De Poort van de Dungeon Master (5)

Muziek: The Well van Omnia

De Cel

“Mooi, dat je daar nu achter bent”, klinkt een stem, “wijsheid komt met de jaren, maar jaren wachten duurt lang… Ik ben blij dat dit lange wachten nu voorbij is, want de tijd dringt!”

Hanck doet verschrikt zijn ogen open. Hij zit weer geketend in die kleine cel van vier bij vier. Hij is echter niet alleen. Tegenover hem zweeft een magere figuur met lang grijs haar en een goed gekapte eveneens grijze baard. Het valt op dat zijn snor nog aardig donker is, op de witte puntjes na.

Ik zou die snor scheren, denkt Hanck, die puntjes staan nergens naar.

De oude man is gekleed in een oranje kaftan, waarvan de kleur heftig afsteekt tegen de sombere met mos begroeide muren. De man lijkt regelrecht afkomstig uit de commune van de Baghwan, alleen bedient hij zich niet van een Rolls Royce, het zweven lijkt echt op telekinesie. Zijn gezicht bestaat uit één en al rimpels, maar zijn ogen stralen helder en scherp. Hanck voelt zich afgetast door die blik, die de waarde van iedere Stat die hij bezat lijkt af te wegen.

“Als u zich voorstelt, dan praat het makkelijker”, werpt Hanck een balletje op om de loodzware stilte te verbreken.

De grijsaard glimlacht. “Je kent me al, en ik ken jou”, antwoordt hij, “ik toon jou steeds wanneer ik mediteer. Ik heb je als leerling aangenomen voor een moeilijke, zware, maar helaas zeer noodzakelijke taak.”

“De Guru!” brengt Hanck woedend uit, “de Dungeon Master, de gevangenbewaarder van dit zootje hier! Mij een beetje geketend opsluiten tussen die smerige insecten en me vervelen met dat eindeloze typewerk!”

“Ik begrijp je gevoelens”, sust de Guru, “maar deze harde behandeling was nodig om je voor te bereiden op je opdracht.”

“En die is?”

Het antwoord komt echter niet, de Cel en de Guru vervagen tot het aloude beeld van de werkCel. Een collega had hem op de schouder getikt. Een Checkdock uitslag komt op zijn bureau terecht. Er is een fout geconstateerd, dus hij kan opnieuw beginnen in het iteratieve proces van het bereiken van het qua filestructuur correcte handboek.

Met een diepe zucht analyseert Hanck de rapportage en brengt de vereiste wijzigingen aan in de diverse documenten. Daarna start hij Checkdock opnieuw. Het programma beloont hem met een volledige bezetting van zijn werkstation. Tot overmaat van ramp toont het systeem middels foutmeldingen dat de belasting van het netwerk de huidige systeemcapaciteit te boven ging.

Het netwerk is net zoals het weer, stelt hij vast, ‘t kan vriezen, ‘t kan dooien…

Hanck zucht en gaat een beetje verzitten. De lucht is zwaar, dat gebeurde altijd in de middag. Hierdoor glijden zijn gedachten weg van het scherm en mijmert hij door over de Guru. Terstond keert zijn kleine Cel terug in beeld. En daarmee de oude in het oranje geklede man.

“Mooi dat je terug bent”, begroet de grijsaard hem, “je concentratie laat wat te wensen over, maar die zal door verdere ervaring wel groeien, zeker als je mijn voorstel in overweging neemt.”

Hij maakt een gebaar richting Hanck’s ketenen.

“Nu je de leeftijd en de fase van de wijsheid van de Aartsmagiër hebt bereikt, wil ik je een voorstel doen”, begint de Guru, “op dit moment zit je vast in een gevangenschap die je jezelf hebt aangedaan. De virtuele werkelijkheid van je avonturen ketent je in het schemergebied tussen droom en werkelijkheid. Dit zal steeds erger worden naarmate je leeftijd klimt, tot je werkelijkheid zich nog slechts afspeelt volgende de regels van AD&D. Deze cel zal steeds vaker terugkeren.

Zoals je gemerkt hebt, heb ik me tot taak gesteld om je te verlichten, zodat je op eigen kracht deze cel kunt verlaten. Je bezit op dit moment de vaardigheden voor een opdracht die je in zekere zin ooit weleens hebt uitgevoerd, toen je ervaring met avonturen nog jong was, maar die je niet volledig hebt kunnen afmaken.

“De Kerkers van Chaos?” reageert Hanck, zijn vermoeden uitend.

De Guru knikt langzaam. “Inderdaad.”

Hanck’s interesse is terstond gewekt. “Vertel me er meer over…”

De Guru glimlacht. Hij maakt een klein handgebaar. Hanck’s ketenen glijden van zijn polsen,

“Zo kunnen we beter praten”, merkt hij op.


Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven