Afslag Gemist? (13)

Musiceren en Recenseren

Listen to the Music door de Doobie Brothers. 😉 Recenseren is voor het overgrote deel luisteren

De beste stuurlui staan aan wal…

Nederlands spreekwoord

Mijn eerste directe aanraking met een recensie was in de laatste week van het bestaan van het Granados Duo. Onder de kop “gênante vertoning” beschreef de recensent in de krant hoe ik op het toneel besloot om de bladmuziek er na een valse start maar bij te pakken omdat het uit het hoofd spelen die dag niet ging lukken. Mijn duo partner kon dat niet waarderen en beëindigde terstond de samenwerking.

Ik las vanaf dat moment muziekrecensies in de krant met andere ogen, dat spreekt, en ik ergerde me regelmatig aan alle slakken waarop zout werd gestrooid. Ik had dan ook niet gedacht dat ik mezelf ooit zo’n rol zou toe-eigenen, weliswaar zonder zout en zuur strooien, maar het gebeurde toch.

In 2006 bezocht ik mijn eerste Twents Gitaarfestival. Ik vond dat zo leuk, dat ik op de DOS Amigos Homepage een verhaaltje over mijn ervaringen schreef. Onderdeel daarvan was een verslag van de concoursen, waar iedere speler met een aantal positieve karakteristieken aan bod kwam.

De organisatie van het festival kreeg daar lucht van en ze vroegen me een kopietje van het verslag. Een ooggetuigenverslag uit het publiek zou goed van pas komen bij subsidieaanvragen. Dat deed het, en zo werd een traditie geboren die ik nog steeds volg.

De verhalen over voorrondes en finales van de concoursen waren vaak het meest uitgebreid, immers hoe meer deelnemers, des te meer proza. Omdat ik daarbij mijn persoonlijke impressies van hun spel en hier en daar wat anekdotes rond het optreden opschreef, kregen deze bijdragen zo langzamerhand het karakter van een recensie. In het positieve, moet ik toevoegen, want ik wil niet in termen van fouten en struikelpartijen schrijven. Daar hebben we immers professionals voor.

Door observatie en verslaggeving van concoursen zowel voor professionals als amateurs leerde ik muziek van meerdere kanten te bekijken en te beschrijven. Ik leerde onderscheid te maken tussen het technische en muzikale aspect. Ik wist soms zelfs te beschrijven wat een stuk muziek emotioneel met me deed. Daar kwamen stukjes “recensie” uit die door sommige spelers zelfs werden gewaardeerd.

Op die manier naar muziek kijken is ook nuttig voor je eigen spel, je wordt je meer bewust van de structuren en de mogelijke interpretaties. En het is ook nog goed voor je opvoeding, want ik hoorde muziek die ik nog nooit eerder gehoord had.

Ik zie zelf dit soort recensies niet per se als muzikale activiteit, het is meer een verlengstuk van mijn schrijverscarrière. Je moet weleens iets combineren, nietwaar?

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven