Op Pad, Jongs!

Muziek: Davy’s on the Road Again van Manfred Mann

De kunst wordt altijd aan de zolen gelapt, makker.
Terpen Tijn

Men zegt dat publiceren de droom van elke schrijver is. Als opstapje naar een stapeltje van je boeken in het bestsellersvak in de boekwinkel, Gouden Griffels en een bezoekje aan De Wereld Draait Door of een andere praatshow teneinde in aanmerking te komen voor de sticker Bekend van de TV.

Is een publicatie de echte droom? Vast niet. Het gaat dieper. Gelezen worden, dat is de droom. Het bewustzijn dat je verhaal op pad gaat buiten de muren van je werkkamer en beelden schildert in de geest van je lezer. Het liefst van een lezer die zich niet wetenschappelijk af gaat vragen wat de schrijver bedoeld of bezield heeft, maar onbevooroordeeld zijn wereld koppelt aan die van jou.

Publicatie is geen garantie. De ramsj bij zaken zoals De Slegte laat zien dat een schrijversleven kort kan zijn. 😉 Gelukkig dat die ramsj er is: Je kunt soms erg leuke dingen vinden. Zo ontdekte ik bijvoorbeeld de Fantasy van Wim Gijsen en Peter Schaap en voelde ik me als Nederlander aangemoedigd om ook een gooi naar verre werelden te doen. Zo werden Caethlya en Frandaal geboren.

Ik had het geluk dat een van mijn Fantasy boeken publicatie haalde. Ikzelf schreef daar niet specifiek op, ik zag mezelf niet op de boekenplanken. Een lezer moedigde me echter aan. En warempel… De Zang van de Zonnewende rolde als hardcover van de persen. Een goed begin, maar publicatie is geen garantie.

Het was raar, ik was daar trots op, maar omstandigheden in die tijd zorgden ervoor dat ik er niet van kon genieten. In het onderhavige geval bleek een enkele lezer in staat om het feestje te bederven.

Op een dag kwam via de uitgever een berichtje van Centraal Boekhuis, dat ze aan een reorganisatie van hun voorraad toe waren. Dat is een organisatorisch eufemisme dat verklapt dat je meer moet betalen om een boek op de schappen te houden. Dat werd het einde van De Zang in het reguliere circuit.

😊 Van nu af aan alleen nog als collectors item op de tweedehands markt!

Ik kreeg de restvoorraad, vijftien stuks, toegestuurd en vond een plaatsje daarvoor op zolder. Van tijd tot tijd gaf ik er eentje cadeau. De stapel slonk daardoor enigszins, maar de voorraad strekt nog steeds. Ik stelde me op gegeven moment zelfs voor dat de stapel er na mijn dood nog zou liggen en roemloos in de papiercontainer zou sterven.

Da’s toch jammer! Hoe stuur je zo’n boek op pad?

Er worstelen meer mensen met die gedachte. Je hebt een boek gelezen, ervan genoten, maar vaak is de kans dat je het nog een keer leest klein. Een goedgevulde boekenkast is al lang niet meer een begeerd statussymbool zoals bij mijn ouders.

De hele wand van de huiskamer was tot het plafond bezet door een kast met doorbuigende boekenplanken met daarop twee rijen boeken achter elkaar. Een goed boek doe je niet weg, was de mening van mijn vader. Tja, toen het ouderlijk huis door de onvermijdelijke gang van het leven ontruimd moest worden, wachtten de papiercontainer en het vervolg in de versnipperaar alsnog.

Het zou mooi zijn als een reeds gelezen boek opnieuw een lezer vond. Dat is de achtergrond van de Minibiebjes die je steeds meer in het straatbeeld aantreft. Bij ons in de buurt staan er ook een paar in de wijk. Ik kan het nooit laten om in het voorbijgaan even te grasduinen.

Minibieb, een paar straten verderop

Ik vind het een leuk initiatief, een stille opstand tegen de consumptiemaatschappij die in het milieu veel meer schade aanricht dan wat voor CO2 of Stikstof-quotum dan ook ooit zal kunnen compenseren. Het is jammer voor de verkoopcijfers van de uitgeverijen, maar fijn voor de schrijvers die op een alternatieve manier weer lezers vinden.

Dat draagt bij aan de schrijversdroom!

Daarom besluit ik een paar van mijn eigen boeken op pad te sturen. Wie weet waar ze terechtkomen! De stilte op mijn zolder heeft lang genoeg geduurd.

Ik vind daarnaast nog enkele exemplaren van Feast on Six Strings over het Gitaarfestival in Nordhorn in de kast. Helaas, dit festival heeft door corona een flinke klap opgelopen. Als het tegenzit, is dit boek een indringend verslag van vergane glorie. Nogmaals een collectors item!

Ik fiets met de boeken langs de Minibiebs in de buurt. Ze passen erin!

Minibieb in het buitengebied, dat is een fietstochtje waard!

Later vinden we op weg naar een terrasje nog een Minibieb in het naburige dorp. Prima gelegenheid om ook hier wat boeken te planten.

Minibieb in een dorpje verderop

Op Pad, jongs. Het ga jullie goed, en lezers gegroet. Lectori Salutem, riepen de Romeinen altijd.

Jullie zijn op weg: Veel geluk!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven