Every Day (I thank you) van het album Images of Metheny door Jason Vieaux op klassieke gitaar
14 Oktober 2020
Carulli en Dankbaarheid
Schermloze Avond Twaalf.
Ditmaal valt het me niet moeilijk. Ik heb mijn thuiswerkstek verplaatst uit de directe woonomgeving en heb de nodige problemen gekregen met de door het bedrijf ter beschikking gestelde verbindingsmiddelen: Een USB stick met Windows image die de macht over mijn laptop overneemt en een veilige verbinding opzet. Die dingen hebben zoveel kuren dat onze ITC-er het over een Russische Roulette heeft. Ik heb er inmiddels tien versleten en komende maandag komt nummertje Elf. Daar kreeg ik wel even schermblues van, want het blijft spannend: Doet ie het? Komt hij door de driver update heen? Blijft hij werken, of ben ik weer een dag kwijt aan heen en weer fietsen en configureren, zodat ik aan mijn reguliere werk niet toe kom?
Eerste onderwerp van vanavond: De Gitaar. Ik ben wat stukjes aan het opnemen van Ferdinando Carulli (1770-1841). Ditmaal was de beurt aan de bekende evergreen Andante, een populair beginnersstukje en ooit mijn eerste stukje dat langer was dan een pagina bladmuziek.
Ik was toen blij dat ik het behoorlijk vloeiend spelen kon. Nu na vele jaren wil ik daar voortschrijdend inzicht op loslaten. Dus geen slordigheidjes (rusten ook echt spelen) en een klankgerichte vingerzetting. Zodoende bedacht ik een paar dingen die ik in dit stuk nog niet eerder gedaan had.
Dan blijkt hoe vast de oude (en wat gemakzuchtige) uitvoering is ingesleten. Dat merk je bij het opnemen. Dus nog even een tijdje doorstuderen, makker. Maar het gaat komen.
Bij een stukje lezen in Onvoltooide Reis van Menuhin zette ik een stukje gitaarmuziek op: Jason Vieaux Images of Metheny. Jazznummers van Pat Metheny op een klassieke gitaar. De cd start goed met het nummer Every Day I thank You. Het is een mooie zetting, zeker als je die afzet tegen het origineel. Daarna volgen er nog meer fraaie arrangementen van jazzy klassiekers.
Een mooie gelegenheid om te mijmeren over dankbaarheid. Dat is een puntje in deze tijd waarin we uiteraard niet dankbaar zijn voor alle Corona-gerelateerde beperkingen. Dan vergeet je weleens welke voorrechten we nog wel hebben. Het is trouwens niet zo, dat ik nu alle maatregelen inclusief dat gehate mondkapje met veel halleluja ga onderschrijven. Desondanks ben ik blij dat ik een lieve vrouw, prachtige kinderen en een dot van een kleindochter heb, onderdak met verwarming bezit en tussen de middag even een rondje kan fietsen om de thuiswerkzit te compenseren.
Een schermloze avond biedt ook ruimte voor de handschrijfoefeningen uit het boek Schrijven naar Bewustzijn. Ik heb een stukje geschreven over hoe ik het aan moet pakken om iemand te motiveren die schrijfangst heeft. Best lastig. Je komt dan terug op je eigen schrijfmotivatie en de reden waarom ik ben gaan schrijven. Daar moet ik nog eens aan pennen op een schermgevulde avond.