Vooraf…
Er was een tijd, dat je een boek schreef omdat je de drang daartoe had. Je schreef en schreef en hoopte dat een uitgever er brood in zou zien, want dan kreeg jij ook wat mee. De tijden zijn echter veranderd door de uitspraak Creatief Schrijven kun je Leren.
Gevolg is, dat je wordt overspoeld met cursussen schriftelijke creativiteit in allerlei vormen. Er bestaat zelfs software waarmee je een verhaal kunt programmeren.
In het verleden heb ik weleens een cursus geprobeerd. Echter, met mijn opstandige aard was ik niet zo ontvankelijk voor de twee volle mappen schrijfvaardigheid, dus met verlies van ruim 900 gulden besloot ik mijn eigen fouten te maken.
Een tijdje terug zag ik een advertentie met een intrigerende titel, een cursus autobiografie genaamd Spelen met je Leven. De prijs was voldoende laag voor een experiment, dus ik schreef me in voor cursus en bijbehorend boek met dezelfde titel waarmee je kon leren van je leven een verhaal te maken en daar een boek over te schrijven. Een leerzame ervaring waarvoor de cursusduur van drie maanden net te kort was. Uiteindelijk bleek de cursus een teaser voor het grotere werk. Dat had ik kunnen weten, natuurlijk, maar goed, ik heb er het mijne aan gehad.
Ik kreeg in ieder geval een idee voor een titelverhaal. Met een serieuze ondertoon…
Suicide is Painless, de bekende begintune van MASH
Spelen met je Leven
Wat doet ze nu?
Nick pakt het boek van Sandra’s bureau en bladert het door. Zij negeert hem en typt ongestoord door.
Levens-fictie… maar het leven is toch harde realiteit? Dat verzin je niet!
Hij bestudeert de inhoudsopgave: “Kun je ook al spelen met je leven op de computer?”
Sandra knikt en gaat verder met haar toetsenbord. Rijen lettertekens verspreiden zich over haar scherm op zoek naar betekenis.
Leven, verhaal, boek… Is ze dat van plan? Wat nu weer?
“Heb je niet al genoeg gespeeld met je leven? Ik stond doodsangsten uit toen je ging bungy jumpen. En toen je zo nodig een parachutesprong wilde maken dwars door een onweersbui heen. Ik snap nog niet dat je die piloot zo gek hebt weten te krijgen dat hij je omhoog bracht. En die keer dat je… ”
Sandra’s vingers houden halt. “Ik vond het…. Spannend…”
“Je had wel dood kunnen gaan…”
Sandra klikt met nadruk de optie Opslaan aan. Ze kijkt hem recht aan.
“Waarom probeer jij me steeds te redden?”
“Omdat ik…”
Haar blik wordt iets zachter. “Dat weet ik, maar ik wil niet iedere dag horen dat jij voorkomen hebt dat ik…”
“Je leven op de rails zette?”
“Stom grapje! Nerd! Fuck off!”
“Ik heb je toch van die spoordijk…”
Sandra zucht een mengsel van woede en wanhoop. “Ik moet wel spelen met mijn leven. Hoe kan ik anders achter de zin ervan komen die ik ooit ben kwijtgeraakt? Begrijp je dat niet? Jij hebt me daartoe gedwongen. Daarom hou ik van je. Maar laat me dan in ieder geval mijn spel.”
Nick legt het boek terug en zucht.
“Nou ja, binnenshuis kan ook niet veel gebeuren…”
***