Muziek: Moon Cradle van het album Parallel Dreams van Loreena McKennitt
14 April 2021
Testsamenleving, Prikken en een Witte Roos
Schermloze Avond Vijfmaal Acht min Twee.
Keek op de Week: Vandaag heb ik daardoor een opgefokte dag. Weer een Persconferentie: nieuw uitstel voor de zoveelste maal, de maatregelen gaan niet meer weg en vaccin is geen garantie. Men streeft een testsamenleving na, we zijn nu allemaal ziek verklaard tenzij we het tegendeel kunnen aantonen. Zie jij het gebeuren? Als je naar kantoor wilt, moet je eerst een teststok in je neus? Ja, de werkgeversbond ziet dat helemaal zitten. Ik niet, zeer duidelijk niet!
Ik zie nu zo duidelijk wie er hier echt ziek zijn! Ieder levend mens is in dit land dus nu een gevaar voor de volksgezondheid. Welke idioot verzint dat? Wat willen ze nu, iedereen maar afmaken? Dood ben je blijkbaar geen gevaar.
Ditmaal bezorgde het me geen opstandig strijdbaar gevoel, maar een gedeprimeerde en opgefokte stemming die ik niet zomaar kwijt ben. Ik snap waarom men tegenwoordig de deur platloopt bij coaches en psychiaters. Ik ben er vandaag heel moe van.
Erna’s chakrabalans met de kristallen zorgt er in ieder geval voor dat ik een beetje kalmeer.
Muziek in de Luie Stoel: Een oudje, Parallel Dreams van Loreena McKennitt. Haar vocalen raken zeker een snaar, iets wat me in deze stemming duidelijk overkwam. Dit album blijft in een Keltische Novembersfeer met nummers als Samhain Night en Moon Cradle. Novembersfeer, en dat terwijl het officieel al lang lente is. Ja, de temperaturen moeten weer omhoog!
Achtergrondmuziek wordt Moon Cradle, een sfeervolle tekening van die nacht van Allerzielen waar de grens tussen deze en gene zijde smal is. Op het gedicht The Ballad of Downal Baun van Paidrac Colum (1881 – 1972), een Ierse dichter die veel oude volksliederen uit zijn land heeft verzameld.
De sfeer van de muziek van Loreena McKennitt speelde een belangrijke rol bij mijn vervolgverhaal De Rand van de Witte Rotsen dat ik eens voor de verjaardag van een schrijfvriendin schreef die begin November jarig is. De hoofdpersoon ontmoet daarin in de nacht van Samhain de geest van zijn overleden buurmeisje Virginie, die door zijn gitaarspel haar vorige levens herinnert. Je kunt het verhaal hier op deze site lezen.
Ik maak vanavond een begin met het boek Prikken, Ja of Nee? van Daan de Wit. Ik zag een interessant interview van hem op Black Box TV. Een e-book is dan snel besteld. Tot nog toe lees ik een interessant verhaal waarin veel meer context wordt gegeven rond de Coronacrisis dan de media het afgelopen jaar hebben gedaan.
Daaruit blijkt hoe bang de overheid is geweest om de mensen de gelegenheid te geven om te relativeren. Het hele overheidsoptreden begint dan ook sterk op een gedragsexperiment te lijken met de 1.5 meter, mondkapjes, avondklok, testmaatschappij en vaccinatiepaspoort als een treurige reeks richting de volgens sommige gevreesde totalitaire staat. Het valt mij moeilijk te geloven dat er mensen zijn die de complete vernietiging van de vrijheid nastreven ten koste van geheel de wereldbevolking, maar de voorgenomen introductie van vaccinatiepaspoorten laat mij wel twijfelen aan goede bedoelingen, zeker als je leest over zaken als The Great Reset waardoor al je bezit en je financiële middelen onder staatscontrole komen.
Het eerste hoofdstuk waarin hij een aantal aannames rond Corona waarmee we het afgelopen jaar werden geïndoctrineerd behandelt, is al een heel goed begin voor een stuk nuance. Gezien de gemelde bijwerkingen van de vaccins en de onzekerheid rond hun effecten op de langere termijn is dat zeer noodzakelijk.
Deze materie moet je niet te lang achter elkaar lezen. Gitaar op Schoot leidt me lekker af. Ik kan lekker bezig met de inspiratie van de vorige gitaarles. Het opname-apparaat staat aan, maar ik slaag er nog niet in om een opname te maken waarmee ik helemaal tevreden ben.
Op Schermloze Avonden ga ik de laatste tijd op tijd naar bed. Lekker nog even lezen. In De Ware Aard vindt Broeder Cadfael uit dat de impopulaire pastoor van de wijk De Voorstraat in Shrewsbury door een ongeluk om het leven is gekomen. De jonge opstandeling die van moord verdacht werd kon zodoende met zijn ambitieuze geliefde met de Noorderzon vertrekken.
Ik heb nog gelegenheid om het volgende deel te pakken: Een Witte Roos. In dit verhaal krijgt een weduwe als pacht ieder jaar op een bepaalde dag een witte roos uit de tuin van het huis dat ze aan de Abdij heeft geschonken. Die witte roos wordt bezorgd door een oblaat (een jongen die als kind al in het klooster woonde) die heimelijk verliefd op haar is geworden. Na zijn bekentenis hiervan aan de abt, wordt hij in de rozentuin vermoord. Broeder Cadfael kan weer aan de slag met zijn speurwerk.
Dat vooruitzicht brengt Schermloze Avond 38 tot een eind.