The Winds of Time van Joe Hisasishi, gespeeld door Guillaume Masson op piano
16 September 2020
Mythe en Tijdwind
Schermloze Avond nummer acht. De laatste vakantiedag, we zijn dit staartje nog verwend met prachtig nazomerweer.
Vorige week vrijdag kwamen we thuis van drie-en-een-halve week zomerhuisje. Ze zeggen wel Oost, West, Thuis Best, maar het vakantieverblijf was wel een oase van rust die ik goed kon gebruiken. Ik heb heel wat slaap ingehaald en was zelfs in staat tot een middagdutje. Thuis blijkt de onrust weer terug te komen. Is dat al het gevoel dat de vakantie voorbij is?
Goed, van nu af aan moet de wekker weer op kwart over zes in de ochtend, als het nog schemerig is. Op dit moment geen fijn vooruitzicht.
Wederom een avondje zonder scherm met als uitzondering de e-reader, omdat daar nu eenmaal mijn boekenkast op staat. We begonnen in de buitenlucht met ons gebruikelijke wandelingetje door de buurt. Bijna windstil en goed van temperatuur.
Ik had deze week wat gitaarmuziek op willen nemen, maar het lukte niet, ik had last van Klankenvrees. Ik moet dus weer aan de microfoon wennen. Daarom heb ik vanavond maar een paar niet al te moeilijke stukjes van Fernando Carulli gepakt en echte aandacht aan muziek maken gegeven. Als me dat lukt, jaagt het indrukken van de opnameknop me minder angst en perfectionisme aan.
Ik heb deze week een e-book aangeschaft, De Held met Duizend Gezichten van Joseph Campbell. Het boek is na jaren weer in het Nederlands beschikbaar na een revisie onder auspiciën van de uitgeverij Ankh Hermes. Een interessant boek over mythen en archetypen dat me kan helpen met de unvollendete fantasyverhalen die ik nog af wil maken. (Het mechanisme van) mythen intrigeren me al vanaf mijn jonge jaren, dus ik ben benieuwd. Je moet er wel goed voor gaan zitten, concentratie is nodig.
Daarom schakelde ik na een uurtje even over naar Als de Tijdwind waait, een SF-roman van Robert Holdstock. Het speelt op een planeet waar winden waaien die je de tijd in kunnen sleuren en regelmatig voorwerpen uit verleden of toekomst in het heden droppen. De ongrijpbaarheid van deze wind beangstigt en intrigeert tegelijkertijd, waarbij de angst op gegeven moment prevaleert. In deze omgeving worstelt de hoofdpersoon Leo met zijn herinneringen aan en schuldgevoelens over een vriend die voor zijn ogen door de tijdwind gegrepen werd.
Het verhaal leest lekker weg en je krijgt er nog een stukje filosofie over angst en mindfulness bij. De hoofdpersoon ziet vriendschap omslaan in haat omdat de balans ontbreekt die hij zelf heeft helpen verstoren door zichzelf weg te cijferen uit angst om de vriendschap te verliezen. Een bekend thema dat inderdaad alleen verliezers kent.
Stommeling. Romantische stommeling die je bent. Vriendschap? Weet jij, weet jij echt wat vriendschap is? Vriendschap is niet dat je altijd maar terugkomt en altijd maar vergeeft. Vriendschap is je binnenste ik met iemand delen; delen, Leo. Niet wegschenken, niet zomaar aannemen, maar het een voor het ander. Vriendschap is geen eenrichtingsverkeer, de een die geeft en de ander die neemt. En zo was het precies wel tussen jou en hem…
aldus een bezorgde vriendin van de hoofdpersoon die de onbalans signaleerde en er bang voor was.
Daarmee schoot de avond behoorlijk op. Tot besluit balanceerde Erna me daarna met haar chakrakristallen, iets wat ze heel goed en sensitief doet, je voelt het dat de zwaarte van je chakra’s trekt en allerlei gedachten wat rustiger gaan vliegen. Een goed begin om weer aan het werk te gaan morgen.