Muziek: Stand Up van Omnia
Ontsnapping
Hanck staat op en strekt zijn benen. Het scherm van de Guru en diens ketenen zijn inactief. Hij voelt aan de met ijzerbeslagen deur. Hij zit nog steeds dicht.
Vervloekt! Van de regen in de drup?
Een paar lichteffecten op het scherm van de Guru trekken zijn aandacht. Hij ontwaardt zijn eigen portret te midden van een tabel met de nodige getallen. Het scherm toont als titel Hanck de Aartsmagiër.
Alsof ik in de spiegel kijk, realiseert hij zich verbaasd.
Hanck bestudeert zijn statistieken. Strength 12, Stamina 10, Dexterity 12, Constitution 13, Charisma 14, Wisdom 16, Intelligence 16.
Mijn conditie was vroeger toch beter, stelt hij voorzichtig vast.
Een getalsveld trekt echter zijn aandacht. Het is een 4, voorzien van een + en een – knopje. Hij gebruikt het drieknopsblokje om een Stat te kiezen en klikt de plus en min knopjes. Na wat experimenteren krijgt hij Strength 13, Stamina 12, Dexterity 13, Constitution 13, Charisma 14, Wisdom 16, Intelligence 16.
Nadat hij op Toepassen klikt, voelt hij hernieuwde kracht in zijn lichaam stromen.
Dat voelt prima aan, merkt hij, alsof je een lekker partijtje tennis hebt gespeeld.
Hanck vindt uit dat hij meerdere schermen kan bekijken. Door een paar handelingen met het drieknopsblokje bereikt hij een Inventaris scherm.
Bedachtzaam bestudeert hij de voorwerpen. Een gewaad trekt allereerst zijn aandacht. Mantel van Bescherming. Hij klikt erop en bekijkt de eigenschappen. Armour Class 5, +2 bescherming tegen magische aanvallen.
Die AC kan beter, maar dat is nu eenmaal het lot van een magiër.
Terstond neemt hij het vertrouwde gevoel van de tegelijkertijd stevige en soepele stof van zijn gewaad waar. Diepblauw met gouden zomen, een goede snit en een prima afwerking.
Zit een stuk beter dan dat t-shirtje.
Op het inventarisscherm staan ook nog wapens, een hoofddeksel, schoeisel en een rugzak afgebeeld. Hanck klikt op het wapen, een gladde en goed afgewerkte staf. De eigenschappen vermelden Hit Points TP+6, Magic Resistance +5.
Soms zou ik willen, dat magiërs wat spectaculairder wapens konden voeren, denkt hij met spijt.
Het is niet anders. De AD&D-wetten schrijven voor dat een magiër geen metalen wapens en pantsers mag voeren, of het moest van Drakenstaal gemaakt zijn, een zeer zeldzaam metaal. Zodoende is slechts deze Quarter Staff zijn wapen. Hanck klikt de eigenschappen weg. Uit het niets verschijnt de staf in zijn hand. Hij bewondert het vakmanschap waarmee het wapen was gemaakt. Hij maakt een paar snelle bewegingen. Hiermee kan hij een stevige tik uitdelen.
Het hoofddeksel ziet er niet zo spectaculair uit. Het is niet meer dan een klein kapje in dezelfde kleuren als zijn mantel. Een klik op de eigenschappen bewijst evenwel, dat schijn soms bedriegt. Armour Class -2 en een Wisdom Bonus van +2.
Dat zullen mijn kleine grijze cellen leuk vinden, mijmert hij, ook al is het ding niet bijzonder modieus.
Hij klikt nogmaals en voelt vervolgens het hoofddeksel op de juiste plaats. Het zit goed en beschermt zijn enigszins kalende hoofd perfect tegen een brandende zon. Tevens voelt hij de scherpte van zijn inzicht toenemen.
Het schoeisel bestaat uit Laarzen van Snelheid. Dat is vrij praktisch in moeilijk terrein. Een klik brengt de laarzen aan zijn voeten. Het soepele leer voelt aangenaam aan.
Een waterzak blijkt een even nodig als nuttig attribuut. Nu het voorwerp eenmaal aan zijn gordel hangt, kan Hanck de verleiding tot een lekker slokje fris water niet weerstaan. Hij realiseert zich wel, dat water zoeken een deel van zijn dagelijkse routine zou worden.
De rugzak bevat een groot aantal nuttige voorwerpen. Naast voedsel treft hij daarin een kompas, een bosje lopers, een alchemiesetje met flessen -ongetwijfeld voor drankjes- een bos touw en een toverboek aan.
Met kloppend hart opent hij zijn toverboek. Het bevat een aantal hoofdstukken voor de diverse niveaus van magische gebruikers. In een kriebelig handschrift staat zijn eigen naam op het voorblad, gevolgd door de karakterisering Adept Priest en Journeyman Wizard.
Zo, ik kan dus nog wat bijleren, stelt hij vast.
Hij bladert het boek door. De wonderlijke symbolen brengen sterke herinneringen boven. Zachtjes spreekt hij een aantal syllaben voor zich heen, zonder een spreuk te formuleren. De klank is hem bekend.
Zodra Hanck alle benodigde voorwerpen heeft onderzocht, wordt het scherm donker.
Tijd om hieruit te raken.
Hij onderzoekt de deur. Het metalen beslag is loodzwaar en ijzersterk, de scharnieren zitten aan de buitenkant en zijn voor hem onbereikbaar. Door het sleutelgat kon hij een flauwe gloed zien.
Goede raad is duur, maar de gedachte aan het lopersetje ligt voor de hand. Hanck prutst voorzichtig met het slot en doet een aantal pogingen om het te kraken.
Mijn Stats zijn niet de juiste voor een dief, realiseert hij zich.
Toch kraakt het slot hoopvol en met een droge klik verdwijnt de vergrendeling. De Dexterity verhoging was juist voldoende geweest voor dit staaltje amateurdieverij.
Behoedzaam duwt Hanck de deur open. Er komt geen geluid, de scharnieren zijn goed gesmeerd. Dat blijkt maar goed ook, want even verderop op de gang, vlak onder een flakkerende toorts, dommelt de cipier, een grove en stevige man met knuisten die een keel met een simpele beweging kunnen verbrijzelen.
Stilletjes sluipt Hanck door de gang en heft zijn Quarter Staff. De inslag op de schedel van de cipier geeft een hol geluid, wat Hanck niet verbaast. Het logge lichaam valt met een doffe plof op de vloer en tot zijn grote verrassing spreidt zich een berg zaagsel over de vloertegels uit.
Dus toch? verbaast hij zich, ik wist niet dat deze functie zo laag werd ingeschat!
Hanck bukt zich om de sleutelbos van de gordel van de cipier te plukken. De eerste fase is gelukt. Nu de weg naar buiten.
Het blijkt een hele toer om ongezien de weg te vinden tussen de onderaardse cellen en de wallen van het fort, maar de nieuwbakken Aartsmagiër slaagt wonderwel. Een enkele slaapspreuk op de juiste plaats voorkomt ontdekking en een hoop problemen om uit te leggen wat hij in deze uitmonstering juist op die plaats doet.
Buiten op de wallen is het nacht met juist genoeg maanlicht om nog iets te kunnen onderscheiden. Hanck maakt hier direct gebruik van om de wachtposten te ontwijken en zich aan zijn touw over de buitenmuur te laten zakken. Met het nodige geluk en wat hulp van een levitatiespreuk slaagt hij erin om de slotgracht over te komen en haastig de kuierlatten te pakken. Zodoende verdwijnt de burcht waarin hij een tijd lang opgesloten had gezeten eindelijk uit het gezicht. Voor de zekerheid loopt hij de hele nacht door om eventuele achtervolgers af te schudden.
Hij was bijna vergeten hoe mooi een zonsopgang kan zijn na het voor zijn idee jaren durende verblijf in de schaars verlichte Cel. De morgenstond brengt evenwel een probleem aan het licht. Hij weet namelijk absoluut niet waar hij zich bevindt en bovendien heeft hij geen idee waar hij naartoe moest.
Op dit moment kan hij weinig anders doen dan doorstappen tot hij iemand tegenkomt die van de hoed en de rand weet. Na een korte pauze voor het hoognodige ontbijt gaat hij daarom op weg het donkere bos in.
Spannend