Muziek: Manha de Carnaval van het album The Brasil Project van Toots Thielemans
20 Oktober 2021
Uithuisplaatsing, Moderne Mythes en de avonturen van Brunetti
Schermloze Avond nummer Vroegere AOW Leeftijd, mijn huidige pensioendatum.
Keek op de Week: De Toeslagenaffaire toont steeds meer lijken uit de kast. Nu de recente uithuisplaatsing van meer dan duizend kinderen van toeslagenouders. Gezinnen waarvan “men” vindt dat kinderen gevaar lopen in hun ontwikkeling of zelfs met hun veiligheid. Wat een wantrouwen! Verdacht van flessentrekkerij en een falende relatie met je eigen kinderen. Uithuisplaatsing zet je als ouder buiten spel.
Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met uithuisplaatsing. Wel met de werking van een Medisch Opvoedkundig Bureau dat niet naar oplossingen zocht, maar slechts naar schuldigen voor een bepaalde gezinssituatie, en daarmee het gezin als sociale eenheid blijvend schade toebracht. Je begrijpt dat ik vanaf die tijd wat minder vertrouwen heb in “therapie” op dat vlak. En wat zal dan de invloed zijn voor kinderen die onterecht uit hun eigen omgeving en achterland worden weggetrokken?
Dat die affaire aantoont dat we worden geregeerd door lieden die het met de waarheid niet zo nauw nemen, verhoogt het vertrouwen evenmin. Er sluipt sociale corruptie in onze democratie. Zeer verontrustend.
Hoog tijd voor Muziek in de luie stoel: Vanavond The Brazil Project van Toots Thielemans (1922 – 2016). Een heel interessant en levendig uitstapje van gitarist en mondharmonicaspeler Thielemans naar de wereld van de Bossa en Brazilian Jazz met nog een Latin uitvoering van het bekende Bluesette op het eind.
Thielemans was lang een bekende in Nederland met bijvoorbeeld zijn rol in Het Mistige Rooie Beest en de titelsong van de serie Baantjer. Een bevlogen musicus en een aimabel man met een enorme staat van dienst. En een lang leven op de planken, hij ging pas met pensioen toen hij 92 was.
Als achtergrondmuziek bij dit blog Manha de Carnaval, het bewogen thema van Luiz Bonfa op de ochtend na carnaval uit de cult-movie Orfeo Negro.
Boek op Schoot: Het vervolg van A Short History of Myth van Karen Armstrong, het verhaal over de mythen die mensen om helpen gaan met onvoorstelbare situaties.
De mythes veranderden van toon in de zogenaamde Spiltijd (800 – 200 v. Chr) waarin Midden-Oosters Monotheïstisme, Hindoeïsme, Boeddhisme, Confucianisme en Taoïsme ontstonden en compassie het heldendom in mythes tekende met de gouden regel wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
In die tijd kwam echter ook de ratio van de Griekse filosofen op, die de functie van de mythe ontkrachtte. Dat proces is doorgegaan via bijvoorbeeld het Christendom waardoor er andere vervangende op ratio gestoelde mythes ontstonden met een destructief potentieel.
Discriminatie, onderdrukking en eliminatie van “inferieure rassen”, het Nazistische ideaal van de übermensch en lebensraum en wie daarvoor moet wijken, de mythe van de competitie gedreven wereld, mythe van gelijkheid voor iedereen onder het communisme, de mythe van de heilbrengende technologie, de mythe van de eugenetica en nu in deze tijd ook de mythe van het coronavaccin. Vooral in die laatste zien we een redeloos messianistisch geloof ontstaan waarin twijfelaars worden verketterd en verantwoordelijk worden gesteld voor de crisis terwijl de “gelovigen” net zo goed een gevaar blijven vormen. Een pijnlijk bekende ontwikkeling uit de geschiedenis.
Ja, het valt niet mee om desondanks optimistisch te blijven en nog wat vertrouwen in de mensen te behouden. Misschien kan een passende mythe daarbij helpen. Ik vrees dat ik die dan wel zelf moet schrijven.
Op naar de Gitaar op Schoot. Een opnamepoging met moeilijkheden. Ik merk dat resultaatgerichtheid ook de foutengevoeligheid verhoogt. Het is lastig om irritatie niet de overhand te laten krijgen. Het doet me denken aan een leerling van me die na zijn pensionering zoveel van zijn hobby verwachtte omdat hij meer tijd had, dat hij volledig afknapte. Zo’n valkuil moet ik nu ook in de gaten houden. Mijn prestatiegerichtheid met opnemen mag niet de overhand krijgen op mijn speelplezier!
Verhaal voor het Slapen Gaan: Ik heb weer een aantal detectives bij elkaar gezocht ter ontspanning. Ditmaal een serie van de Italiaans-Amerikaanse schrijver Donna Leon. Hoofdpersoon is de Venetiaanse commissaris Guido Brunetti. Ook in deze serie een knipoog naar de wantoestanden in de Italiaanse staat, copieuze maaltijden en een aantal interessante karakters, waaronder Signorina Elettra die allerlei overheidsregels creatief weet te kneden om zaken boven tafel te halen.
In Bedrieglijke Zaken krijgen we inzicht in kunstroof in de Tweede Wereldoorlog bij het onderzoek naar de moord op het jonge meisje Claudia die eerherstel zoekt voor haar grootvader die wegens wandaden in de oorlog werd veroordeeld en in een gekkengesticht om het leven kwam.
Het is geanimeerd geschreven en leest lekker weg. De amoureuze problemen van Montalbano in de boeken van Camilleri zijn vervangen door een gezinsleven met tieners en de interessante relatie met Brunetti’s geëmancipeerde vrouw Paola. Lekker lezen voordat ik het licht uitdoe voor de reis naar dromenland.