Muziek: Obscured by Klaus 2 van het album The Dark Side of the Moog van Klaus Schulze en Pete Namlook
6 Juli 2022
Boerenprotest, Moog synthesizers en het Masker van de Klimaathetze
Schermloze Avond Negen en Negentig. Ik herinner me dat in het jaar 99 van de vorige eeuw iedereen bang was voor de Milennium Bug. Alle computers zouden op tilt slaan door een plotselinge tijdsverschuiving op de hardware. Het viel mee.
Keek op de Week
Wederom boerenprotesten. De politie schiet met scherp op demonstranten. Het framen gaat onverminderd door. Duidelijk onderdeel van een manipulatiespel om de publieke opinie. Wat mij betreft, gaan de boeren door totdat de stikstof van tafel is. Ik ga op zoek naar een boerenzakdoek. Da’s weer eens wat anders dan Oekraïense vlaggetjes.
Deze week merkte ik bij het bekijken van met name Tweede Kamer Youtube filmpjes, dat ik gloeiend geïrriteerd raakte door het kabinet-geleuter dat er regelmatig passeert. Hoge woorden maar ondertussen gewoon doordrijven van de agenda. Hoog tijd voor een stukje media-hygiëne.
Ik besluit deze Keek op de Week met een symbolische sympathiebetuiging met de boeren: De omgekeerde vlag tegen de omgekeerde wereld.
Muziek in de Luie Stoel
Vandaag stuit ik op The Dark Side of the Moog VII van Klaus Schulze (1947 – 2022). Raar idee dat je een popmuzikant uit je jeugd opeens van jaartallen moet voorzien. Tja, ook idolen zijn niet onsterfelijk.
De synthesizerspeler en componist Klaus Schulze trad voor het eerst voor het voetlicht met het album Irrlicht in 1972. In die tijd kocht ik zijn albums Timewind, Moondawn en Body Love, de lange lijnen synthesizerklanken intrigeerden me. Iets minder gevarieerd dan Tangerine Dream, maar wel fascinerend.
The Dark Side of the Moog is een serie albums die Schulze samen met Pete Namlook en Bill Laswell opnam tussen 1994 en 2008. De hint richting het Pink Floyd album Dark Side of the Moon is niet toevallig. De titels van de tracks (Obscured by Klaus 1 – 6) verwijzen vrij duidelijk n aar het zevende Pink Floyd album Obscured by Clouds.
De serie is helemaal opgenomen met klassieke analoge Moog synthesizers. Dat merk je vooral aan de klank van de drumcomputer. Ik herinner me nog wel de plaatjes van de Big Moog met hele kluwens kabels op de frontpanelen. Voor je een geluid had, moest je heel wat kabels pluggen en potmeters draaien.
Achtergrondmuziek voor dit blog wordt Obscured by Klaus II. Een nummer dat verwantschap vertoont met de sequences van Tangerine Dream.
Boek op Schoot
Vandaag begin ik in een opmerkelijk boek: Behind the Green Mask van Rosa Koire (1956 – 2021). Zij was werkzaam in de landontwikkeling en was getuige van lobbyisme en malversaties rond de agenda van Sustainable Development. Zij bemerkte misbruik van allerlei klimaatregels om mensen onterecht van hun land te verdrijven. Ze kwam zodoende in opstand als activiste tegen de VN-agenda.
Behind the Green Mask gaat over de Agenda 21 van de Verenigde Naties, tegenwoordig bekend als Agenda 2030 van Verenigde Naties en World Economic Forum. Een deel van deze agenda zien we tegenwoordig terug in met name de klimaathetze.
Agenda 2030 schetst een utopisch beeld van de plannen van VN/WEF. Als je de doelstellingen ziet, kun je er nauwelijks oneens mee zijn. Het lijkt prachtig, een eerlijke wereld zonder ongelijkheid en armoede waar iedereen voldoende voedsel en gezondheidszorg krijgt.
Het vergif van de agenda zit dan ook in de manier waarop men die doelstellingen denkt te bereiken. En wel met een nieuwe wereldorde waarin de VN alle hulpbronnen bezit en beheerst, menselijke nederzettingen centraliseert en centraal de mensheid controleert, regels afdwingt, afhankelijk maakt en opvoedt in verregaand schaapjesgedrag. De natte droom van ieder totalitair clubje. Je ziet ook steeds meer regels en quota verschijnen “om de planeet te redden” en je te vervullen met schuldgevoel richting toekomstige generaties.
Neem het beoogde rekeningrijden 2030. Iedereen betaalt dan kilometers met de auto, of je nu “milieu-vriendelijk” (elektrisch) rijdt of niet. Lekkere als je net uit consideratie met het milieu een dure hybrid hebt gekocht. Zonder overigens te weten wat voor een milieubelasting de productie van de autobatterijen vormt.
Om dit rekeningrijden mogelijk te maken, moeten auto’s technologie hebben om je gangen na te gaan. Dat betekent elektronische registratie van al je ritten: Track and Trace. Waar gaan de gegevens van jouw ritten, waar je allemaal geweest bent, nog meer naartoe?
Big Data maakt het mogelijk om wat je ook doet tot een misdaad om te rekenen met als gevolg prompte bestraffing met allerlei sancties. Het begin is er al, de EU stelt bij nieuwe auto’s een Black Box verplicht die gegevens opslaat voor bijvoorbeeld analyse ten behoeve van een ongeval. Wie die data mogen gebruiken en wat voor implicaties dat heeft voor de bestuurder, dat is niet bekend.
Dat is het grote probleem van die prachtige Agenda. Om die mogelijk te maken, zul je iedereen tot op het bot controleerbaar en strafbaar moeten maken. Calvinisme in optima forma, mensen zijn geneigd tot alle kwaad en moeten daarom dag en nacht onder surveillance worden geobserveerd om ze “op het lichtend pad te houden.” Een methode die net zoals in de aloude kerk hiërarchieën alleen geldt voor de domme gemeente, de elite staat “vanzelfsprekend” boven de waarheid.
Bij zo’n ingrijpende agenda moet je draagvlak hebben. Wel, daar zijn de media voor die met technieken zoals de Delphi Techniek de geesten rijp proberen te maken voor algehele acceptatie.
De Delphi-techniek is ontwikkeld tijdens de Koude Oorlog en is erop gericht om via beïnvloeding de mensen feitelijk irrationele of destructieve regels en wetten te laten accepteren alsof ze die zelf bedacht hebben en zelfs actieve handhaving daarvan eisen. Binnen die methode doet men alsof je volledige inspraak hebt, maar iedere tegenstand wordt genegeerd, zwart gemaakt of gecanceld. Vooral zwart maken en cancelen is common practice op dit moment. Media informeren niet langer, ze manipuleren.
Een voorbeeld van Delphi-techniek is de invoering van de mondkapjesplicht in 2020. De wetenschap zag het nut eerst niet, mondkapjes zijn niet effectief en zelfs contra-productief. De beleidsmakers waren echter uit op een gedragseffect en begonnen het volk te bewerken. Op gegeven moment werd het zo gebracht dat het volk zelfs om mondkapjesplicht had gesmeekt om zich maar veilig te voelen en dat het kabinet dat verzoek gaarne honoreerde met regelgeving en handhaving. Tegenstanders werden direct zwart gemaakt en gecanceld als bedreiging voor de volksgezondheid en gevaar voor de maatschappij.
Het was mij altijd al een raadsel hoe “het volk” er destijds in gestonken is en er nog steeds in stinkt.
Individualiteit, zowel op menselijk als staatkundig niveau, is een gevaar voor de Agenda 2030. Koire maakt pijnlijk duidelijk wat voor een methoden erachter zitten. Vernietiging van individuele meningsvorming, isolatie van andersdenkenden, confiscatie van eigendom (you will own nothing) en surveillance en mind control via paniek en crises.
Dat alles verpakt in termen zoals Smart City, Smart Environment, klimaatideologie enz. enz, genoeg voor een bijna permanent schuldgevoel als je daar gevoelig voor bent. En als dat al niet voldoende is, blijkt iedere “milieu-misstap” (CO2 uitstoot en zo) al tot quotering en bestraffing te leiden.
Kortom, volgens Koire zit achter het groene masker iets duivels en destructiefs dat niets met milieu, klimaat en het heil van de mensheid te maken heeft. Het wordt in het boek overigens (nog) niet duidelijk wie erachter zitten en wat exact de bedoelingen zijn. De schrijfster is soms speculatief.
Als je dit boek leest, word je niet blij. Het beschrijft kwade processen die zo goed doordacht lijken, dat je een duivels complot vermoedt. De geschiedenis toont diverse van dit soort complotten om een bepaalde ideologie op te dringen, maar hun omvang verbleekt bij de ogenschijnlijke plannen achter de Agenda 2030.
Ongelukkigerwijs doen overheden ook geen moeite om dit beeld te ontkrachten. Kijk naar de huidige stikstofcrisis en de demonisering van de boeren. Ondertussen lekken “per ongeluk” plannen uit om onteigend landbouwareaal te gaan volbouwen, zoals de 25.000 woningen voor wie weet wat voor mensen in “Stroe City”. Kwade tongen beweren dat hier Afrikaanse asielzoekers een prachtige woonplek krijgen zonder enige wachtlijst. Toeval of manipulatie en onrust stoken? En daarnaast, als je een woonwijk van 25.000 woningen bouwt, kun je niet voorkomen dat niemand mest in de tuintjes gooit om bloemen en groente te kweken. Voilà, daar is de stikstof weer.
Persoonlijk raakt mijn wantrouwen getriggerd bij irrationele regeltjes zoals de mondkapjesplicht en bij sterke drang (die soms in dwang verandert), zoals de vaccinatiekwestie, waarbij maatschappelijke uitsluiting optreedt met middelen zoals de QR-code. Als iets echt zou werken, waarom moet je dat dan op deze wijze afdwingen?
Met name de capriolen van ons kabinet rond de Agenda-kwesties zorgen ervoor dat men gaat denken dat complottheorieën gewoon praktijk zijn. Het wordt hoog tijd dat we eens achter dat groene masker kunnen kijken.
Knutselen met Blokjes
Ik haal de Lego-blokjes dozen van stal voor een eigen ontwerp. Een vuurtoren met vuurtorenwachtershuisje. Het eindresultaat lijkt een beetje op een plattelandskerkje.
Dit soort ontwerpen is een vrije generatie met als beperking de beschikbare blokjes in de doos. Daardoor loop je vaak tegen de grens van de voorraad op. Met name de dakconstructie van het huisje vroeg de nodige aanpassing voor de stabiliteit.
Uiteindelijk staan de vuurtoren (met draaibare lamp), het wachtershuisje en een aanlegsteiger voor de voorraadboot op de grondplaat. Ja, die is groen (had eigenlijk blauwgrijs moeten zijn) en het eilandje is wit (onvoldoende zwarte en grijze blokjes).
Toch is het een leuk ding geworden. Zie tezijnertijd de rubriek Legolandelijk voor de afbeeldingen.
Gitaar op Schoot
Door mijn Lego-avonturen bleef de gitaar in de koffer. Ik heb me al aardig geweerd deze week met de opname van een drietal Etudes van Tatiana Stachak.
Verhaal voor het Slapen Gaan
De Strijd der Koningen in de serie Lied van IJs en Vuur van George Martin gaat verder. Veel geweld en terreur richting het gewone volk en een van de troonpretendenten sterft op verdacht magische wijze vlak voor een veldslag, zodat alle kaarten weer opnieuw geschud raken. Ik heb al meer grafisch beschreven geweld en afgehakte ledematen langs zien komen dan in mijn complete oeuvre. Op de een of andere manier begint me dat tegen te staan. Het goedmakertje voor geweld, de seks, komt er qua beschrijving heel wat bekaaider af.
Goed, dan weet ik straks nog beter of ik de serie ga bekijken of niet.