Muziek: Casa dei Mezzo, van het album Caravan van Øystein Sevåg
22 September 2021
QRG-waanzin, Ambient en Mythische Juwelen
Schermloze Avond Een en Zestig, wederom een priemgetal.
Keek op de Week: De anderhalve meter wordt afgeschaft, ik merk dat direct met vollopende kantoren, meer drukte en mensen die zich blijkbaar plotseling volledig immuun voelen, ondanks de wat verontrustende berichten over besmettelijkheid ondanks vaccinatie.
Iedereen roept hoera, versoepelingen. Echter, er komt iets zeer geniepigs voor terug. Iets dat ongrondwettelijk is, een geïnstitutionaliseerde discriminatie met uitbreidingsopties middels digitale registratie. Heeft nou werkelijk niemand dat in de gaten? Zeker, die zijn er. Maar die mogen niet in het café gaan koffiedrinken, stel dat ze met elkaar praten!
Nu nog zijn alleen de leuke dingen alleen voor bewezen gezonde lieden toegankelijk. Theater, concert, evenement, horeca. Moet je als artiest nu ook eerst een QRG hebben voordat je mag optreden? Je hoeft niet naar het café, roept De Jonge dan. Nou, dan hoef ik toch ook niet sociaal te doen. Of niet dan?
Hoe gaat dit verder als de getalletjes weer veranderen op basis van modelletjes met een statistisch zwaaibereik tussen plus en min oneindig? Mag je straks het ziekenhuis niet meer in zonder code en moet je maar creperen als je geen prik hebt gehad? Mag je bij je werk niet meer naar binnen? Krijgen de winkels plots ook zo’n regime, zodat je alleen nog maar eten krijgt als je met geweld de Albert Heijn overvalt?
Gaan we een maatschappij krijgen zoals in dit verhaal?
Ik maak me zwaar zorgen, omdat al die zogenaamde veilige en effectieve spuitjes nog geenszins van de experimentele status af zijn, zowel Food and Drug Association als European Medicines Agency geven geen vertrouwenwekkende status af. Juist dit soort maatregelen als de QRG-apartheid vergroten mijn wantrouwen tegen de Pharma en hun vazallen in de regering die blijkbaar op de hoogste takken in de boom zitten om koste wat kost hun prikjes waarvoor zij juridisch immuun zijn in ieders kont te drukken. Kleine kinderen incluis. Misdadig!
Binnenkort vier ik mijn veertigjarig jubileum op het werk. Normaal gesproken een onderwerp voor een vrolijke receptie met de jongens. Echter, ga ik een feestje geven als er kans is, dat mensen die ik heb uitgenodigd er bij de toegangscontrole uit vallen en worden geweigerd? Maak hem nou! Dat wil ik niemand aan doen. Dus komt er geen feest. Lekker geregeld, duo Spic & Span en jullie vazallen. Dit heeft helemaal niets meer met volksgezondheid te maken.
Hoog tijd voor Muziek in de Luie Stoel. Vandaag is dat Caravan van Øystein Sevåg. Sevåg is een Noorse muzikant en componist die zich na een klassieke studie op New Age en Ambient muziek toelegde, waarbij de conventionele instrumenten ook ruim baan krijgen. Het is prima muziek voor de luie stoel, en meestal dommel ik wel een paar nummers weg, wat een goed teken is, want het is ontspannend, nietwaar?
Boek op Schoot: Ik grijp terug op een oudje, De Silmarillion van Tolkien. Het mythologisch systeem van Midden-Aarde dat begint met de schepping van Arda, het ontstaan van goed en kwaad behandelt en de era-lange strijd tussen die twee beschrijft met de grote namen die je in De Hobbit en In de Ban van de Ring tegenkomt. Het boek vormt geen coherent verhaal van begin tot einde en is soms moeilijk te lezen. Het aantal details en namen is enorm. Ik geef eerlijk toe dat dit me inspireerde tot eveneens bijna niet uit te spreken namen in mij Fantasyverhalen. Het lezen van De Silmarillion overtuigde me wel van het belang van een zekere spirituele basis van een fantasiewereld. Ik heb dat bij het ontwerp van mijn fantasiewerelden Caethlya en Frandaal zeker in de oren geknoopt.
Gitaar op Schoot: Ik pak het repertoire van vorige week weer op, een tweetal uit Comme des Chansons van Tisserand en drie stukken uit Recréation du Guitariste van Coste. Opnames stemmen me nog steeds niet tevreden, dus ga ik door met oefenen.
Verhaal voor het Slapen Gaan: Misschien wordt het eentonig: Nagelaten Vertellingen van Tolkien. Hij moet een ontzettende zolder vol aantekeningen hebben gehad, vele malen omvangrijker dan de Tolkien-bestsellers. Bij het doorlezen van de talloze geografische omschrijvingen van de landen van Beleriand droom ik spoedig weg.