Listening to the Radio
Listening to the Radio van The Corrs
So, I listen to the
radio
All the songs we used to know
So I listen to the radio
Remember where we used to go
The Corrs
Als vroege puber leefde ik het liefste op mezelf, ik kon me tot wanhoop van mijn ouders aardig goed alleen vermaken. Regelmatig probeerden ze me aan te moedigen om in de buurt met andere kinderen te spelen, maar zonder succes. Veel vrienden had ik dus niet, en daardoor gelukkig ook weinig vijanden. Wat me overigens niet beschermde tegen kinderen die graag de pestkop uithangen, had ik op de lagere school tot mijn grote angst bemerkt. Gelukkig ging dat op de middelbare school veel beter, een nieuwe start helpt soms. En op zo’n Gymnasium leefden wel meer solitaire huiskamergeleerden die elkaar niet in de weg zaten!
Ik was gek op knutselen, vooral in de sfeer van de modelbouw en techniek. Ik kon uren prutsen aan een bouwplaat. Ooit begon dat met de ruimtevaartbouwplaatactie van de VIVO waarin ik mijn vader navolgde in urenlang karton knippen en in elkaar plakken. De firma Leon Schuijt leverde daarna veel materiaal. Zo knipte en bouwde ik schepen, de Veronica, de laatste Nederlandse walvisvaarder Willem Barentsz en niet te vergeten de legendarische sleepboot Zwarte Zee.
Op het laatst maakte ik de bouwplaten zelfs eigenhandig, dus ontwerp en realisatie ineen. Een heel interessante gewaarwording dat je uit een tweedimensionale tekening een driedimensionale vorm kon maken. Ik herinner me dat ik aan mijn toenmalige wiskundeleraar vroeg hoe ik het beste bepaalde krommen kon berekenen om een mooie scheepsromp te maken. Dat bleek te hoge wiskunde op dat moment, dus deed ik het trial and error, of om bij de wiskunde te blijven, met herhaalde iteraties om de benadering perfect te maken.
Daarnaast heb ik ook de firma Airfix (plastic vliegtuigjes) in mijn jeugd aardig aan omzet geholpen. Heel wat krantenwijkverdienste ging op aan de vliegtuigjes van serie 1 (die kostten toen 1,95) en serie 2 (die waren drie gulden, even sparen, maar dan had je ook wat).
Techniek interesseerde me mateloos. Ik haalde vaak radiootjes open om aan die geheimzinnige schroefjes te draaien teneinde de ontvangst te verbeteren en het radiootje gevoeliger te maken. Dat ging meer dan eens mis, met als resultaat een totaal ontregeld en daardoor waardeloos radiootje, maar het bleef me intrigeren.
Zodoende begon ik op gegeven moment zelf middengolfradiootjes te bouwen en -teneinde goedwerkende exemplaren te construeren- me ook suf te lezen over elektrotechniek. Op gegeven moment wist ik precies hoe het moest, maar toen bleek ook dat een bezoekje aan Aurora Kontakt aan de Vijzelstraat in Amsterdam voor de onderdelen vaak meer kostte dan mijn zakgeld zelfs met bijverdienste op kon brengen. Gelukkig leverde de sloop van oude radio’s de nodige onderdelen op. En heel soms een elektrische schok als je niet uitkeek!
Maar goed, de radiootjes kwamen er in vele versies, van een eenvoudige kristalontvanger met een op een wc-rol gewikkelde afstemspoel tot regeneratieve ontvangertjes die de halve buurt stoorden.
En daarmee kwam Radio Veronica voortaan zonder ouderlijke controle dag en nacht bij me binnen. Op die wijze kwam ik in contact met de muziek van Ekseption en Focus, waarmee ook op “slinkse” wijze de klassieken mijn gehoor binnenslopen. Ekseption met de arrangementen van Beethoven, Bach, Albinoni en ga zo maar door, Focus met de klassieke vorm en structuur zoals je in nummers als Eruption en Hamburger Concerto tegenkomt.