Muziek: It’s Five ‘o Clock van Aphrodites Child
27 Oktober 2021
Prikscheiding, Tour of Duty en Detectives
Schermloze Avond 66. Ai, gevoelig nummer bij drie gelijke digits. De Belgische bierbrouwerij heeft inmiddels Duvel met alcoholpercentage 6,66% Het bier van het beest. Het beest zelf waart ook rond, zo te zien.
Keek op de Week: De cijfers stijgen weer en het duo Spic en Span is weer ijverig op zoek naar zondebokken. Op dit moment zijn we het slachtoffer van de onwil van ongevaccineerden, zo wordt het gepresenteerd. Die zouden de zorg (gaan) overbelasten en daarmee de reguliere zorg van de wel-gevaccineerden verijdelen. Dus deze types mogen wel worden getrakteerd op nog meer discriminerende maatregelen nu de aantallen weer oplopen. Tja, en de net ingevoerde QR-check kan daar prima mee helpen.
Zien jullie het patroon al?
De geschiedenis heeft vaker laten zien waartoe dit zondebok zoekgedrag heeft geleid. Dit filmpje van After Skool, The Dangers of Victimhood, (kijk hier) legt uit wat er gebeurt. Ik hoop dat we op tijd wakker worden.
Inmiddels hebben we de eerste gevaccineerden/ongevaccineerden scheiding in onze eigen familiekring binnen… Zie hoe het voortwoekert.
Muziek in de Luie Stoel: Vandaag The Tour of Duty Soundtrack. De muziek bij de serie uit 1987 – 1990 over de verwikkelingen van Amerikaanse militairen in de Vietnamoorlog, omlijst met popsongs uit de zestiger jaren. De gelijknamige verzameling cd’s omvat zo’n 130 nummers.
De Vietnamoorlog was afgelopen in 1975 en duurde, althans wat de Verenigde Staten betreft bijna 20 jaar, waarbij het Tonkin incident in 1964 de complete oorlog inluidde na een tiental jaar “geheime” ondersteuning met militaire adviseurs. Dat werd de tijd van de Tour of Duty, een trauma voor velen en een conflict dat louter verliezers kende, in Vietnam zijn nog steeds de gevolgen van napalm en ontbladeringsmiddelen te zien in onbruikbaar land en fysieke afwijkingen van volwassenen en kinderen.
In mijn jeugd hoorde ik weinig over de Vietnamoorlog: Ver van ons bed. Het was Koude Oorlog en de wereld was klein. Op de middelbare school kwam er meer, zeker toen we regelmatig getuige waren van de demonstraties bij de Amerikaanse Ambassade aan het Museumplein in Amsterdam.
Achtergrondmuziek wordt It’s Five ‘o Clock van Aphrodite’s Child uit 1969. Het brengt me wat nostalgie naar boven, want het doet me denken aan mijn mijmeringen tijdens mijn krantenbezorgrondje, waarvoor ik om half zes al opstond. Bijna Five ‘o Clock, dus. Ik maakte heel wat meters op de galerijen van de flats van de Molenwijk in Amsterdam Noord. Gelukkig was De Volkskrant niet zo dik als De Telegraaf.
Boek op Schoot: Ditmaal voornamelijk ontspannende literatuur, Droommeisje van Donna Leon, een avontuur van de Venetiaanse commissaris Brunetti. Uit een kanaal in Venetië wordt het lijk van een elfjarig meisje opgevist, een meisje dat hoort bij een groep Joegoslavische vluchtelingen. Ze blijkt seksueel misbruikt. Deze verhaallijn combineert zich met Brunetti’s onderzoek naar de leider van een religieuze sekte.
De detectives van Leon hebben een heel andere sfeer dan die van Camilleri (Commisaris Montalbano). Er sluipt hier en daar wat engagement in de verhalen, klimaat en geloof duiken op, maar tevens worden de multiculturele dogma’s van inclusiviteit op de hak genomen middels de holle frasen van politici en beleidsmakers. Leuk lezen. En, o ja, ook in deze verhalen wordt lekker gegeten.
Gitaar op Schoot: Poging x van een opname van Picking in the Rain van Tisserand. Het gaat bijna helemaal goed, maar net ook weer niet. In dit stuk moet je strak in het ritme blijven, maar op de een of andere manier kom ik er niet in, ik raak snel uit mijn cadans. Een teken van deze tijd, een ritme met good vibration komt er niet.
Verhaal voor het slapen gaan: Ik lees nog lekker wat verder in de belevenissen van Brunetti. Dat helpt, ik ben zo vertrokken.