Schermloze Avonden (41)

Muziek: Something she has to Do uit The Hours van Philip Glass, gespeeld door Lavinia Meijer

5 Mei 2021

Matheid, Minimal music en Verzetshelden

Een en veertigste Schermloze Avond, een priemgetal deze keer.

Keek op de Week: Een koude Meivakantie (ik moest toch werken), wederom een Dodenherdenking waarbij de hoogwaardigheidsbekleders op meer dan anderhalve meter anderen een krans lieten leggen (de spokenwordkunstenares bleek onverstaanbaar), een regenachtige Bevrijdingsdag (in ons bedrijf al jarenlang geen vrije dag meer, ik was op kantoor, op de vlucht voor burenlawaai) en uitblijven van beoogde coronaversoepelingen.

Een mixed-weekje, zou je zeggen. Ik was in ieder geval niet op mijn best. Misschien lees je wat van deze matheid in mijn stukje van deze week.

Muziek in de Luie Stoel: Vandaag ga ik verder met minimal music met de cd Metamorphose van Lavinia Meijer die geheel gewijd is aan de muziek van Philip Glass (*1937). Zij speelt arrangementen van zijn pianomuziek op harp.

De kabbelende patronen brengen me al heel snel in een meditatieve en daarna slaperige stemming. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat ik pas wakker word als Lavinia net iets meer dan een uur later haar laatste tonen laat horen.

Achtergrondmuziek bij deze blog wordt Something she has to Do uit The Hours, de muziek bij de gelijknamige film uit 2002. Het is een psychologisch drama waarin Meryl Streep een belangrijke rol speelt met daarin drie zelfmoordpogingen waarvan twee succesvol. De stemming van de muziek past wel bij deze week. Een soort vermoeide uitzichtloosheid.

Boek op Schoot: Ditmaal een heel klein boekje. Wat maakt een Verzetsheld? van Rutger Bregman (bekend van De Meeste Mensen deugen). Dat past wel bij deze week. Ik was vandaag in de plaatselijke boekhandel om iets voor Erna te kopen ter gelegenheid van onze trouwdag einde deze week. Ik mocht warempel naar binnen, het stapeltje winkelmandjes dat het toegestane aantal bezoekers aangeeft was nog lang niet op.

Raar, je durft nauwelijks boeken in te kijken uit angst om viraal materiaal achter te laten. Nu ging dat ook bijna niet met dat vermaledijde mondkapje en ik zag ook niet zoveel omdat mijn bril besloeg. Wel, voor zover ik het durfde kwam ik alleen papierstof en boekenwurmen tegen. Bij de kassa zag ik het Bregman-boekje liggen.

Hoe word je een verzetsheld? Het boekje geeft mij geen heel duidelijk antwoord. Overtuiging, al dan niet inherent aanwezig, of door de omgeving gewekt. Je komt al snel in een ethische discussie terecht. De verzetsheld voor de een is immers de terrorist voor de ander.

Is de Jihadist die vindt dat de hele wereld de Sharia van Allah moet gehoorzamen en ieders knie daarvoor moet buigen nu een verzetsheld of terrorist? Ik persoonlijk vind zo iemand een terrorist omdat hij mij met geweld in zijn keurslijf van goed en kwaad wil dwingen, wat bij mij een mengsel van angst en weerstand oproept. Echter, degenen die zijn waarden onderschrijven vinden dat hij een verzetsheld is in de strijd tegen de Westerse onderdrukking door ongelovigen.

Die ethische discussie speelt in Bregmans voorbeeld, de verzetsman Arnold Douwes, geen rol. We zijn er allemaal over eens dat het Nazi-regime en de “ethische grondslag” daarvan fout en onmenselijk was. We hebben Dodenherdenking en Bevrijdingsdag om ons daar jaarlijks aan te herinneren. Maar hoe zit het in landen waar de overwinnaar bepaalt wat goed en fout is, en mensen zodoende karakteriseert als verzetsheld of terrorist? Landen zoals Noord-Korea en China?

Ik denk dat er nog heel veel verzetshelden nodig zijn.

Gitaar op Schoot: Ik probeer een paar stukken uit in de bundel Wit van Jan Depreter. Het is geen gemakkelijk repertoire. Ik moet er op gegeven moment mee stoppen omdat ik verkramp. Kleine beetjes proberen is het parool.

Boek voor het slapen gaan: Ik neem alvast een voorschot in de luie stoel. In Het Stille Woud gaat Broeder Cadfael op zoek naar de erfgenaam die er vandoor is gegaan om een vriend te waarschuwen voor de achtervolging door een edelman die op jacht is naar zijn gevluchte horige, en de vriend voldoet aan dat signalement. Cadfael vindt daarop deze edelman vermoord in het bos.

Na heel wat verwikkelingen waarbij de erfgenaam bijna gedwongen is te trouwen met een veel ouder meisje dat daar totaal geen zin in heeft, blijkt de heilige in het woud die dat huwelijk heeft ingezegend geen priester maar een gevluchte edele met een eigen agenda die geen getuigen kon gebruiken. Er wordt echter op hem gejaagd en hij ontloopt zijn gerechte straf niet. En de erfgenaam? Het huwelijk is ongeldig tot vreugde van de beide partners en de grootmoeder van de jongen komt tot inkeer.

Een beetje ingewikkelde plot deze keer, zodat het einde nogal plotseling komt.

Nu geeft dat niet, want mijn ogen vallen al dicht voordat het klokje elven slaat.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven