O Euchari in Leta Via (Hildegard von Bingen) door Richard Souther
Nu: Zevende Zevenjaar
“Mijn maandstonden zijn inmiddels verdwenen,” merkt Aoife op.
“Dat is jouw cyclus, maagd, moeder, wijze, oude. Je Zevende Zevenjaar was het begin van je derde fase.”
“Laat dat moeder er maar af,” klinkt het scherp, “dat was mij niet gegund.”
“Toch ben je als moeder en vriendin geweest voor de mensen van jouw stam, hebt de maandstonden ervaren en de maanrituelen uitgevoerd.”
“Het verdriet blijft scherp,” zucht Aoife, “vooral als ik deze reis maak. Maar je hebt gelijk. Dat troost me en geeft me moed om verder te gaan.” Ze slaat een blik op de zon: “Ik moet gaan, lieve Quercus, ik kan niet te lang dralen. Ik wil er zijn voordat het donker wordt.
“Ik wens je veel wijsheid en kracht voor je achtste Zevenjaar. Daarin zul je verder groeien en je wortels verdiepen.”
“Ik hoop jou dan weer terug te zien.”
“Wees gerust, ook stormen maken dat ik hier dieper wortel.”