Schermloze Avonden (74)

Muziek: Innocent Lies van het album Lichtblick van Schiller

22 December 2021

Paniek in de stad, Eindstreep en Kerstliedjes

Ik laat inmiddels voor de vierenzeventigste woensdagavond het scherm voor wat het is en onthoud me van computer, tablet, Smartphone en tv. Volgende week de laatste van dit jaar, ik had niet gedacht het zo lang vol te houden.

Keek op de Week: Afgelopen zaterdag gingen we naar de markt in de stad. Het was stervensdruk, konden we een zaterdag terug om tien uur de auto nog ruim kwijt, nu stond iedereen op dat uur in de rij voor een plekje. Winkels puilden uit. Omdat we tegenwoordig niet de nieuwste media-geruchten volgen, wisten we dus niet hoe dat kwam. Toen we een kennis in een QR-codeloos restaurant tegenkwamen, hoorden we van de hoed en de rand.

Ongelooflijk, binnen drie dagen een “beleidsomslag.” Alsof ze toen nog van niks wisten. Geloof jij dat? Zitten we alweer in de discussie wat essentieel is en wat niet. Direct verschenen ook de lockdownwandelaars weer op straat. En er kwam meer grijs op straat vanwege de school- en opvangsluiting. Ik kwam een oude dame tegen in een lastig parket: Aan de ene hand een kinderwagen en aan de andere hand een peuter met een fietsje dat geen stap meer vooruit wilde zetten. Tja, en een kinderwagen en een fietsje slepen en ook nog een peuter op sleeptouw… Dat is ook crisis.

Tja, en dan toch zeggen dat de kleinkinderen opa en oma maar niet meer zo vaak moeten zien? En dan toch 4,5 miljard op de zorg bezuinigen? Ik kan en wil die “logica” niet meer volgen.

Muziek in de Luie Stoel: Soms kies ik betrekkelijk willekeurig een folder op de mp3-speler. Ditmaal Lichtblick van de Duitse synthesizerband Schiller. Het leek me een optimistische titel, maar dat viel nogal tegen, de plaat bood meer dark techno met een bijzonder sombere toon.

De achtergrondmuziek van deze plaat, het nummer Innocent Lies, past wel perfect bij deze tijd. Want hoeveel leugentjes voor bestwil hebben we de laatste tijd al gehoord? Over effectiviteit en bijwerkingen, bijvoorbeeld? Om het maar politiek aanvaardbaar te maken en niet te veel tegenstand op te roepen? Het refrein vermeldt It’s just an innocent lie/A pure and innocent lie/It’s just to avoid a broken heart. Dat klinkt zeer politiek en dat is nou net wat we al bijna twee jaar horen. Een leugen is echter helemaal niet onschuldig. Een hele serie daarvan breekt het vertrouwen. Waarvan akte.

Boek op Schoot: Ik ga verder met het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen: Opgewekt naar de Eindstreep. Inderdaad, onze Hendrik blijft opgewekt, zelfs op het laatst wanneer alleen zijn omgeving nog ziet dat hij compleet de weg kwijt is. Hij verdwijnt al dansend met een onzichtbare partner uit het verhaal. Laten we hopen dat die partner geen Jansen heet.

Het hele traject van dementie inclusief de momenten dat de hoofdpersoon zich daar bewustzijn van is komt in het verhaal langs, veelal in hilarische taferelen waar je aan de ene kant om moet lachen, maar ook bij nadenkt. Zo krijgen ook tragische gebeurtenissen uit zijn verleden een plaats.

Zoals ik vorige week al schreef, speelt de coronacrisis een rol in dit verhaal. De kritiek van de schrijver op het ophokken van bejaarden in de tehuizen is niet mals. De droge logische rekenpartijen van een puzzelmaatje en oud-collega van Hendrik waarin hij de geringe sterftekans aan Corona berekent als tegengeluid tegen de zich op hun kamer opsluitende bejaarden, valt ook niet in goede aarde en wordt een aantal malen van het publicatiebord verwijderd. Dat is een wrange knipoog naar het overheids-narratief waarin voor enig optimisme en een tegengeluid geen plaats is.

Het is dat het verhaal op 5 September 2021 stopt, anders was er nog wel een aardige appendix bij gekomen.

Gitaar op Schoot: De foto van mijn schoonmoeder op de boekenkast herinnert me aan mijn Decembertraditie, de twaalf kerstliedjes in de zetting van Peter Gerits. Het boek is al jarenlang uit de handel -ik kocht het in de vorige eeuw in de uitverkoop- maar werd een trouwe metgezel op de kerstfeesten van mijn schoonfamilie. Als ik met Te Bethlehem Geboren op de proppen kwam, zong mijn schoonmoeder in de keuken uit volle borst mee.

Ik speel ze met een vette knipoog naar de foto mee. Ze is al twintig jaar overleden, maar dit komt wel over. Voor mensen die willen meeluisteren: op mijn website vind je een opname.

Verhaal voor het Slapen gaan: Ik lees Kinderspel van Donna Leon uit. Commissaris Brunetti krijgt te maken met een overval van de Carabineri waarbij met geweld een gekochte baby midden in de nacht uit huis wordt gehaald. De adoptie-vader, een dokter, raakt hierbij zwaargewond. De zaak brengt Brunetti in gewetensnood, want de baby verdwijnt in een weeshuis omdat de natuurlijke moeder het niet meer wilde.

Tegelijkertijd stuit Brunetti’s collega Villanelli op een fraudezaak waarin een apotheker en dokters samenwerken om de ziekteverzekering op te lichten.

De apotheker blijkt tijdens zijn malversaties de medische gegevens van de dokter illegaal te hebben verkregen. De dokter vermoedt daarom dat hij de Carabineri heeft ingelicht over de illegaal “gekochte” baby. De twee raken in een dodelijke confrontatie die het verhaal een wrang einde geeft. De racistische uitspraken van de schoonvader van de dokter over Italiaans Blut und Boden geven een wrang beeld van fascistisch ultrarechts. Nee, onder de Duce was niet alles beter! Dit verhaal was een beetje somber. Op naar het volgende: Een Kwestie van Vertrouwen.