Musiceren en Doceren
Charme de la Nuit van Jose Ferrer, het lievelingsstuk van Hans Hemmers, een voor mij inspirerende leerling
Leraar en leerling zijn twee wegen naar hetzelfde doel…
Ooit vroeg iemand me eens of ik haar niet een paar gitaarlessen kon geven, ik speelde al zo’n tien jaar, dat moest toch kunnen, dan wist ik er vast genoeg van. Ik schrok haastig terug, ik had geen papieren, geen leservaring en ik wilde me niet onbewust moeten meten met mijn professionele duo partner die er een rolberoerte van zou krijgen dat een amateur zich op zijn werkveld waagde.
Vele jaren later, nadat DOS Amigos uit elkaar was gevallen, kwam het verzoek opnieuw. Ditmaal dacht ik er langer over na. Ik had zelf wat ervaring opgedaan met cursusgeven en dat ook best leuk gevonden. Zou ik dit misschien ook kunnen?
Ik ging eerst maar eens te rade bij mijn toenmalige gitaarleraar. Met een beetje lood in de schoenen, dat wel, want hoe reageert iemand op concurrentie uit de niet gecertificeerde hoek? Wel, een rolberoerte kreeg hij helemaal niet. Hij moedigde het van harte aan. Het zou goed zijn voor mijn spel en ik kon beginners zeker een jaar of vijf bezighouden.
En zo fungeerde ik enige tijd als gitaarleraar. Ik maakte reclamefolders en een wervend stukje op de DOS Amigos Homepage, zocht spelregels uit, schatte een tarief in (da’s lastig, uitzoeken hoeveel je jezelf waard vindt!) en bouwde een cursus en hand-outs van een methode. In de loop van de lessen zocht ik liedjes uit en maakte waar nodig meespeelbandjes in mp3.
Ik gaf les aan zowel kinderen als volwassenen en leerde dat ik de theorie die ik onderwees ook voor mezelf in praktijk moest brengen want voor goed volgen heb je een goed voorbeeld nodig! Ik heb lol gehad en een gevoel van voldoening ervaring dat een bepaald stuk na stevig werken wilde lukken. Soms moest je daarbij de plankenkoorts van de leerling weten te overwinnen. Soms lukte dat niet, waardoor ik het zelf moeilijk kreeg met overbrengen.
Daarbij maakte ik ook kennis met de frustraties die bij dat vak horen: dingen die niet werken, ongemotiveerde leerlingen, veeleisende ouders, wanbetalers en conflicten met “werkgevers” over de kwaliteit van de lesruimte, kortingspercentages, huur en stookkosten.
Het was een goede ervaring, maar ik leerde wel dat je zeker in het begin heel veel uren in methode en presentatie moet stoppen om de lessen aantrekkelijk te maken en op een rij te krijgen wat je nu eigenlijk wilt bereiken. En vooral bij verzoeknummers van leerlingen merkte ik, dat mijn theoretische achtergrond te kort schoot, zodat ik te veel tijd kwijt was om snel repertoire te ontwikkelen.
Al met al bleek gitaarles geven naast mijn normale baan toch iets te veel van het goede. Dus als er iemand komt, dan doe ik het wel, maar op zeer bescheiden schaal.