Muziek: On the Border van het album Year of the Cat van Al Stewart
1 Juni 2022
Wereldwijd afstandsonderwijs, Interpretatie en Legoblokjes
Schermloze Avond Vijf en Negentig. Het jaar van de tragiek van de Srebrenica genocide. Een duidelijk dilemma voor een vredesmacht: Als zoiets dreigt, ga je vechten (met gevaar voor eigen leven) of niet? Dat werd extra bemoeilijkt omdat de Nederlandse troepen slecht waren uitgerust en geen NATO-luchtsteun kregen. Het rapport over Srebrenica leidde tot de val van het toenmalige kabinet Kok.
Tja, toen stelde dat nog iets voor. Onder de Rutte doctrine leidt een kabinetsval slechts tot “dezelfde club, dezelfde rotzooi”. Wat is er gebeurd in de Haagse Kaasstolp?
Keek op de Week
Afgelopen week was de veel besproken Davos bijeenkomst van het World Economic Forum. Je weet wel, elites met een klimaatactivistenpet op die desondanks (of juist daardoor?) met een privéjet komen om de CO2 uitstoot nog een beetje op te schroeven.
Opvallende uitspraak: “Wereldwijd verplicht afstands (= online) onderwijs om het klimaat te redden”.
Allereerst afstandsonderwijs. Ik dacht dat de schooltijd een belangrijke fase was om elkaar en jezelf te leren kennen via werkelijk contact, een vitale stap in sociale ontwikkeling. Dat zie ik met een schermpje met beperkt gezichtsveld er tussenin niet zo gebeuren.
Wat wil het WEF? Mensen loskoppelen en isoleren, zodat ze geen bedreiging vormen voor het WEF narratief? Want ja, als mensen onderling met elkaar praten, wisselen ze ideeën en meningen uit. Een oncontroleerbare factor en wellicht bron van kritiek op de WEF-heilsboodschap. We hebben tijdens de coronacrisis gezien dat afstandsonderwijs mensen van elkaar isoleert en dat ze daar bepaald niet gelukkig van worden. Hoe gaat dit in hemelsnaam het (leef?)klimaat redden?
Waarom dan een wereldwijde verplichting? Je weet dat in het kielzog van de verplichting de handhaving automatisch meekomt. En daarmee surveillance en sancties. Willen we dat wereldwijd? Als het er eenmaal is, dat zagen we bij de Coronapas, gaat het niet meer weg en wordt het stiekem uitgebreid in het kader van gain of function. Daar moeten we drommels voor oppassen!
En dan de middelen om dat afstands-onderwijs uit te voeren. Die hele infrastructuur en alles wat er omheen zit aan systemen, software, surveillance en controlemiddelen. Dat is bepaald niet energie-neutraal. Ik heb weleens ergens gelezen hoeveel energie een Google zoekactie uitvoeren of een Youtube-filmpje afspelen kost. Als je dat extrapoleert naar wereldwijd afstandsonderwijs, ga je het klimaat echt niet redden. Wie wekt al die energie op? Wat kost dat aan CO2 uitstoot? Waarom ga je de jongeren individualiseren en wennen aan een onpersoonlijke bewakings- en waarderingscultuur via bijvoorbeeld Artificial Intelligence?
Ik merk wel vaker dat een bewust onvolledig verhaaltje wordt ingezet om een bepaald (klimaat)doel te halen of een narratief te rechtvaardigen. Neem de elektrische auto om van de fossiele brandstoffen af te raken.
Ze lopen op batterijen. Hoeveel energie kost het maken van de batterij? Levert de batterij over zijn levensduur wel meer op dan hij aan energie kost? Wat is die levensduur? Welke zeldzame materialen zijn voor het maken nodig? Wie gaat daar goud aan verdienen?
Je moet de batterijen opladen. Hoe efficiënt is dat? Waar komt die energie vandaan? Hoe wordt die opgewekt? Als je alles in termen van CO2-uitstoot uitdrukt, denk ik niet dat je positief uitvalt.
Die overweging kom je in de beleidsreclamefolders echter nooit tegen. Tja, en omdat ik een domme techneut ben, die graag een beetje doordenkt…
Kortom, ik denk niet dat je met afstandsonderwijs het klimaat redt. Integendeel, het klimaat gaat er denk ik aan kapot. Zowel buiten ons als binnen in ons. Wat ons kwetsbaar maakt voor overheersing door de WEF-elite. Precies wat ze willen, nietwaar?
En als ze dan ook nog komen met het idee van pillen met chips erin die doorgeven of je je medicijntjes wel ingenomen hebt en wie weet wat nog meer, dan houdt mijn vertrouwen in de goede bedoelingen van de Schwab-bende wel op. Is complot nog wel theorie?
Laat ze eerst hun privéjets en auto met chauffeur maar eens thuislaten. Dan kunnen we het later over het klimaat hebben…
Muziek in de Luie Stoel
Vandaag een album dat in mijn studietijd op de studentenflat klonk: Year of the Cat van Al Stewart. De titelsong werd een hit, maar ikzelf vind het niet het beste nummer van de plaat.
Er waren meer flatalbums, elpees die iedereen leuk vond en daardoor op flatfeestjes altijd werden gedraaid. Zo was daar Band on the Run van Paul McCartney en de Wings, Wish you were Here van Pink Floyd en verrassenderwijs de dubbel-elpee This is the Moody Blues van de gelijknamige band. Zo bracht menigeen een eigen muzikale inbreng mee. Het eerste wat op de studentenflat gebeurde was dan ook elkaars elpees lenen en cassettebandjes kopen.
Nee, een flatkat hadden we niet. Katten kwamen pas later in mijn leven, Kimmie vanaf 1999 en als laatste Kater Bo, die begin 2021 overleed.
Achtergrondmuziek wordt On the Border. The spirit of the century/Telling us that we’re all standing on the border. Dat blijkt helaas een waar woord met die WEF-idealen…
Boek op Schoot
Ik ga verder met In de Muziek van Mieke Karsten. Ik beland in haar concept Het Huis van de Muziek. Een benadering van de muziek in een aantal fasen van de eerste studie tot een openbare uitvoering: Partituur, Interpretatie, Techniek, Meesterschap en Expressie. Deze vormen de verdiepingen van een huis: Partituur in de kelder, Interpretatie, Techniek, Meesterschap als verdiepingen en Expressie op zolder, de top van het huis.
Opvallend is de plaats van Interpretatie in deze reeks. Interpretatie komt voor Techniek. Je moet eerst uitzoeken wat je met een stuk wilt voordat je aan de techniek begint die je nodig hebt om het stuk te spelen. Het lijkt sterk op wat ik vroeger op de les hoorde: Techniek moet in dienst staan van de muziek.
Tja, wat doe je normaal: doorspelen op techniek eerst en dan pas een uitvoering van maken. Interpretatie is bij Karsten echter een belangrijk proces. Zij pluist de hele partituur uit op de ideeën voor een uitvoering voor publiek. Het is verrassend hoeveel werk je dan offline doet, zonder het stuk direct te spelen.
De gedachte erachter is dat als je goed weet wat je met de muziek wilt, je het beter voor publiek kunt spelen.
Ik ben bijna door het Interpretatie-hoofdstuk heen. Ik ben benieuwd wat voor rol de techniek nu in het hele proces krijgt.
Knutselen met Blokjes
We hebben de Lego georganiseerd in een aantal bakken. Nu is het tijd om een eigen ontwerp te maken. Ik wil een luxe paardenstal met woonhuis maken. Het grondplan is de eerste stap. Ik maak die zonder me zorgen te maken of er wel genoeg steentjes zijn. Uiteraard moet ik rekening houden met dakconstructies, dus de onderdelen moeten een even aantal steentjes breed of diep zijn.
Al snel blijkt dat wat je aan steentjes kunt vinden bepalend is voor waar je ze gebruikt. Met het ontwerpprogramma Studio 2.0 kun je uit een eindeloze voorraad steentjes putten, met een eindige bak Lego werkt dit niet.
Naarmate het ontwerp groeit, worden sommige steentjes zeldzamer. En passant wijzig ik het ontwerp afhankelijk van de beschikbaarheid van het materiaal. De laatste dakconstructie is nog even spannend, maar ik blijk net genoeg dakpannen te hebben.
Na wat finishing touch is de Paardenstal Deluxe klaar. Zie de foto’s voor het resultaat. Nu de uitdaging om van deze ad-hoc constructie een model en een bouwinstructie te maken. Dan kan kleindochter Iris aan de gang.
Het model is inmiddels klaar. Ook dat vroeg wat fantasie, maar het ziet er realiseerbaar uit. Het Lego-ontwerpprogramma Studio 2.0 kan leuke plaatjes van het model genereren. Die zie je ook in de fotogalerij.
Gitaar op Schoot
Ik breng een aantal tips uit In de Muziek in praktijk met Veladas Intimas, een kleine suite van vier stukjes van Jose Ferrer (1835 – 1916). De deeltjes zijn Allegretto, Minuet, Valse en Notturno. Het laatste stuk is het langste. Ik ben van plan dit te spelen op de volgende Gitaar voor Mekaar.
Het is even geleden dat ik deze set voor het laatst gespeeld heb, dus het is wennen. Ik probeer ze uit op mijn Contreras studiegitaar. Nadenken over interpretatie beïnvloedt mijn uitvoering merkbaar.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Leesvoer voor het slapen gaan is nog steeds Het Spel der Tronen van George RR Martin. Vader Stark wordt gedwongen de regent -de Hand des Konings- te spelen voor zijn vriend Koning Robert nadat de vorige onder verdachte omstandigheden om het leven is gekomen. Al snel blijkt een net van intriges van de Lannisters die naar de macht in het koninkrijk streven. Ondertussen substantieert de dreiging uit het Noorden van De Anderen zich en roert de verslagen troonpretendent zich in een ongemakkelijk bondgenootschap. De Starks krijgen het moeilijk. Daarover volgende week meer.