Muziek: El Amor y la Muerte uit de Goyescas van Granados, gespeeld door Alicia de Larrocha op piano
6 Oktober 2021
Belastingparadijs, Coronaimpasse en Goyescas
Schermloze Avond Negen maal Zeven. Volgens de wiskunde geen priemgetal. Ja je komt bij interessante formules terecht als je dat opzoekt.
Keek op de Week: Er gebeurde weer het een en ander. Onze Minister van Financiën houdt zich bezig met handeltjes via belastingparadijzen. Moeten we nu niet gaan oppassen voor onze eigen belastingcentjes? Stel dat hij de werk-privé balans niet geheel kan reguleren? Hoe dan ook, het zoveelste akkefietje waardoor een doorstart van dit kabinet me geen goed idee lijkt.
Het kort geding tegen de Coronapas raakte verloren wegens “terughoudendheid” van de rechter bij genomen maatregelen. Zo begint het vaak, niet? Daar ben ik weer, de pessimistische geschiedkundige en ik heb het niet eens over de dertiger jaren van de vorige eeuw.
Ondanks de regen was de demonstratie tegen de Coronapas in Amsterdam goed bezocht. De media grepen het galgje dankbaar aan om de deelnemers tot agressieve anti-democraten te bestempelen. Echter, als anderen via Twitter e.d. in doodsbedreigingen op Midden-Oosterse religieuze gronden grossieren, is er geen vuiltje aan de lucht. Raar he?
Ik heb inmiddels mijn eigen 40-jarig jubileumfeestje maar uitgesteld tot mijn pensioen volgend jaar in de hoop dat de Coronapas zoals door onze overheid beloofd zo snel mogelijk wordt afgeschaft. Ik wil geen feestje met dwangprikkels.
Muziek in de Luie Stoel: Dat gaat iets anders vanavond. Ik ben moe en ben even op bed gaan liggen met een ontspannend zelf-hypnose bandje. Een ontspanningstechniek waarbij je per ongeluk weleens in slaap valt. Ik kreeg dat bandje na een cursus die werd gegeven door een hypnotiseur waarbij ik goede ervaringen heb opgedaan.
De muziek komt pas later op de avond in de vorm van de Goyescas van Granados in een sprankelende uitvoering van de pianiste Alicia de Larrocha.
Enrique Granados (1867 – 1916) was een van de componisten van de Spaanse School, een revival van nationale traditionele Spaanse muziekvormen in de klassieke muziek. Vele landen hadden begin twintigste eeuw zo’n stroming van nationaal bewustzijn. Noorwegen had bijvoorbeeld Edvard Grieg. Granados’ 12 Danzas Españolas zijn een treffend voorbeeld van de Spaanse identiteit, maar toch iets gecultiveerder dan het werk van zijn collega-componist Isaac Albeniz.
Granados had een grote bewondering voor de Spaanse schilder Francisco de Goya (1746 – 1828) en schreef werken zoals de Goyescas en La Maja de Goya geïnspireerd door diens schilderijen. Een uitdagende suite voor de pianist. Het is opgezet als een liefdesverhaal dat wordt uitgebeeld door de delen van de suite. Als achtergrondmuziek dient het deel El Amor Y la Muerte, geïnspireerd door de gelijknamige ets van Goya. Opgepast, blijf even aan de lijn, het stuk duurt 12 minuten. Het is het luisteren waard!
De manier waarop Alicia de Larrocha de muziek speelt is onnavolgbaar, ik vind het een genot om naar te luisteren. Spaanse componisten zoals Granados, Albeniz en Mompou zijn haar specialiteit en ze weet de sfeer van die muziek enorm goed te pakken.
Boek op Schoot: Ik ga verder met de Nagelaten Vertellingen van Tolkien. De inhoud van het boek is netjes geordend op de perioden van de geschiedenis van Midden-Aarde, de Eerste-, Tweede en Derde Era. De Eerste en Tweede Era is het tijdvak van De Silmarillion, de Derde Era omvat de verhalen van De Hobbit en In de Ban van de Ring. Tolkiens nalatenschap blijft een interessante verzameling die veel details uit bovengenoemde titels versterkt of van achtergrondinformatie voorziet. Ja, het lijkt soms een geschiedenisboek, maar geeft een goed beeld van de wereld die Tolkien in zijn hoofd had.
Gitaar op Schoot: Vandaag werp ik me op de zetting van Johann Kaspar Mertz van het Ierse volksliedje The Last Rose of Summer. Er zitten een paar technische uitdaginkjes in die je rustig moet uitzoeken. En passant kom ik nog even bij het arrangement van The Last Rose van Mauro Giuliani uit, maar dat ligt net wat verder van de originele melodie af dan de bewerking van Mertz en is bovendien een thema met variaties. Mij spreekt de wat kortere vorm van Mertz nu meer aan. Het was trouwens mode in die tijd om romantische volksliedjes te arrangeren voor de gitaristen thuis.
Verhaal voor het slapen gaan: Ik ga weer verder met De Silmarillion, ook van Tolkien. Goed, ik heb het verhaal al een aantal malen gelezen, maar de vorige keer was jaren terug. Wat me blijft opvallen is de taaie strijd tussen goed en kwaad, met de tragiek dat het kwaad ooit goed was, maar door hoogmoed en ambitie tot kwaad verviel.
De Silmarillion is geen vrolijk boek, maar is wel een mooie bewerking van mythische thema’s met de reflecties van de slachtpartijen van de Eerste Wereldoorlog duidelijk zichtbaar. De drang tot absolute heerschappij en overheersing is vaak de oorzaak van de problemen. Tja, dat is zeker in deze tijd actueel. Macht corrumpeert. Wie gaat ons overheersen als men via QR-codes en technologie alles van ons weet? Ik ben er niet gerust op en blijf waakzaam.