De Klacht van het Meisje en de Nachtegaal uit de Goyescas van Granados, gespeeld door Alicia de Larrocha
21 Oktober 2020
Goyescas en Cadfael
Schermloze Avond Dertien.
Zou dit betekenis hebben nu het tegen Halloween loopt? Nee, da’s nog meer dan een week. Ik ben best aan eens schermloze avond toe na een eenzame dag op kantoor (geen mens op de hele verdieping behalve ik) omdat mijn thuiswerkverbinding dienst weigert.
Ik ben behoorlijk gaar, dus het kost me geen moeite om mijn stoel in de luie stand te zetten en Goyescas van Enrique Granados (1867 – 1916) te beluisteren, prachtig gespeeld door Alicia De Larrocha. Ik breng zonder moeite en enigszins dommelend de 70 minuten van het stuk door. Monumentale muziek geïnspireerd door de schilderijen van Francisco de Goya. Als achtergrondmuziek vind je dan ook het stuk Klacht van Het Meisje en de Nachtegaal. Blijf even hangen, het stuk duurt een minuut of zes. Sommigen beweren dat een van de thema’s uit dit stuk de basis vormde voor de hit Besame Mucho van de zangeres Consuelo Velázquez.
Na afloop van de plaat wordt het tijd voor een muzikaal relaas: Unfinished Journey van Yehudi Menuhin (1916 – 1999), ik schiet al aardig op in deze pil. Ditmaal gaat het over opnames, die hij beschrijft als zeer leerzaam en nuttig. Dat kan ik onderschrijven, ik ben net van plan om weer een kleine sessie in te spelen, maar het prikkelt ook als je erachter komt dat je een stuk minder beheerst dan je had gehoopt.
Opnemen is een uitstekende spiegel voor slordigheden en lacunes, die je er dan uit moet studeren. Het is leuk om te lezen over de omstandigheden waaronder hij de opnames maakte. Er is een hoop veranderd, ook in de opnametechniek, getuige mijn eigen opnames. Ooit begon ik met een spoelenrecorder, nu heb ik een digitaal apparaat met bewerkingssoftware op de computer.
Ondanks de waarschuwingen voor leerzame ervaringen, wilde de opname van een Rondo in C van Carulli daarna wel lukken. Zeker als je weet hoe je moet knippen en plakken in de geluidsbewerkingssoftware.
Ontspannende lectuur sluit de avond af. De laatste tijd ben ik nogal bezig met bewustzijnsverruimende boeken zoals The Hero with the Thousand Faces van Campbell (iets wat geen kwaad kan in deze coronatijden), maar dat hou ik geen tijden vol, dus lees ik nu iets anders, de boeken van Broeder Cadfael, middeleeuwse detectives van Ellis Peters (1913 – 1995). Lekker ontspannend om te lezen over deze scherpzinnige monnik met een rijk verleden en een bloeiende kruidentuin.
Zo kom je de avond zonder scherm wel door.