt wel iets te verbergen. Melden dat iets niet werkt heeft dus soms wel resultaat.
Bij het lezen van het boek schrok ik hoe je met data en metadata die je deelt op Internet en op het Internet der Dingen wordt geprofileerd. Bij Google en Facebook bestaan privacy niet en als je je persoonlijke gegevens al weet af te schermen, verraden de metadata je alsnog. Dit beeld beseft de ietwat grimmige beschrijving van de nieuwe religie Dataisme die ik in de boeken van Hariri las. Dataisme is een religie die de mensheid kan vernietigen.
Het is niet zozeer de data die je genereert. Het is de manier waarop overheden en instanties met algoritmen conclusies trekken over jouw huidige gedrag en erger nog over jouw verwachte toekomstige gedrag en daar hun handelwijze op baseren. De Toeslagenaffaire is een treffend voorbeeld van het moeras dat daarmee kan ontstaan en waar je als gewone burger nauwelijks uit komt. In een interview met de auteur van het boek merkte Blokpoel, de directeur van de Belastingdienst, monter op dat middels data-analyse iedere belastingbetaler de behandeling krijgt die hij/zij verdient. Dat voorspelt niet veel goeds.
Het beroerde is dat je er slechts het beste van kan hopen, want computer, Internet en Smartphone zijn zodanig ingeburgerd, dat je bijna niets meer kunt zonder, zeker nu op grote schaal fysieke loketten worden vervangen door virtuele loketten en fysiek contact plaats maakt voor zielloos virtueel beeld en geluid.
Alert en kritisch blijven is de boodschap. Dus niet de Ethernet struisvogel uithangen die op de voorpagina staat.
Het kortegolfradiootje blijkt leuk speelgoed, de nostalgie van het afstemmen komt weer helemaal terug. Zo kwam ik aan de rand van de Middengolf op ongeveer 1600 KHz een rasechte Twentse radiopiraat tegen. Ik dacht dat ze op die band al lang waren uitgestorven.
Ach, het brengt me terug naar de tijd van mijn kristalontvangertjes. Overdag kreeg je net Hilversum, Noordzee en Veronica, ’s avonds kwamen daar nog Deutschlandfunk, BBC en een paar andere zenders bij. De avond was dus de beste tijd om radio te luisteren.
In het oosten van het land bleek Middengolfpiraterij behoorlijk populair. Ik herinner me collega Freek uit de Achterhoek die zelf een geheime zender had. Met elektronenbuizen, want transistoren konden nog niet genoeg vermogen draaien.
Uit die tijd komen talloze verhalen over de strijd met de Radio Controle Dienst. Ik las zelfs een verhaal van een gepassioneerde maar onfortuinlijke radiopiraat en zanger Oompie Koerier uit Muntendam die erin slaagde om drie keer op een avond gepeild te worden door de koddebeijers van de RCD. Hij werd gearresteerd en moest in Veenhuizen brommen, een plek waar hij de nodige collega-zendpiraten aantrof. Het was een ware passie in die tijd. Daar kun je het een en ander over lezen in Dagboek van een Platenbaas van Fred Rootveld, de eigenaar van Ivory Tower Records die veel piratenplaatjes produceerde.
Gitaar op Schoot leverde vandaag pret op met een aantal popliedjesarrangementen van Cees Hartog. Je kunt als klassieke gitarist van popliedjes zeggen, maar zijn arrangementen zijn lekker om ontspannen te spelen en je moet toch de nodige moeite doen om de melodie goed te brengen. De Popsongs serie van Hartog heeft inmiddels vijf deeltjes, de Franse Chansons meegerekend.
De avondafsluiter wordt ditmaal het nalezen van mijn verhaal Het Geheim van de Stamboombouwer op ereader. Ik hoop er weer mee aan de gang te komen, want de datum waarop het klaar moet zijn, 1 juli, komt naderbij.
Geen Broeder Cadfael dus, deze keer. In De Ware Aard is de impopulaire pastoor inmiddels vermoord en dreigt de verdenking op de verkeerde te vallen. Daar lezen we de komende dagen verder mee.