Muziek: Dulaman van Omnia
Dungeon Master
In de tachtiger en negentiger jaren van de twintigste eeuw ontstonden de Computer Role Playing (Adventure) Games (CRPGs, later gewoon ErPeeGeetjes). Met zo’n spel kon je als avonturier met een groep dapperen op de computer je queeste om de wereld te redden uitvoeren. Veel van deze spellen volgend de regels van de pen en papier RPG-systemen uit die tijd. Echter, veel spelfabrikanten maakten ook hun eigen regels.
In die tijd bezat ik een Commodore Amiga, een voor die tijd qua graphics en geluid zeer goed uitgeruste computer. De Personal Computers uit die tijd, XTs en ATs, konden daaraan niet tippen.
In het begin waren RPGs voornamelijk text-based. Je kreeg een beschrijving op het scherm van landschap of situatie en kreeg een aantal opties, windrichtingen n, e, s, w (ja het waren meest engelstalige spelletjes) of andere opties voor strijd en diplomatie. Je moest in je hoofd de omgeving waarin je als avonturier rondwaarde zelf voorstellen, net zoals in een boek. Later kwamen er wat plaatjes bij.
Voorbeelden van dit soort spellen waren The Pawn, Das Stundenglas, Dungeon Quest en Arthur, The Quest for Excalibur. Diskettes met die spelletjes kreeg ik uit het circuit van de Amiga club bij Signaal. Ik was er in eerste instantie niet kapot van.
Naast de text-based RPGs kwamen de grafische RPGs op. Hiermee kon je in real time door dungeons en landschappen manoeuvreren, met cursortoetsen of muispijltjes. Dat sprak mij veel meer aan.
Dungeon Master was de allereerste die ik kocht. Daarna volgden talloze titels zoals Amberstar, Abandoned Places, drie edities The Bards Tale, twee edities The Eye of the Beholder, Realms of Arkania, Wizardry 7 en tenslotte Legend of Fairghael. Dat waren spellen die een collega en ik overigens allebei speelden, dus er was genoeg materiaal voor pauzepraat. Daarna schakelde ik over naar PC en speelde nog vele RPGs meer tot op dit moment.
Goed, Dungeon Master was dus de eerste die de collega en ik samen speelden, en dit spel vormt de basis van het fantasy verhaal De Poort van de Dungeon Master.
Vergeleken met nu steekt Dungeon Master schril af. Wat je nu op een PC met een vette grafische kaart speelt is bijna een speelfilm. Maar toen was het pixelbeeld en het 8 bist geluid spectaculair. Ik vergeet nooit het geratel van de valhekken en het geluid van naderende monsters dat je nekharen overeind liet komen.
Dungeon Master staat bekend als Dungeon Crawler RPG. Wat doe je in dit spel?
Wel, na het passeren van het ratelende valhek kom je in de Hal der Kampioenen. Daar kies je een gezelschap van vier teamleden met geschikte disciplines zoals vechter, jager, heler en tovenaar. Die hebben allemaal handjes voor slag of werpwapens, ruimte voor kledij en pantsers en een rugzak met een aantal slots voor handige voorwerpen zoals eten en toverdrankjes.
Ieder teamlid heeft specifieke vaardigheden die door oefening (zoals vechten en toverspreuken gebruiken) beter en krachtiger worden.
Heb je dat team eenmaal compleet, dan kun je het gangenstelsel gaan verkennen. Monsters, valkuilen, teleportvelden, gevonden voorwerpen, sleutels, puzzels. Uiteindelijk vind je op het diepste niveau het wapen om tegen de Big Bad Boy te vechten. Is dat eenmaal gelukt, dan komt een eindfilmpje plus reclame voor het vervolg dat jaren later kwam.
Al met al een avontuur dat me uren aan het beeldscherm gekluisterd hield. Genoeg stof voor de dagelijkse bureaubespreking met mijn collega: “Hoe ver ben jij? Wat heb jij met dat valluik gedaan?” Enzovoorts, enzovoorts.
Kortom een passende inspiratie voor dit verhaal De Poort van de Dungeon Master. Ik schreef dit verhaal eind vorige eeuw als cadeau voor de collega waarmee ik de RPG-spelletjeservaringen op de computer deelde. Om de authenticiteit te bewaren heb ik er slechts een kleine redactieslag over uitgevoerd.