Muziek: The silver Boots of Bartlett Green van het album Angel from the West Window van Tangerine Dream
25 Mei 2022
Rutte de Zwartplakker, In de Muziek en Spel der Tronen
Schermloze Avond Negentig plus Vier. In 1994 werd weer een gaatje in het periodiek systeem van de elementen opgevuld. Darmstadtium met atoomnummer 110 wordt voor het eerst geproduceerd. Een zeer instabiel goedje zonder praktische toepassingen.
Keek op de Week
De SMS-jes-affaire van Rutte leidde tot een ergerlijk debat waarin de premier de vermoorde onschuld speelde en een motie van wantrouwen overleefde omdat Het Kartel hem de hand boven het hoofd hield. Wederom een slag voor mijn vertrouwen in politiek en overheid. Want deze uitglijder van Rutte is de zoveelste in de rij.
Ik heb een aardige bijnaam voor hem, analoog aan het resultaat van veel Verzoeken Openbaarheid Bestuur: Rutte de Zwartlakker. Hij glibbert overal met zwartlakkerij er tussendoor.
De wereld maakte kennis met een nieuwe georkestreerde angstcampagne. Apenpokken. Ze hebben er al mee geoefend en er een vaccin voor klaarliggen, zeggen ze. Ik vind het een vreemde zaak dat bij de tegenwoordige “behandelingen” alleen vaccins een rol spelen.
😉 Misschien is er wel een goedkoop homeopathisch middel beschikbaar. Oh, nee, dat kan niet hoor, dat past niet in het verdienmodel van de Pharma.
Hoe dan ook, de overheid hangt er gelijk een A-status aan om nieuwe maatregelen te kunnen bedenken. Waarschijnlijk mag je jezelf binnenkort niet meer onder de oksels krabben omdat je dan te veel op een gepokte en gemazelde aap lijkt.
Het Klaus Schwab clubje heeft zijn jaarbijeenkomst in Davos. Rutte was daar ook “om te kijken hoe Schwab de hotels voor het verblijf had georganiseerd”. De hypocriet!
In Davos blijkt uit filmpjes een WEF-ordedienst rond te banjeren die probeert kritische journalisten te isoleren. De badges die ze dragen tonen een paar aparte zaken, waaronder een vermeend Satanische symbool van twee bokken. Weinig vertrouwen wekkend voor een clubje dat zich profileert als redders van de wereld.
Verhaal gaat dat het maken van deze badge een hobby is van Zwitserse politiemensen ten behoeve van “teambuilding” van de club die in Davos orde houdt. De Zwitsers zullen zich wel verdedigen met het verhaal dat het om Steenbokken gaat en bergkristallen.
Interessante onderwerpen in Davos. Men besprak een chip in een pil die een signaaltje afgeeft aan de autoriteiten dat je je pil hebt ingenomen. Handig bij overheids-verplichte “behandelingen”. Het lijkt me wel dat zo’n chipje geen kilometers bereik heeft, want waar laat je anders de batterij voor dat vermogen? 😉 Wellicht kan 5G daar behulpzaam bij zijn. Laten we hopen dat het menselijk maagzuur sterker is dan dat chipje.
Daarnaast is men enthousiast over de digitale munt, waarmee je alle transacties kunt registreren en indien gewenst blokkeren. Ook besprak men een CO2 quotum dat gekoppeld zou worden aan je gedrag met de nodige consequenties.
Het spreekt vanzelf dat deze voornemens niet gelden voor de heersende elite en hun vriendjes die zich het liefst anti-klimaat met privejet voortbewegen.. Is het nou nog niet duidelijk waar dat World Economic Forum voor staat? Drang, dwang en controle. You will own nothing and we will force you to be happy (as long as we permit). Dat laatste is gemakkelijk zat als de alwetende algoritmen je afsluiten van geld en goed…
Wat gaat er goed in Twente? Wel, de bestrating en de bloembakken in het centrum van Hengelo schieten mooi op. De plantjes groeien en bloeien, goed tegen de CO2. Het is nog wel afwachten hoe de vrachtwagens voor de bevoorrading de slalom rond de bakken doorkomt.
Muziek in de Luie Stoel
Op de mp3-speler kom ik Tangerine Dream tegen, en wel het album Angel from the West Window.
Tangerine Dream is een rockband die in 1972 een synthesizerband werd rond Edgar Froese, Peter Baumann en Christopher Franke. Zij waren samen met Klaus Schulze (1947-2022) belangrijke vertegenwoordigers van de Berlijnse school voor elektronische muziek.
In de zeventiger jaren kreeg ik belangstelling voor elektronische muziek. Ik kocht Timewind en Moondawn van Klaus Schulze en Rubycon en Ricochet van Tangerine Dream. In de jaren daarna bleef ik vooral Tangerine Dream een beetje volgen.
Angel from the West Window is een soundtrack bij het boek Der Engel vom westlichen Fenster uit 1927, het laatste boekvan Gustav Meyrink (1868 – 1932). Deze schrijver verkende reeds in die ver verleden tijd het fantasy repertoire met verhalen met een metafysisch, occult en esoterisch karakter. Het boek beschrijft de belevenissen van de 16e -eeuwse Engelse magiër Dr. John Dee. De titels van de nummers op de CD reflecteren het mystieke en occulte karakter van het verhaal.
Achtergrondmuziek is The Silver boots of Bartlett Green.
Boek op Schoot
Vanavond pak ik In de Muziek van Wieke Karsten. Ik kreeg de tip voor dit boek bij een online-gitaaravond, heb het besteld en kreeg het net binnen.
Al zo lang ik gitaar speel, ben ik geïntrigeerd door wat gebeurt tijdens voorspelen. Voorspeelstress, podiumangst etc. Ik ken die effecten uit ervaring en zoek al tijden naar een methode om dat te verminderen, want muziek is er om te delen -voor te spelen- en niet om die op te sluiten in een studeerkamertje.
Ooit heb ik het boek The Inner Game of Music over dit onderwerp gelezen, wat me inzicht gaf in de buiten-muzikale aspecten die je voordracht en presentatie beïnvloeden. Wel, alleen daarmee is de voorspeelstress nog niet weg.
Wieke Karsten integreert het voorspelen in de studie van een muziekstuk. Ze legt de leermechanismes uit, en de mindset die daarbij nuttig is. Zelfkritiek, bijvoorbeeld, altijd een onderdeel van het leerproces, is zeker in de beginfase van het leren van een stuk contraproductief. Je moet die pas inzetten als je jezelf daarmee redelijkerwijs kunt verbeteren.
Een interessant boek. Ik ben net door het theoretische gedeelte heen. Ik ga ijverig aan de gang met de praktijk. Minder voorspeelstress zou me ontzettend helpen bij opnames en uitvoeringen.
Knutselen met Blokjes
Ik krijg echt aardigheid aan Lego. Deze week heb ik de Apollo 11 Maanlander in elkaar gepuzzeld. Een mooi stukje nostalgie, waar ik in dit blog nog separaat op terugkom. Het is wonderbaarlijk om vast te stellen dat alle benodigde 1087 stukjes ook werkelijk in de doos zitten. Dit model heeft bijna 200 verschillende soorten Lego-blokjes. Ik zou weleens meer willen weten hoe ze die dozen inpakken.
Deze week experimenteer ik voor het eerst met tweedehands Lego. Ik koop een pakketje via Marktplaats. Helaas blijken er twee verkeerde typen steentjes in te zitten, zodat ik het model niet af kan maken. De verkoper meldde dat hij de zakjes met de hand vulde, dus een fout is snel gemaakt. Ik kan de blokjes op zijn kosten nabestellen. Goede service.
Het tweedehandspakketje is bedoeld voor mijn Creator-doos, een verzameling van een aantal kleine vliegtuig- en voertuig sets. De puzzel wordt dan iets groter en ik wil ook zelf proberen iets te ontwerpen.
Gitaar op Schoot
Morgen heb ik weer een gitaarles. Ik ben een goede vijf maanden niet meer geweest, heb ondertussen best veel nieuw repertoire verkend, maar kan geen duidelijke keuze maken. Het zou deze keer best een een praat-les kunnen worden.
De boeken van Maria Linnemann (2x) en Tatiana Stachak (3x) vormen in ieder geval onderdeel van mijn bagage. Ik ben vooral benieuwd naar Annette’s mening over de etudeboeken van Stachak.
Al bladerend kom ik toch tot een keuze.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Mijn jongste dochter heeft een abonnement op HBO Max, een film- en serie-streamingdienst. Kun je mooi Game of Thrones (8 seizoenen) kijken, zei ze, heb je wat te doen bij je pensioen.
Ik kom de boeken van George RR Martin tegen op mijn e-reader met als eerste deel Het Spel der Tronen uit Het Lied van IJs en Vuur. Ik ga me eerst inlezen, denk ik dan, net zoals bij in De Ban van de Ring. 😉 Eigen beeldvorming eerst. Dan kan ik later zien welke vrijheden ze zich in de serie hebben veroorloofd.
Het eerste boek begint met de voornaamste conflicten: De dreiging van de Anderen, de strijd tussen de huizen van Stark en Lannister en de pogingen van een verslagen troonpretendent om zich opnieuw te manifesteren. Daarnaast introduceert het de belangrijkste hoofdrollen.
Het is lekker lezen, ouderwetse fantasy. Het eerste boek stamt uit 1996, het laatste uit de serie is nog niet geschreven. Voordeel is: De boeken zijn niet zo dik als die ban Het Rad des Tijds van de inmiddels overleden Robert Jordan en het ziet er ook niet naar uit dat de serie 14 boeken lang zal worden.
Het is wel jammer dat de fantasymarkt in Nederland geheel wordt gedomineerd door met name Angelsaksische buitenlanders. 😉 Nederlandse auteurs, zoals ikzelf, komen niet aan de bak en zijn commercieel niet interessant, zo schreef mij onlangs een uitgever waaraan ik De Zang van de Zonnewende wilde verkopen. Het wordt hoog tijd dat daar verandering in komt. Anders staat de leeuw behoorlijk in zijn hemd.